Chapter 6
Violet's POV
One.. Two.. Haissst. Makailang ulit na ba akong nakapunta sa Principal's office? Tapos ako neto. May campaign pa naman bukas para sa nagpapatakbo sa S.S.G, Oh no! paano na ako neto. Haisst, Nevermind na nga lang. Alam ko na!! Bwahahahaha *evil laugh* I have an evil plan.
Kinuha ko yung phone ko sa bedside table ng room ko. Then I started clicking the screen of my georgeous phone. And I call someone. Nagring ito ng three times at sinagot na.
("Oh yes my favorite student? May ipapagawa ka?")
"Ah yeah. Yung sa campaign. Gawin mo ang dapat mong gawin para mapabagsak ang kalaban kong si Reda. But remember, kailangan ay walang makaalam. Maliwanag"
("Ahh okay Miss Violet. I'll do it")
Then, binaba ko na ang phone. Haisst. Sipsip talaga yung isang yun. Tss. Buti nalang at pwede kong gamitin. Bwahahahahahahahahahahahahahah *evil evil laugh*
-----
Violet's POV
My G. I'm so kabado. Why? 'Cause today is just the announcement of the S.S.G officials SY 2014-2015 who won during the election this morning. Nagcampaign na rin kami kaninang umaga bago mag-election e.
While waiting for the announcement of the results in the election yesterday, kumain muna ako sa cafeteria and find a sit. Then, I started eating my food. "Hmmmhh," I mumbled habang naghahanap ng balat ng kamatis in my pizza and putting it on the sides of my plate -- I really don't like tomatoes. So don't question me why I'm doing these stuffs.
"Hey! Eew, watchadoin?" Napalingon naman ako sa impaktitang pandak pa sa kilala kong nuno na nakasuot ng wedges. It was Reda. ReDa REtokadang DAga. Siya kasi ang isa kong kalaban sa pagiging president sa J.U. pero grade 11 palang siya at transferee. Kaya di pa masyadong popular at ang alam ko ay naging popular lang siya dahil sa ginawa kong pagpapahiya sa kaniya kanina. Pasalamat pa nga ang bruhang 'to! At ang alam ko ay nandito lang siya para mamplastic. Katulad ng ginagawa niyang plastic surgery sa mukha niya na kahit ilang ulit niya pang ipapagawa ang mukha niya ay panget parin. Pero di ko naman siya masisisi kung galet siya sa akin. Nawala kase yung speech niya. At tinatanong pa ba kung sino ang may gawa? Edi ako. Pero kahit na, bobo kasi iyan kaya may kodigo. How freak!
"You're so kadiri talaga," she said to make me feel more irritated.
"You really don't know what's kadiri. Di mo nga pinandidirian yang singkit mong mga mata na parang. Why won't you look at the mirror to know what's kadiri?!" I said. "Eh mas kadiri ka pa nga sa mga basurahang tinatapunan ko ng mga basura ko eh! Tss. Impakta talaga."
"WHAT?!" sabi niya sa inis. Buti nga mainis ka, I like that.
"Is it my fault na maging maganda ako kaya naging pangit ka?" i said. Sasampalin niya na sana ako pero napigilan ko ang calloused niyang kamay.
Tumayo ako and flipped my plate upside down above her head. Pandak kase!
*Splank!*
"Oops sorry...," I acted. "...trust me, I thought you're a garbage can."
Then I walk away from her and I flipped my hair.
--
While walking in the campus' corridor with other students, I felt that the rain was pattering on the roof and its starting to rain again. Napatingin ako sa wrisk watch ko. It's already 3:17 pm. Our dismissal is 3:30.
"Mic test, mic test." Nakita kong tumigil ang ibang estudyante sa harapan at sa likuran ko para makinig muna sa nagsasalita sa speakers. "And for the result of the election yesterday, these are now the SSG officials, for
Representatives:
Freshmen - Maita Del Valle
Grade 8 - Riel Ellama
Grade 9 - Elle Moralez
Grade 10 - Laizza Màgdàlo
Grade 11 - Yvan delos Reyes
Grade 12 - Liam Woodford;
And for Auditor: Gela Ludington
Treasurer: Loisa Heis
Secretary: Zyniax Sarsoza
Vice President.. Oops wait," sabi nung announcer. I think, nahulog siguro yung copy niya. Antanga naman niya!
"I'm sorry for some interruptions. So let's now proceed..." my heart was pounding *dugdug*
Ang katabi ko naman ay salita ng salita ng "Please, Please, Please" Siguro ay nababaliw na iyon or what. Shet lang?
"Vice President: Rxhyl Go"
"Mygosh! That's me!", sigaw nung katabi ko. At nawalan ng malay. Nataranta ang lahat pero ako ay nagpatuloy lang sa pagkinig. Hah! Bagay nga sa kanya. Buti nalang at tumahimik na.
"The Johansson University's President is for this year.." Nanlaki ang mga mata ko.
"President: Violet Georgeana Jensen"
"UWAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!", sigaw ko from the bottom of my lungs. JOKE!
Hindi ako sumigaw dahil masisira ang maganda kong boses. Buti nga at di nanalo yung Reda. Di niya deserve!
Lumabas na ako ng building habang patuloy ang bagsakan ng ulan. Naiwan ko ang payong ko sa car e. Kaya nang-agaw nalang ako sa feeling maganda na babae. Aalma pa sana pero nung nakita niya na ako ay ibinigay naman niya. Tss. Dapat lang! Di siya bagay magpayong!
When I'm in the parking lot ay may narinig akong footsteps na nakasunod sa akin. Shemai? Ano 'to horror? Kala ko humor 'to? Tumingin ako sa likuran ko at naghanap ng kung ano.
"Nuh beyen? Wag nga kayong manakot..", pagpaparinig ko sa kung anumang nakasunod saken. "Babye!" tugon ko at patakbo na sa sasakyan ko dahil takot ako. At nagtatayuan na ang mga balahibo ko sa mga likod. Akma ko nang buksan ang pintuan ng sasakyan ko ng biglang..
"AAAAAH--mmmmh" May tumakip ng panyo sa bibig at ilong ko at dahilan para mahulog ang cheap na payong na inagaw ko kanina. At dahilan din ng pagdilim ng paligid ko.
--
Natasha's POV
"President: Violet Georgeana Jensen"
Pagkarinig ko nung mga salitang iyon ay labis na pagkainggit ang nadarama ko kay Violet. Bakit? Kase siya, halos lahat ay nasa kanya na, ang paggiging maganda, matalino, paggiging aktibo sa paaralan, at siyempre anak mayaman at mahal na mahal ng mga magulang niya. Eh ako? Ano ba naman ako? I mean, Ano ba naman ang meron ako? Wala pa akong napapatunayan. Kaya siguro iniwan kami nung tatay ko.
Ang totoo kase, ang nanay ko ay patay na matapos ipanganak ako at si nanay Minda ay ang nag-aalaga nalang sa akin matapos akong iwan ng nanay at tatay ko.
Ewan ko, pero siguro ay malas talaga ang lahi ko. Pero mabuti nalang ay nandiyan ang mga Jensen para tulungan ako at si nanay Minda.
"Haiish", napabuntong hinga nalang ako habang nakasandal ang likod ko sa pintuan ng isang classroom na sa harap ng mga lockers.
*BOOOOOOOOOOGSSHH*
"Ay shot!", napahimas ako sa likod ko dahil sa sakit ng impact.
"Ay miss miss! Sorry sorry", pagpapaumanhin ng lalakeng nagbukas ng pintuan na di ko nakikita dahil sa nakayuko ako at namimilipit sa sakit.
"Anong sorry?! Sorry you're face!", sigaw ko ng naiinis kase sumasakit parin ang likod ko.
"Sorry miss but nagmamadali ako. If may nasirang buto diyan sa likod mo ay ito number ko...", sabay abot niya sa akin ng calling card. "...tawagan mo nalang ako o di kaya i-text if may kailangan ka", sabay talikod niya at nakita ko ang mga paa niya ay naglakad na palayo. Agad naman akong tumayo ng tuwid.
"Hoy! Di ko kailangan ng text mate o kung ano!"
Pero siya ay patuloy sa paglalakad na parang walang nangyari. Bahala siya.
Yumuko ako at kinuha ang sapatos ko. At...
*BLAAAAG!*
Boom! Sapul sa ulo, nahimatay ang tao.
What am I going to do?!
Nilapitan ko ang lalaking dahilan ng pagsakit ng likod ko na nakahimlay ang kawawang katawan sa sahig ng school campus. Tinignan ko ang mukha niya kung sino mang nilalang ito.
d0.0b-->ako
Ohmy! Shomai! It was Inigo! As in Inigo Johansson! Kaya naman pala nagmamadali siya dahil sa may album signing sila ngayon ayon sa source ko.
"Hoy! *pitik pitik sa mukha ni Inigo* Buhay pa? Ah, JOKE! I mean, sorry na please. Gising na please. Di mo naman sinabi na ikaw yan eh! Kung sinabi mo sana ay hinayaan na kitang bali baliin 'tong mga buto ko. Ikaw kase eh!" Timang na kung timang, kasalanan ko bang kausapin ang taong nahimatay dahil sa pagkakataranta ko? Aish! Sigurado akong sarado na ang clinic neto. Tinignan ko ang relo ko. Shomai! It's already 3:42!
Sandali! Tawagin ko nalang kaya si manong guard? Tama! Sige tatawagin ko nalang si manong guard.
Bago ako tumayo ay tinapiktapik ko muna yung mukha ni Inigo. "Dito ka lang ha? Sana'y huwag ka munang gumising para hindi ka tatakbo at isusumbong ako sa kung ano mang nilalang na una mong makikita ha?", sabi ko. Then, tumayo na ako para umalis.
*RIIIING! RIIIING!*
"Ay shomai! Ano ba namang ring tone 'to? Ang cheap. Pero teka, hindi aking phone yun ah" Pinakinggan ko kung saan nanggagaling yung tunog. At ayun! Ang cellphone lang pala ni Inigo yung nagriring.
Kinuha ko sa blazers niya yung cellphone niya and tinignan ko.
'GRAE Calling...'
Pinress ko yung 'Answer' at inilagay ko malapit sa tenga ko yung c.p.
("Hoy! Pare, kanina ka pa late! Asan ka na ba?! Bilisan mo at kanina ka pa hinahanap nung mga fans mo. Huwag mong sabihing nagpunta ka na naman sa Ex mong panget?!")
Wow ha! Exage? Pero pa'no ko ba sasagutin 'to?
"He-hello?"
("Hoy pre! Ikaw ba yan? Ba't naging babae yung boses mo? Huwag mong sabihing ikaw yung panget na Ex ni Inigo?!")
"Hindi ako yung ex niya noh tsaka di ako pa--!"
("Eh sino 'to?! Hoy anong ginawa mo kay Inigo?! Ano ka ba?! Holdapper? Kidnapper? Hoy! Kung kidnapper ka, gusto ko lang sabihin sa'yo na 18 na si Inigo at hindi na siya kid kaya iba nalang yung kidnapin mo!")
Ako kidnapper? Hello? Ako'y isang pauper na mabait at kahit kailan ay hindi magiging kidnapper!
Pa'no naman ako makakapag-explain nito?
"Uhmm.. Easy! Si Inigo ay nahimatay, okay? Kaya ako na ang sumagot nitong c.p niya. Huwag masyadong exage, okay?"
("Huh? Bakit naman nahimatay si Inigo?")
"Ah basta! Natamaan ng kung anong flying object. Kaya ayun"
("Sandali, anong flying object? Unidentified ba? UFO? Tsaka anong klaseng nilalang ba ang kausap ko ngayon? Alien?")
"Ha-ha-ha", I laughed sarcastically. "Pwede bang sunduin niyo nalang dito si Inigo, para matapos na ang usapan na ito?"
("Sige, maghintay kayo diyan hanggang matapos ang album signing namin ng tatlong oras")
"Damn it! Tatlong oras?! Paano na ak--"
*Tut Tut Tut*
Aba bastos yun ah! Di manlang ako pinatapos ng pagsalita. Paano na ako dito? Maghihintay ako ng tatlong oras?
Grae's POV
"Geez! My G! Un4Go10!"
"But where's Inigo?"
"Oo nga. Siya pa naman yung crush ko"
"Sa'kin, di bale na basta't andiyan si Grae my loves!"
"Hihi! Love ko rin siya"
"Hoy! Ako nauna dun no"
"Ah basta crush ko yun!"
Haizt. Ang ingay naman dito sa mall. Ba't ba andami kong fans? Haizt. Di ko naman sila masisisi, sa kagwapuhan ko bang 'to. By the way, nagpreprepare na pala kami kase tapos na ang album signing namin at papunta na nga kami sa parking lot ng mall habang ang mga fans naman ay patuloy sa pagsunod sa amin at pinipigil naman sila ng mga guards ng mall. Ipinasok ko na ang mga gamit ko sa loob ng sasakyan ko para makaalis na.
"Grae"
"Ay kabayo!", nabigla naman ako sa tumawag sa akin. "Ay Charrie ikaw pala, bakit? Maykailangan ka?"
"Ahmmn... Manager is going back here. Tomorrow is her arrival, is it okay with you if she's here?" Haizt. Napaisip na naman ako. Yung manager kasi namin ay 21 palang at nasa college palang. Her name is Melaryei Duff. At alam ninyo kung bakit ako tinatanong ni Charrie kung okay lang ba saakin na nandito si Melaryei? Kasi alam niya yung saamin ni Melaryei actually yung buong banda nga eh alam nila.
"Pssh. Do you think hindi pa ako nakapagmove-on? Tss. It's already four years ago"
"Ah ganun ba? Si-sige. Sorry if ganun ako magworry sa inyo, I'm just really... Worry... 'bout you. Atsaka sana'y maint--"
"Sige Charrie, okay lang iyon. I understand, siguro nga ay grabe lang ako mag-init if pinag-uusapan pa natin yung about dun", di ko na siya pinatapos dahil alam ko na naman yung sasabihin niya eh. Agad na akong pumasok sa sasakyan ko at pinaandar ang kotse ko. Minsan napapaisip ako, kung sumali kaya si Melaryei sa'min bilang isang member ng UN4GO10 noon? Paano kaya kung di nalang siya umalis? Di kaya ako masasaktan ng ganito? Ganito kasi yung story eh, isa siyang Grade 11 nuon at kami naman ni Inigo ay Grade 8 nung naisipan naming lima (si Kit, Charrie, Inigo, ako at si Melaryei) na gumawa ng banda. Super close kami noon ni Melaryei lalo na't magschoolmate kami sa J.University na pagmamay-ari nung family nila Inigo. At nung naging superclose kami ay palagi na kaming magkasama at parang walang araw na di kami nagkikita hanggang sa lumalim ang nararamdaman ko para sa kanya kaya naisipan kong sabihin sa kanya yung nararamdaman ko para sa kanya at kaya naisipan kong ligawan na siya. Pero nabigo ako dahil sabi niya ay sobrang bata pa raw ako para doon pero ako ay hindi sumuko parin sa kanya. Pero nung umalis siya sa Pilipinas at pumunta sa Australia at doon na rin siya nag-aral ng Grade 12 at di ko naman alam kung bakit ay yun rin ang simula ng pagkainis ko sa kanya. Pero kahit malayo parin siya sa akin ay di ko parin mapigilang di umasa. Tanga nga siguro ako. Pero pinipilit kong kalimutan siya nung mga panahong iyon. Habang kami namang apat ay unti-unti naming binuo ang bandang UN4GO10 na gustong-gusto namin na mabuo. At nung makalipas ang ilang taon ay bumalik na siya sa Pinas at siya na ang naging manager namin dahil sa magkaibigan parin silang apat pero di na kami close at nag-iilangan na sa isa't-isa. Pero di na importante iyon, bata pa ako nun. Atsaka, past is past na. Sabi nga nila 'To keep your balance, you must keep on moving' and I believe in that qoute.
---
Nagpark na ako ng kotse ko sa labas ng school at nakita ko namang may mga guards na nakabantay sa school. Tinignan ko ang relo ko. 6:37 pm na pero di pa naman ganun kadilim sa campus.
"Ah manong guard, estudyante po ako dito sa J.U", sabi ko sa manong guard na nakabantay sa gate ng school at ipinakita ko naman sa kanya yung School I.D. ko."May susunduin po kase ako sa loob ng campus"
"Oi. Ikaw ba si Grae ng paboritong banda ng anak ko na UN4GO10?"-manong guard
"Ah opo. Hehe", pang-eechos ko sakanya. Nuh ba naman 'tong si manong nastarstruct ba 'to o ano?
"Selfie muna tayo o. Para ipakita ko sa anak ko, pwede?", sabay na inilabas ang kanyang camera phone.
*click*
"O waki naman", nilabas naman niya ang dila niya at nagpeace sign sa camera.
Hayst. Ang echos ni manong.
"Osige pasok na. Salamat", sabi naman niya at pumasok ako loob.
Linibot ko ang loob ng grade 12 building at hinanap sina Inigo. But wala naman akong nakita, ni anino nila wala dahil sa ilang oras na siguro ang nakalipas nung may tumawag sakin. Bumaba nalang ako sa hagdanan ng building at chineck ko muna yung locker ko sa hallway. Kukunin ko kase yung gitara ko dun eh, nakalimutan ko kasi kahapon. Kaya pumunta ako sa locker ko at hinanap doon ang gitara ko. At nung nakuha ko na ay nilock ko na.
"AAAAAAAAAAAAAHHHH!!"
Agad nagtayuan ang mga balahibo ko sa katawan nung narinig ko ang sigaw na nanggaling sa stock room ng building. Agad akong tumakbo doon.
Sandali. Sisirain ko ba yung pintuan? Yun kasi yung nakikita ko sa mga action movies eh. Pero baka pagalitan ako ng principal ng school. Kaya hinay hinay kong binuksan ang pintuan ng stock room.
*creeeek*
Bumukas ng medyo malaki ang pintuan at pumasok ako ng konti.
Nagtayuan naman ang mga balahibo ko sa nakita kong bagay sa na puting puti mula ulo down to paa or let's say.. "MULTO?! AAAH!!", sigaw ko sa loob ng stock room. At agad akong tumakbo palabas ng stock room.
Sandali? May multo ba na blondie ang buhok? Baka lola?
Bumalik ako sa loob ng stock room para siguraduhin ang nakita ko and I turned on the lights. At dun ko narealize na tao lang pala na nakatali sa upuan. At hulaan ninyo kung sino.
"Hilaw ikaw ba yan?"
"Anong hilaw?! Siguro ikaw ang nangkidnap sakin no?" ,pagbabanta niya na nakagapos ang mga kamay sa upuan.
"Weh? Kinidnap ka?", pang-iinis ko naman sa kanya kasi ako kikidnapin siya? Weh?
"Ay hindi-hindi ako kinidnap, obvious?!"
"O ganun naman pala e. Bye nalang ha? Kaya mo na yan", pang-iinis ko sa kanya.
"HOY! Hindi ka nakakaintindi ng sarcasm?! Timang ka na nga kidnapper ka pa!"
"Yuck! Ako kidnapper mo?! Sobrang pogi ko naman para maging kidnapper. Ano namang kailangan ko sa hilaw na katulad mo?"-ako
"Paalisin mo nga ako dito!"-siya
"Ay napakagalang mo ha. Wala manlang 'please'?"-ako
"Ayaw ko nga!"-siya.
"Edi bahala ka"-ako
"Hoy! Pag ako nakawala dito ay iisa isahin kong tatahiin 'yang mga mata mo. Sige ka",pagbabanta naman niya sa akin.
"Bahala ka nga. Basta ako ay aalis na. Kaya manigas ka diyan!" Unti-unti akong naglakad patungo sa pintuan ng stock room. Tss. Akala niya ha. "Sana di ka na makawala sa pagkakatali. Hahahaha.*evil laugh*", pambobola ko.
"You freak!", sigaw naman niya. "Kung makakaalis ako dito ay lagot ka"
"Ha? Ako freak? Bahala ka nga", tugon ko naman sa kanya. Ano ba naman klaseng meron sa utak ng babaeng 'to? Ang walanjo.
"Kung mamamatay ako dito, sana'y papatayin ka rin ng konsensiya mo!"
"Ofcourse not! Wala akong konsensya at kahit mamatay ka pa sa harapan ko ngayon ay di ako makokonsensya. Bahala ka nga magsasabi lang ng 'please' di pa magawa. Tss. Basta ako I'll go now!", agad naman akong lumabas ng stock room at nagderederetso.
"Okay fine!", narinig ko namang sigaw niya. "Grae PLEASE!"
"Haha. Sasabihin din pala"
Bumalik ako sa loob ng stock room at tinulungan siyang kunin ang nakatali sa kanya.
Di manlang siya nagpasalamat. Hayzt. Walang utang na loob.
Nung nakalabas na ako sa gate at papapunta na ako sa kotse ko ay may naririnig akong hinihingal mula sa likod ko.
"SANDALI!" Napatigil naman ako sa tumawag saakin. Alam ninyo kung sino? Sino pa ba? Eh yung taong pinaglihian ng kamalditahan.
"Oh? Ano na naman ang kailangan mo hilaw?"
"My car's key is missing"
"So?"
"Anong 'so'?! Pasakayin mo ako sa sasakyan mo! Kung hindi--"
"Aaaarggh! Oo na oo! Sabi ko nga eh!"
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------