Οι μέρες κυλούν πραγματικά υπέροχα... Έχουμε ξανά βρει τους ρυθμούς μας με τον Stephen και πλέον... Όλα είναι ιδανικά... Σήμερα ξύπνησα πιο νωρίς οπότε αποφάσισα να παραγγείλω πρωινό... Μόλις έρχεται δίνω ένα φιλοδώρημα στο νεαρό και ύστερα πηγαίνω τρέχοντας στο δωμάτιο... Χμμ ο γλυκός μου... Μένω για μερικά λεπτά στην είσοδο και τον παρακολουθώ καθώς κοιμάται μπρούμυτα με το μαξιλάρι μου αγκαλιά... Αχ είναι σκέτος πειρασμός... Και αυτές οι πλάτες του... Αχ πρέπει να σταματήσει να κοιμάται χωρίς μπλούζα... Με το ζόρι συγκρατώ τον εαυτό μου αυτήν τη στιγμή... Αλλά όχι... Πρώτα θα τον ταΐσω και μετά θα του την πέσω... Αμέσως ανεβαίνω στο κρεβάτι και κάθομαι πάνω στα πισινά του... Τα οποία με προκαλούν αλλά τέσπα... Σκύβω και πειράζω με τον δείκτη μου το αυτί του κάνοντας τον να αφήσει ένα μουγκρητό
(σήκω μωρό μου)
Ψιθυρίζω και τον φιλάω στον λαιμό
(χμμ δεν θέλω)
(έλα... Σου έχω έτοιμο πρωινό)
Λέω αλλά τίποτα... Χμμ ίσως πρέπει να αλλάξω τακτική... Ανακάθομαι και αμέσως το χέρι μου γλιστράει από τις ωμοπλάτες χαμηλά στην πλάτη του... Χμμ γυμνάζεται πολύ το πουλάκι μου... Αν και δεν πολύ μου αρέσει... Οκ μου αρέσει αλλά δεν θέλω να μου γίνει και παλαιστής... Το χέρι μου χουφτώνει δυνατά τον πισινό του κάνοντας τον να τιναχτεί
(Bella... Τι διάολο κάνεις;)
(σε βοηθάω να σηκωθείς)
Λέω παιχνιδιάρικα και γυρίζει το κεφάλι για να με κοιτάξει καχύποπτα... Καλά ήθελα και λίγο να τον χουφτώσω αλλά τέσπα
(γιατί δεν με αφήνεις απλά να κοιμηθώ;)
(επειδή παρήγγειλα πρωινό για να φάμε μαζί)
Μουρμουρίζω και σκύβω για να τον φιλήσω ανάμεσα στις ωμοπλάτες του
(είσαι τόσο πεισματάρα)
Ψιθυρίζει και ξαφνικά ανακάθεται με μένα στην πλάτη του... Ο Χριστός... Αμέσως τυλίγω τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του και κολλάω πάνω του από φόβο μήπως με ρίξει
(λοιπόν αφού κατάφερες να με ξυπνήσεις... Θα πρέπει να υποστείς και τις συνέπειες)
Λέει ενώ πιάνει τα πόδια μου και σηκώνεται από το κρεβάτι... Χριστέ μου θα με ρίξει... Το νιώθω... Αρχίζει να κάνει διαδρομές μέσα στην σουίτα ενώ ακόμα με κρατάει κι εγώ γελάω... Απλές καθημερινές μας στιγμές...
Το μεσημέρι περπατάμε στον δρόμο αγκαζέ ενώ εκείνος κρατάει μια ομπρέλα πάνω από το κεφάλι μας... Ναι ναι πάλι βρέχει... Δυστυχώς... Ξαφνικά ο Stephen σηκώνει το χέρι μου και με περιστρέφει κάνοντας με να αφήσω ένα επιφώνημα έκπληξης αλλά και γέλιου μαζί
(τι κάνεις παιδί μου;)
(έχουμε καιρό να χορέψουμε ε;)
Ρωτάει ενώ τα μάτια του λάμπουν... Πονηρά αλλά και τρυφερά ταυτόχρονα
(τέσσερα χρόνια συγκεκριμένα)
Μουρμουρίζω και ξαφνικά με τραβάει πάνω του ώστε τα σώματα μας να ενωθούν... Χμμ είναι τόσο ζεστός
(θα τα αναπληρώσουμε όλα μωρό μου)
Ψιθυρίζει και μου δίνει ένα σύντομο φιλί στα χείλη
(το ξέρεις ότι αύριο είναι του Αγίου Βαλεντίνου έτσι;)
(χμμ ναι... Η γιορτή του έρωτα σωστά;)
Ρωτάει πειραχτηκά και γνέφω αργά καταφατικά με το κεφάλι
(ελπίζω να μου έχεις ετοιμάσει κάποιο δώρο)
Λέω και γελάει
(μην ανησυχείς μωρό μου... Τα έχω οργανώσει όλα)
Μουρμουρίζει και με ξανά φιλάει
(πάμε να φάμε τώρα και ύστερα θα γυρίσουμε στο ξενοδοχείο)
(στο ξενοδοχείο;... Γιατί;)
(έχω μερικά σχέδια για εμάς)
Λέει σιγανά και με ξανά φιλάει ενώ με τραβάει μαζί του... Ο τρελός και παιχνιδιάρης Stephen...
Το απόγευμα καθόμαστε αγκαλιά στον καναπέ και κοιτάζουμε αφηρημένα έξω από το παράθυρο... Χμμ δεν περνάει και αυτή η ρημάδα η ώρα
(Stephen... Πρέπει να κάνουμε κάτι)
Λέω αποφασιστικά ενώ ανακάθομαι και τον κοιτάζω
(όπως;)
(δεν ξέρω... Ας πάμε κάπου... Ας κάνουμε κάτι... Ξέρω γω... Γιατί δεν παίζουμε κανένα επιτραπέζιο;)
Προτείνω και γελάει ενώ ρίχνει το κεφάλι του πίσω... Σορρυ τώρα με κοροϊδεύει;... Τον παρατηρώ για ώρες να γελάει ενώ εγώ έχω σταυρωμένα τα χέρια στο στήθος μου και απλά τον κοιτάζω... Είναι χαζός... Πάει και τελείωσε... Αλλά και πάλι... Είναι ο δικός μου χαζός
(σοβαρά τώρα;... Θέλεις να παίξουμε επιτραπέζιο;)
Ρωτάει καθώς βλέπει ότι συνεχίζω να τον παρακολουθώ εντελώς σοβαρή... Και τότε μου έρχεται μια ιδέα
(τι λες για PlayStation;)
Προτείνω και τα φρύδια του ανασηκώνονται από την έκπληξη
(ξέρεις να παίζεις;)
(φυσικά... Ήμουν κι εγώ κάποτε νέα κύριε Anderson... Δεν ασχολούμουν μόνο με το διάβασμα στην ζωή μου)
Λέω παριστάνοντας την θιγμένη και εκείνος χαμογελάει στραβά
(εντάξει δεσποινίς Dillon... Δείξτε μου τις ικανότητες σας στο παιχνίδι)
Αποκρίνεται πειραχτηκά και του χαρίζω ένα άκρως σατανικό χαμόγελο... Τώρα θα γελάσουμε...
(ΝΑΙΙΙ)
Φωνάζω ενώ σηκώνομαι και αρχίζω να χοροπηδάω από την χαρά μου
(τρίτο παιχνίδι Anderson... Σε ξέσκισα)
Του λέω μέσα στα μούτρα και πετάει το τηλεχειριστήριο από τα χέρια του
(παραδίνομαι... Δεν είναι δυνατόν τρία παιχνίδια συνεχόμενα)
Μουγκρίζει έξαλλος ενώ ρίχνει πίσω το κεφάλι και τραβάει τα μαλλιά του
(μου αρέσει που είσαι άντρας και πρέπει να ξέρεις καλύτερα από εμένα για το ποδόσφαιρο)
Λέω και αρχίζω να χορεύω επίτηδες μπροστά του και ξαφνικά με αρπάζει από την μέση και με τραβάει να καθίσω πάνω του κάνοντας με να αφήσω ένα επιφώνημα έκπληξης και γέλιου μαζί
(με κοροϊδεύετε δεσποινίς Dillon;)
(όχι καθόλου κύριε Anderson)
Λέω πειραχτηκά και ξαφνικά αρχίζει να με γαργαλάει στα πλευρά ενώ με δαγκώνει δυνατά στο αυτί
(άαααου... Αυτό πόνεσε)
(το ξέρω μωρό μου... Γιαυτό το έκανα)
(α έτσι ε;)
Λέω ειρωνικά και αμέσως γυρίζω και κάθομαι καβάλα πάνω του
(θέλεις να δεις πόσο μπορώ να σε πονέσω εγώ;)
Ρωτάω με τον ίδιο τόνο ενώ απλώνω το χέρι και χαϊδεύω το πίσω μέρος του σβέρκου του
(ω μωρό μου... Μην λες πράγματα τα οποία δεν μπορείς να κάνεις πράξη)
Α έτσι πιστεύει ε;... Νομίζει ότι επειδή είναι κούκλος και σέξι θα με τουμπάρει... Πράγμα που έχει κάνει πολλές φορές με μεγάλη επιτυχία αλλά τέσπα... Αμέσως αρπάζω δυνατά μια τούφα από τα μαλλιά του και τραβάω το κεφάλι του προς τα πίσω... Κάνοντας τον να αφήσει ένα επιφώνημα πόνου
(χμμ μάλλον κάποιος έχασε... Ξανά)
Ω αυτό πρέπει να πόνεσε... Το άγριο βλέμμα του συναντά το δικό μου και πραγματικά ανατριχιάζω... Τώρα ετοιμάσου για τις συνέπειες Bella
(πανούργα γυναίκα)
Μουρμουρίζει και ξαφνικά τα χείλη του επιτίθενται στα δικά μου κάνοντας με να αφήσω εναν μικρό αναστεναγμό στο στόμα του
(είσαι όλο καινούργια κόλπα... Μου αρέσει)
Ψιθυρίζει πάνω στα χείλη μου και χαμογελάω στραβά
(το ξέρω μωρό μου)
Αποκρίνομαι σιγανά και αμέσως τον ξανά φιλάω με την γλώσσα μου να μπλέκεται στην δική του... Χμμ αυτή η μοναδική του γεύση... Ξαφνικά όμως ακούγεται το τηλέφωνο μου και χαλάει όλη η στιγμή... Πραγματικά μου έρχεται να ουρλιάξω από τα νεύρα μου... Παρά τις αντιρρήσεις του Stephen το σηκώνω
(ναι;)
(Bella μπορείς να περάσεις από το σπίτι τώρα;)
Ωχ η Alicia... Η ανήσυχη φωνή της Alicia
(ναι φυσικά αλλά... Τι συμβαίνει;)
Ρωτάω και την ακούω να ξεφυσάει
(ο Adam... Εξαφανίστηκε πάλι)
Τι;... Όχι ρε γαμώτο δεν μπορεί
(είσαι σίγουρη;)
(ναι... Μου άφησε και ένα σημείωμα... Bella έφυγε... Μας παράτησε... Πάλι)
Όχι γαμώτο δεν μπορώ να το πιστέψω... Δεν μπορεί να είναι αλήθεια... Ο Adam άλλαξε... Δεν μπορεί να... Όπα ξαφνικά μου ήρθε μια περίεργη σκέψη
(ερχόμαστε σε λίγο)
Λέω και το κλείνω
(τι συμβαίνει μωρό μου;)
(νομίζω πως ο Adam έχει μπλέξει)
Μουρμουρίζω ενώ κοιτάζω ανήσυχη τριγύρω... Κάπου έμπλεξε αυτό είναι σίγουρο... Δεν μπορεί να έφυγε έτσι στα ξαφνικά... Ξανά
(πρέπει να τον βρούμε Stephen... Έλα)
Λέω ενώ σηκώνομαι και πηγαίνω τρέχοντας στο δωμάτιο για να αλλάξω... Θα τον βρω... Δεν μπορεί να έφυγε έτσι στα ξαφνικά... Δεν μπορώ να το χωνέψω... Θα τον βρω.