C H A P T E R 3 6
━━━━༺❀༻━━━━
Parang tumigil ang aking buong paligid at tanging paghinga ko nang malalim na lamang ang aking naririnig. Nangilid ang luha ko habang nakatingin kay Charles na blanko lang ang mukha.
Nang tuluyan tumulo ang aking luha ay natawa ako nang walang buhay.
I feel like choking. It hurts. I felt nothing and betrayed. The reality was too shocking. My head become heavy and my eyes are blurred.
Kakatapos pa lang ng isang problema tapos ito na naman. Hindi ko alam kung bakit napunta sa ganitong sitwasyon.
"W-What's the meaning of t-this?" I inhaled only a shallow breath and then struggled for another.
Pakiramdam ko ay pinagkaisahan ako ng lahat ng taong nakapaligid sa akin. Si Zayn, my fiancé used me. Baron, he planned all of this because of me. Mat, he knew about this and yet he remained silent. Charles, the first man that I trusted, he betrayed me. What about Uno? How about my Dad? May alam din ba sila? 'Yong babaeng lumalapit sa akin, kasali ba siya sa laro na ito? At ako, ako ang taya sa larong ito.
This is all their games.
Tinabig ko ang kamay ni Baron na naka-akbay sa akin bago nagpalipat-lipat ng tingin sa kanilang dalawa.
Hindi na ako nag-abalang punasan pa ang luha ko.
"C-Charles? Anong ibig sabihin nito?" tanong ko sa kanya.
Bumuntonghininga siya bago ilagay ang dalawang kamay sa kaniyang bulsa.
"Quvenzhane Coster is my older brother. My biological mother's son," wika ni Charles.
Mariin akong pumikit, gusto kong magmura! Tangina!
Nanginginig ang kamay ko, puot para kay Baron at pagka-dismaya kay Charles.
"Kailan mo pa alam?"
"Before your engagement party. Zayn—I mean Baron told me everything, about Giov and other alters." Napaawang ang aking labi dahil sa sinabi niya.
Hindi ako makapaniwala sa mga narinig ko. Matagal na niyang alam, napaupo ako sa gilid ng kama dahil sa sobrang panghihina ng tuhod.
"K-Kaya mo ba ako binigay kay Zayn, kaya ka ba nagpaubaya dahil kapatid mo siya?" wala sa sariling tanong ko kay Charles.
Sumipol naman si Baron.
Umiling si Charles. "F-For Baron..."
"He's a good brother, isn't he?" tanong ni Baron hindi ko siya nilingon.
Naikuyom ko ang aking palad.
"P-Pero hindi iyan ang kapatid mo Charles! Baron is manipulating you!" sigaw ko.
Hindi man lang nagbago ang mukha ni Charles. Bakit ba ganyan siya? Anong nangyari?!
"No! I want this! Hindi niya ako pinilit! Ayaw na kitang mapunta kay Zayn! He didn't deserve you!" sigaw ni Charles.
Kaagad naman sinenyasan ni Baron ni Charles na tumahimik, nilagay pa ng mokong ang hintuturo sa kanyang labi.
"Shh... Brother. Don't raise your voice at my woman. Geez, I don't like it." parang batang pangaral nito kay Charles.
Kaagad nagbaba ng tingin si Charles.
"Sorry Kuya."
Lumapit si Baron kay Charles at tinapik ang balikat nito. "It's okay, sige na pwede ka ng umalis. Dinala mo ba lahat ng binilin ko?"
"Yes. Food and clothes."
"Very good. Sige na ingat sa pagdadrive, sure kang walang nakasunod sayo?" may pagdududang tanong ni Baron.
Umiling lang si Charles.
Bago pa tumalikod si Charles ay sinulyapan niya ako, binigyan niya ako ng isang ngiti bago tuluyan umalis. Napakurap-kurap ako doon.
That smile!
Charles always do that everytime I'm scared! Everytime he wants to tell me that I can do it.
Bahagya akong napatulala, anong ibig sabihin niya doon?
"Love!"
Napaigtad ako ng pumitik si Baron sa harap ng mukha ko. "Ano ba?! Please lang Baron tigilan mo muna pangungulit mo! Mababaliw na ako sa nga nalaman ko, hayaan mo muna ako mag-isip!" inis na singhal ko sa kaniya.
Bahagya akong lumayo sa kanya, pilit kong kinakalma ang aking sarili. Gusto kong habulin si Charles at sabihin na isama na lang niya ako, na ayoko na rito dahil natatakot ako kay Baron.
Ngumuso siya sa harap ko.
"But I'm hungry."
"Edi kumain ka! Akala mo ba gano'n lang kadali ang mga nalaman at ginawa mo sa akin ha? Akala mo ba gano'n kita kadaling mapapatawad! You fucking used me! You manipulating us!" inis na sigaw ko.
Mariin siyang pumikit at tinakpan ang tainga niya.
"Shit! Shit! Shit! Don't raise your voice damn it!" Napaatras ako at napatitig sa kaniya.
Para bang naiirita siya kapag sinisigawan ko siya. Huminga siya namg malalim na para bang pinapakalma ang sarili niya.
Tapos ay mahigpit niya akong hinawakan sa braso.
"I'm—I'm trying to be a good fucking Baron so please cooperate because I'm not Zayn who can tolerate your attitude! I'm not Zam who wants to play with you! I'm not Giov who wants to flirt and make out with you all day! I'm not Ji-hyeon who will take you to a fucking kpop concert! I'm not Gorge thay will give you an advice! I'm Baron! Take it or leave it! You will do whatever I want because you are mine! You're my girl. Do you understand?!" madiin wika niya.
Nanlamig ang kamay ko, ibang-iba na siya. Nakakatakot siya.
"I said do you understand?!"
"O-Oo! Oo!"
"Good," bulong niya bago halikan ang noo ko. "Aayusin ko lang 'yong pagkain natin. Babalik ako. Don't try to escape. Hindi mo magugustuhan kapag nagalit ako."
Nang makalabas siya sa pinto ay narinig ko pa ang paglock niya roon, napahilamos ako ng mukha gamit ang aking palad.
Sobrang sakit ng katawan ko at ulo ko. Yong nangyari kagabi at 'yong nalaman ko ngayon. Hindi ko na alam sino pa ang pagkakatiwalaan ko.
Is he becoming a psychopath?
Pinakiramdaman ko ang sarili ko, nasasaktan ako sa mga nalaman ko pero hindi ako galit kay Zayn. Naiinis ako kay Baron pero hindi ako galit kasi kahit anong gawin ko dahil si Zayn pa rin iyon, katawan at mukha ni Zayn pa rin ang kaharap ko.
I want to clarify things. I want to end this game but how will I do that without hurting him?
Hindi na siya maayos at hindi siya aayos kailangan ko makausap si Uno at Mat. Kung kailangan dalhin na namin sa asylum si Zayn, kung kailangan ikulong siya sa isang lugar na hindi siya makaka-alis kahit pa lumabas ang ibang alters niya ay ligtas siya.
Ngayon alam ko na kung sino ang kapatid niya, kailangan ko na lang hintayin bumalik si Zayn. Pero paano?
Napalingon ako sa pinto nang bumukas iyon at dumungaw si Baron.
"Let's eat love," tawag niya sa akin.
Nanlalatang tumayo ako. Gusto kong umalis pero ayoko naman siyang iwan dito kung nasaan man kami.
Dapat ba akong magtiwala sa ngiti na iyon ni Charles? Hinahanap na ba kami nila Mat?
Kailangan kong umisip ng paraan para makaalis at maligtas si Zayn ng hindi nahahalata ni Baron. Paano ko iyon gagawin kung gano'n na iisang katawan lang sila?
Nang makalabas kami sa kwarto ay may ilang palapag na hagdan bago makarating sa sala, may sliding door na naghihiwalay naman sa kusina.
Dumeretsyo kami roon. Inalalayan pa ako ni Baron. Kinakabahan ako sa bawat galaw niya pero hindi ako nagpapahalata, pinipilit kong magmukhang kalmado sa harap niya at sa loob ay natatakot na ako.
He can't control his feelings.
"What do you want? Chicken or pork? Oh! Do you like nilaga? Ako gusto ko 'yong masasabaw," wika niya habang naghahain.
Hindi siya nakatingin sa akin.
Parang mas kausap pa nga niya ang sarili niya kaysa sa akin. Huminga ako nang malalim.
Just relax Lauren.
"Hindi ako gutom."
Umupo siya sa katabi kong upuan. "Bakit? You need to eat. Alam kong napagod ka kagabi, kailangan mo ng lakas malay mo maulit ulit 'yong—"
"Baron!"
Ngumiti siya. "I like it when you are calling my name."
Nagsimula siyang maglagay ng pagkain sa pinggan ko, bigla akong may naalala.
"I-Ikaw ba ang gumawa no'n sa D-Daddy ko?!" please say no.
Natigilan siya sa pagsandok bago tumingin sa akin at ngumisi. "Bakit mo ako tinatanong ng ganyan? Wala ka bang tiwala sa fiancé mo?"
"Meron! May tiwala ako kay Zayn—"
"Pero bakit ka nagtatanong?"
Because you are not Zayn.
"Just answer it. Please."
Bumuntonghininga siya. "I'm not, I don't kill him with poison. I don't like bored killing. Kung ako ang gumawa no'n sisiguraduhin kong hindi makikilala ang mukha niya at paghihiwalay-hiwalayin ko ang parte ng katawan niya."
Kinilabutan ako sa sanabi niya, nanuyo ang aking lalamunan.
"A-Ano bang pinagsasabi mo? Hindi mo iyan kayang gawin!"
Nagsimula na siyang paghiwaan ako ng baboy. "Zayn can't. But I'm Baron. I can do things you can't imagine."
Sandali pa akong napatitig sa kanya.
Nakahinga ako ng maluwag sa totoo lang kahit panget ang tabas ng bunganga ni Baron ay nakahinga ako ng maluwag dahil wala silang kinalaman doon. Na hindi siya ang gumawa no'n kay Daddy.
Kasi kung mayroon, hindi ko na alam ang gagawin ko.
"Bakit mo ba ako dinala rito? Ikukulong mo ba ako rito buong araw? May trabaho ako Baron. Please lang, ayoko makipagbiruan sa'yo, I hate you," seryoso kong usal.
Itinulak niya ang plato papalapit sa akin, binalewala ang sinabi ko.
"I'm not kidding, I'm not playing. I want you for me, mine only. You can call me selfish and all but I don't want to pretend anymore. I want to be with you, all the time and that won't happens if Zayn is still here. I want to take over control to this body."
Naikuyom ko ang aking palad sa ibabaw ng tuhod.
"Kaya ba pinalitan mo ang mga gamot ni Zayn? So he'll stay stress," malungkot kong tanong, hindi ko alam kung maari bang mangyari iyon. Is that all the reason? Trauma and stress?
"Yon lang ang paraan ko, kaya ayokong malaman niya kung sino ang kapatid niya, kaya ayokong maayos ang problema niya sa ama niya."
Napabuntonghininga na lang.
"But why you tell me? H-Hindi mo ba naisip na pwede kong sabihin iyon kay Zayn kapag bumalik siya. I can ruin your plan because after all, I love Zayn more than anything."
Sinulyapan niya ako, nakita kong gumalaw ang kanyang panga.
"Are you not mad at him? After you found out everthing, hindi ka ba nagalit na kaya ka lang niya gusto pakasalan para malaman kung nasaan ang kapatid niya?" seryosong tanong ni Baron.
Kinuha niya ang kamay ko at hinalikan iyon habang hindi inaalis ang tingin sa akin, bahagya pa akong napa-igtad sa biglaan niyang galaw.
Si Zayn ang nakikita ko, 'yong mga ganyan galaw.
"Nasasaktan ako, Oo. Pero hindi ako galit. Naiintindihan ko naman siya, at pilit kong iintindihin lahat. Iintindihin kita," usal ko habang nakatingin sa mata niya.
"That's why I love you. Simula noon mabait ka hindi katulad ng ibang babaeng nakikita ko na puro arte lang ang alam." Sandali siyang natigil. "Alam mo bang ako ang unang lumabas kay Zayn. Parehas kami ng edad. Noong bata pa ako, kami. Hindi ko alam na isa lang kami ni Zayn. I remember him pero sa isip ko kakilala ko lang siya. Akala ko ibang tao kami kaya mahirap sa akin na tanggapin na isa lang ako sa mga alters niya. Imagine yourself, iyan ka! Ikaw iyan tapos sasabihin sayo na hindi talaga ikaw iyan. Nakakagago. So I became a suicidal alter. Hindi ko tanggap e. Hanggang dumating ka, sabi ko sige hindi ko papatayin 'tong katawan na ito para sa batang 'yon. I planned everything. You are my goal Lauren. All of my life, you are the only one I want. So tell me, am I bad for being like this? For choosing to be bad? I need to be strong so that bastard Zayn will survive in this fucking world. Masyado siyang mahina." Sumandal siya sa upuan niya.
Parang pinipiga ang puso ko dahil sa sinasabi ni Baron.
"P-Pero hindi na kasi tama Baron, you are manipulating everyone. Hindi mo ba naiisip na matagal ng gusto makita ni Zayn ang kapatid niya, pati mapagbayad ang ama niya, you can help him," bahagya kong pinisil ang kaniyang kamay.
Sandali siyang napapatitig bago napailing.
"I can't. I'm afraid that I'll be gone," mababang boses na aniya.
Hindi ko napigilan tumayo ako at niyakap siya. Kaagad naman niyang ipinalupot ang braso sa aking beywang at isinubsob ang mukha sa aking dibdib.
God! I love this man so much. Alam kong nandyan siya. Nandyan lang siya. Hinimas ko ang ulo niya, please come back Zayn.
"You are not a bad person Baron," bulong ko.
"I can be the most bad person if that means I can have you, I'm willing to be bad, to be a monster."
***