"Kakalimutan na kita, siguraduhin mong hindi talaga pwedeng tayo."
"Ano ba naman 'yang kantahan mo? Feeling broken hearted ka, girl?" Maarteng sabi ni Annica habang sakop-sakop niya ang buong sofa dito sa living room ng bahay ko. Monique as usual has her piles of books and reviewers.
Tinawagan ko kasi sila to come over the house because I need company, kahit pa anong hadera ng bunganga ni Annica or gaano man kabusy si Monique they will always find ways on seeing me when I'am the one who calls.
"Shut-up! Try listening to OPM songs kasi. Puro ka Camilla." Sabi ko na lamang at sinerve na ang iced-coffee sa kanila. Iniirapan lang ako ni Annica, so I pause my music on the phone. Monique manage to stop her reviewing session for a moment at humarap na sa amin.
"Girl, hindi naman ako senti." Maarteng sabi ni Annica at kinuha na ang iced coffee niya kaya kumuha na rin ako ng sa akin, same with Monique. Umupo ako sa dark mahogany carpeted floor ko, right beside Monique and my coffee table na punong-puno na ng mga gamit niya. Well, being a doctor was not really a joke, I remember when I was reviewing for my licensure exam, at halos mamatay-matay na ko noon kakareview kasi wala naman akong tiwala sa utak ko. Luckily, the Gods are on my favor that time.
"Arya, ung about sa DNA medyo naguguluhan ako. Sa dami ng beses ko na siyang naaral in my studies andami ng information ang nakafile-up sa utak ko. Kanina pa ko nandyan eh." Sabi ni Monique. I look at her textbooks and saw some of the DNA structures. Andami niya nga naming gamit na references book. A lot of medical books na kasing kapal ng mukha ni Annica ang nasa harap naming ngayon, plus her pile of notes, no wonder naguguluhan nga talaga siya.
"Bakit? Anong problema?" I ask at sumimsim na ng kape, inaalala ko pa ang iilang detalye about DNA kaya tinignan ko siya. She looks constipated dahil na 'rin siguro sa dami na kailangan alam niya when it comes to DNA hindi na niya alam kung ano ang iproprocess sa hindi.
"DNA, RNA tapos andami-daming info. Ansakit na sa ulo." Natawa naman ako ng makitang ngumuso pa siya. Mukhang nahihirapan nga talaga siya.
"Alam mo, aralin mo lang kasi ung concepts, not every infos na andyan sa text books. DNA, Deoxyribonucleic acid. The pentose sugar has only a hydrogen atom attached to it. Meaning it doesn't have oxygen atom in it, have all the necessary information of our genetics and also responsible for meiosis and mitosis, specifically all the genetic information for the continuity of life." Sabi ko kaya agad naman siyang tumango. I look at Annica na nakatingin na lang din sa aming dalawa. With Monique doing all this reviewing, I salute her for still joing us.
"While RNA on the other hand, ribose nucleic acid, it is the one with the oxygen atom so meaning the pentose sugar has a hydroxyl group attached to it. Thus this is the one responsible for the making of proteins, this is the one that can transfer or messages specific codes between the DNA and Ribosome in the cells. Tsaka single-stranded lang ung RNA, unlike DNA na double-helix ung structure. And the nitrogenous bases, ung Thymine sa DNA, ung Uracil sa RNA." I said at tumango-tango naman siya at mukhang puno na ng information ang utak niya.
"Alam mo, break muna! You can't over work your brain for more than 2 hours. Tigil na muna" sabi ni Annica at humarap na sakin and look at me mischievously. Agad ko naman siyang tinaasan ng kilay dahil mukha niya.
"So baki mo nga kami inaya dito?" Tanong niya kaya napatingin naman ako sa kanilang dalawa ni Monique. Each of us turned silent because of the question and I know na nag-aantay din sila ng sagot sa akin.
"Annica, alam mo nama-"Hindi na natuloy ni Monqiue ang sasabihin niya ng pigilan siya ni Annica.
"Shh! It's about time na magkwento na siya fully sa atin ng mga bagay na hindi niya kayang sabihin. Kaibigan mo kami Arya. You can trust us." Sabi ni Annica kaya matamang tinignan ko siya. She seems very eager to know the truth kung bakit ko sila inaya dito sa bahay, despite our busy schedules.
"I just-" hindi ko matuloy ang sasabihin ko. I can fell the sudden rush of adrenaline in me and the sudden drop of dopamine in my body. The fear that suddenly lifts on my chest reminds me kung paano ako nahulog sa sarili kong mga paa noong isang araw, after seeing her again. For real.
"You don't need to force yours-"
" Manahimik ka Monique, hayaan mo siya!" Napatingin naman ako kay Monique ng putulin ni Annica ang sasabihin niya. I made a frown face dahil hindi ko naman talaga balak magkwento, I just need their company so I could be preoccupied by them, hindi yung puro mukha niya ung iniisip ko.
"Okay, fine. I saw her." And the sudden silence creeps on us three dahil sa sinabi ko. Nagkatinginan pa si Annica and Monique ng maintindihan nila ung mga salitang binitawan ko. I hieve a deep sigh dahil na rin sa frustration na dala ng encounter na iyon, though she didn't saw me, it impacted me big time!
Nagulat na lang ako ng biglang tumawa si Annica. We were both looking at her with a confuse face, napahiga pa siya ulit sa sofa dahil sa kakatawa niya. Monique look at me, halatang hindi rin naintindihan kung bakit naming kaibigan ang baliw na ito.
"Nagkita kayo? Ganun?" Tanong naman ni Monique, halos mapapikit pa ko ng tumawa ng malakas si Annica kaya naman napabusangot na lang din si Monique.
"Nope, I saw her sa Nike shop noong nasa MOA ako, but I doubt kung nakita niya rin ako." I said at mas lalong ikinatawa ni Annica. She's drastically laughing, nag-echo ung tawa niya sa bahay ko!
"Huy! Nica! Nababaliw ka na diyan." Sita ni Monique sa kanya kaya naman, pilit niyang kinakalma na ang sarili niya. Andami na naman niyang Dopamine sa katawan.
"Narealize mo na ba na isa kang DNA?" Natatawa niyang sabi kaya naman napakunot na lamang ung noo ko. DNA? What?!
"Pinagsasabi mo?" Saad ni Monique na hindi rin nakuha ang humour ni Annica.
"Dry Na Atcake!" At mas lalo naman siyang tumawa. Pati si Monique ay nakisabay na sa pagtawa ng marinig iyon kay Annica.
"Alam mo, lumayas ka na dito! Yang bibig mo!" banta ko sa kanya habang akamang hahampasin pa siya ng throw pillow ko. Wala naman siyang ibang ginawa kundi ang umiwas at patuloy na humalakhak. Itong bruhang to! Bumalik na nga siya sa lungga niya!
"Oh my goodness, friend. Ayaw mo talaga ng talong? You don't really like?" Natatawa niya pang dugtong at halos maitapon ko na sa kanya ung mga libro ni Monique na nakikitawa na rin kay Annica. Jusko, balahurang bunganga!
"Edi ba, straight ka naman dati, girl? Wala na bang pag-aasa yang cake pie mo na magpaslice?" gusto ko ng lumubog sa kinauupuan ko ng tuluyan ng natawa si Monique sa sinabi ni Annica.
"DNA? Fuck you, girl. DNU kamo." Natatawa ko na lang ding sagot sa kanya kaya tinaasan naman niya ko ng kilay to see if I have something to say na kayang i-counter act lahat ng pang-aasar niya.
"Di Na Uulit!" sigaw ko sa kanya kaya natawa naman din siya. Napailing na lang din si Monique sa kawalang-hiyaan naming magkakaibigan.
"I doubt girl! I know na siya lang ang dahilan kung bakit ayaw mo pa rin mag love life ngayon. Andami ng dumaan na lalaki sayo, taob lahat!" Natatawa niya pang sabi. I look at Monique na tumango-tango pa habang natawa. Pareho ko naman silang kinunotan ng noo, that too shallow! Hindi ba pwedeng ayaw ko lang muna?! Busy ako!
"Ano ba kasi Arya? Kelan mo ba balak klaruhin sa sarili mo?" tanong naman ni Monique.
"Ako, kaibigan kita girl at kilala kita, I know may something pa rin diyan sayo. Kung hindi man remorse feelings yan, bothered side mo yan. Kaya apektado ka pa din." With what she said, napaisip na naman tuloy ako, if it's really bothering me, bakit ngayon lang, why not with the years that passed by.
It has been four years, masyado ng matagal para mabother pa. Baka dahil sa nakita ko siya ulit? Not only on the screens of my phone, ipad or tv. Nakita ko siya in full flesh, ng may mga ngiting ganun.
"Ganto na lang, you'll eventually stop thinking about her kung hindi naman talaga nag mamatter. Let the universe do his thing na paglapitin kayo both. " Sabi naman ni Monique kaya tinanguan ko naman siya.
"I agree, if the universe choose the tahong, I'll go for tahong na din. But talong is life guys." Agad namang hinampas ni Monique si Annica dahil sa sinabi nito. I look at the both of them at bumugtong hininga. Ayaw ko na rin na magkita kami, I don't know pero feeling ko hindi magiging maganda ung mangyayari.
"'Yang bibig mo! Wala ng ibang sinabi kundi talong!" Sigaw ko sa kanya na kinatawa naman niya.
"But I seriously advice you Arya na huwag mo na masyado isipin, if it's really for the both of you, then let it be. Teka nga girl, don't tell me gusto mo pa 'rin talaga?" Agad ko naman sinimangutan si Monique because of her question.
"I don't! okay, it's over!" Saad ko, with matching actions of ekis pa sa mga braso ko.
"Baka naman isang palo niya sayo, eh palong-palo ka na ulit." Gusto ko ng takpan ung tenga ko sa mga naririnig ko sa bunganga ni Annica! Napakarumi!
"Sobrang wild mo girl!" Sita ko sa kanya at tinawanan lang ako ng gaga. I immediately look at my coffee ng marealize ko na tama nga naman silang dalawa, I shouldn't bother myself by thinking about this.
Natapos ang araw na iyon na wala kaming ibang ginawa kundi making sa mga kamunduhan ng bibig ni Annica and to my hope of a peaceful day, tinutulungan ko si Monique with some concepts lalo na sa Consumer Chem niya, hirap na hirap siya sa mga organic compounds na kailangan niya kabisaduhin especially related yon with the type of medicine na in lined naman sa studies niya. Ako na ang naawa sa kanya.
They both took off around five in the late afternoon, kaya naman nagpasya na lang din akong dumaan ng mall to buy some stuff, especially food dahil sobrang kulang na ko sa supply. Masyado na kong nawiwili sa trabaho that even my own stock nakakaligtaan ko.
The mall was not too crowded, siguro dahil weekdays and people have works or schools to do. Nauna na kong dumaan ng National Book Store to pick-up some of my basic needs like my favorite brand of ballpen, my stick notes, some highlighters and also a new clip board dahil binigay ko yung akin kay Yuri, ung secretary ko. She looks messed up with all the papers na nasa kanya.
Though bago ako dumaan ng hypermarket, I tried going to some perfumery branch of the mall. Madami ng perfumery brand ang sumisikat ngayon, The Paragon signs screen the trends that teenagers would like nowadays especially with those neon lights. Though the store is not entirely full of perfumes, meron din silang side na puro wardrobe ang laman and some entities for bags and other stuffs. Agad akong pumunta sa section ng perfume nila.
The whole physical appearance of the perfumes were basics. Clear cylindrical bottles, mukhang remanufactured lang 'tong mga to since stick-out paper ang label names. I took some strip samples ng isang perfume and the common aroma of nightwoods ang agad na humalimuyak sa ilong ko. Dahan-dahan kong pinaypay sa ilong ko ang strip samples and I can say with the amount of perfume na kakapit sa strip samples, and the amount of time na naglast yung mismong product, matapang ito. The area is cold, mas mabilis magspread-out ang vapor with this temperature and the strip samples are still fragrant, high concentration of fragrance oil, though it is a good idea, costly masyado iyon and somewhat masakit na sa ilong.
"That's one of our best seller, maam." Sabi ng sales clerk kaya agad ko naman siyang nginitian.
"What kind are you trying to find Maam? We have a lot of variation." She said kaya tumingin ako sa paligid.
"Mukhang gusto niyo ng mga vanilla scented perfume, maam. I can smell your own scent." She said happily kaya ngumiti naman ako sa kanya at medyo nahiya ng malamang naamoy niya pala ako.
"Where did you bought this perfume, maam? Ang soothing sa ilong!" She asked at bahagya pang lumapit sa akin para amuyin pa ko kaya napa-atras ako.
"It's actually personalized." I awkwardly said kaya napabalik naman siya sa pwesto niyo.
"Do you have some coffee beans here?" I ask kaya agad naman niya akong sinimangutan as if I asked something wrong, well I basically need it kasi kumapit ang amoy sa ilong ko.
"Maam, wrong shop ka yata." Natatawang sabi nung clerk kaya napatikom na lang din ako. She basically can't understand why I need some coffee aroma.
"Is this true?! Aryanna Alcantara?!" A girl hissed kaya naman napa pikit na lamang ako. Wow, it is once in a blue moon to encounter strangers that actually know me. Hindi ko magawang harapin ang babaeng nagsalita dahil na rin sa hiyang nadarama.
" Kanina ko pa siya kinekwento! She's the one! I really like her perfumes! She's the founder of Glamour!" The girl hissed kaya pati ang clerk ay nagulat na rin. The girl tap my shoulder kaya dahan-dahan akong humarap sa kanya.
And to my surprise, those brown eyes accentuated by thick and long eyelashes and those perfect brows, those pointed nose and those freaking lips, the golden tan skin in a tank top and jogging pants. She looks at me with bit of a shock on her face pero nawala rin agad. I don't know pero talagang napatitig ako sa kanya.
Maybe we should quit on talking about her kung nagiging ganito ung outcome!
"Iyssa, siya ung sinasabi ko sayo." The girl clung her arms on her at dahil sa tangkad niya, the girl eventually is just below her chin. Ngayon ko napagtuunan ng pansin ang babaeng tumawag sa akin, agad akong napalunok to realize how beautiful she is.
Pakiramdam ko may bumara sa lalamunan ko and I immediately need my shot of coffee!
"Ms. I really like youre products! As in! The scent feels like it was destined for me" the woman said in a very strong accent kaya napangiti na lamang ako sa kanya. I feel heated ng maramdamang nakatingin pa din siya sa akin, my whole body turned awkward with every ounce of stares na iginagawad niya sa akin.
"The "Fragrance of Life" It was—"
Naputol ang pagsasalita ng babae ng biglang mag-ring ang phone ko. And heaven knows how greatful I am to Luke for calling! Isa ka ngang hulog ng langit. I tried to smile at them, the both of them about the disturbance.
"I'am sorry but I really have to take this call. It was nice to know that you love our products. Thank you. I'am very grateful" I said at nginitian sila muli. Nang tumama ang mata ko sa mga mata niya, pakiramdam ko nawala ako ng isang Segundo muli. Those damn freaking eyes.
Agad akong nag-iwas ng tingin at naglakad na paalis, I can feel my knees are jelly because of this sudden scenario! Hindi ako ready! Hindi ko alam kung maayos baa ng itsura ko! I don't even have any make-ups on!
"Yes, Luke? Why?" Sagot ko kay Luke as I answer my phone while walking away, napalakas pa yata ang pagsasalita ko dahil nakakawala na ako sa kaba.
"Ah, Maam, may delivery po kasi kayo ngayong araw." I stop when I heard that and with the reflection of an semi opaque glasses. I saw her, still looking at me. Intently.
Bumuntong hininga ako, still looking at her deep eyes.
Universe, bakit ka ganto?