Chapter 43
NASTALIA's POV
Nagising na ako kasi nag-alarm na yung alarm clock.
Grabe ang aga pa.
2:30 A.M
Biruin mo yun?
Alas-dose na kami nakarating gigising ako ng 2:30?!
Pumasok na ako sa bathroom para maligo.
Syempre tinanggal ko muna yung salamin ko with my fucking fake braces.
--
Natapos na ako and I swear i'm late on our training.
But I still don't care.
Sinuot ko na yung braces ko pati na ang contact lense kong dull para matakpan yung super light brown kong mata.
At sinuot ko pa yung napakalaking salamin kong walang grado.
With my hairband.
At itinali ko na ang buhok ko sa may gilid ng ulo ko.
It's messy.
Sinuot ko na rin yung damit ko. Black and white was my theme. Bagay naman sya.
Hairband kong white.
Black kong salamin.
White kong damit.
A fitted black jogging pants.
My black braces.
My black and white shoe.
(A/N: I'm sorry kung di ako makapag-post ng picture.)
"I am ready." Sabi ko.
Hindi naman kami magca-class ngayon so why do I have to wear my uniform?
Pumunta na ako sa Training Room.
Nakita kong lahat sila ay abala sa pagpa-practice.
"You are so late!" Sigaw nung leader.
"I am 15 minutes late, kaya wag kang OA." Sabi ko sakanya.
"Argh." Sabi nya.
Tss.
"First, we will train for our reflexes and our speed. Second, our skills. Third,our weapons. Fourth, some techniques." Sabi ni leader at tumingin saakin.
"What the fuck are you thinking? Hindi ko kaya ang cartwheel!" Sabi ko.
"Hindi lang naman cartwheel ang gagawin natin. Ima-master natin ang three techniques. The roller coaster, the 360, and lastly the cartwheel." Sabi ni Leader.
Tss. Ang hilig nyan sa cartwheel.
Eh wala pa ngang nakakagawa nun.
"Go to the obstacles at tumakbo kayo nang tumakbo." Sabi nya.
I hate him.
Masyadong nakakapagod yun.
Bigla-biglang may makaka-salubong na gulong lumilipad.
Tumakbo na sila dun kaya napasunod naman ako.
It's easy for me pero nakaka-habol hininga.
I run and run hanggang sa umabot ako sa huling level, a level kung saan may naka-sabit na gulong.
Ang technique rito ay oras na mag-open ang way, kailangan mong tumakbo agad-agad hanggang maka-abot sa dulo.
Kung di mo magagawa yun, tatalsik ka.
Heto na.
Run talia, run!
Then I bumped onto something.
Natalo ako.
Natalo ako sa pagtakbo.
Di pa rin ako dumidilat kasi alam kong maari akong tumalsik sa mga gulong sa harap ko.
"That's nice." Sabi ng kung sino.
Nagsasalita na pala ang gulong?
Dumilat naman ako.
Nagulat ako sa nakikita ko ngayon.
Matigas pala ang chest nito?
"Stand up at tumakbo ka ng pabalik-balik sa buong obstacles." Sabi nya.
"And why don't you run over there? Ano kami lang mapapagod?!" Sigaw ko.
My patience to this man is so short. Ewan ko.
"Kakatapos ko lang, see this sweat?" Sabi nya.
So mas nauna sya saakin?
"Oo, mas nauna akong makarating sayo, di mo lang napansin kasi naka-pikit ka." Sabi nya.
Is he some kind of mind readers?
"I'm not a mind reader. Talagang mabilis lang basahin ang mukha mo." Sabi nya.
Ok, my blank coldly stare is slowly fading.
"Takbo ka na ulit." Sabi nya.
At tumakbo na nga ako nang tumakbo.
***
"Paunahan tayo ano?" Sabi nung lalaki.
"Sige ba!" Sigaw ng babae.
"Let's see if you can reach me." At tumakbo na nga ng tuluyan ang lalaki.
***
Napapikit naman ako sa nag-flash back na memory.
Bakit ba ngayon pang may training kami?
"You okay?" Tanong ni Calissa.
"Y-yup." Sabi ko sakanya.
Hanggang sa pinatigil na kami ng hinayupak na leader namin.
"Pahinga muna tayo para makaligo na rin kayo mamaya. It's already 6:30." Sabi nya.
Wow ha.
Ang tagal naming tumakbo.
Three hours and thirty minutes.
"Tara, upo tayo sa may bench." Sabi ni Red.
Napapansin ko lang na panay ang pagdikit ni Nathalie at Red sa isa't isa.
Tignan mo pinu-punasan pa ni Nathalie si Red.
"Naiinggit ka sakanila?" Tanong ni Leader.
"No. Not even once." Sabi ko.
Humiwalay naman ako sakanila kasi it's kinda awkward.
Kilala ko na sila as my childhood friends...
Pero may galit ako sakanila.
You know that feeling?
When they have a chance to make me remember all those things pero anong ginawa nila? Itinago nila lahat ng nalalaman--No. Scratch that.
Itinago nila lahat ng alam nila saakin. Biruin we're friends since we were born pero hindi man lang nila ako tinulungan para alalahanin ang mga nakakainis na memoryang iyon.
I thought they didn't know me. Para saan pa't nag-disguise ako? Eh kung alam lang rin naman pala nila na ako ang tagapag-mana ni Dad.
Ang nakakapagtaka lang. Why do memories keep flashing back saakin na hindi naman related saakin?
Gaya ng kanina. There was a boy and a girl, they were running and whoever may go to the finish line will be the winner.
Diba?Hindi naman related saakin yun.
Ako yung babae. At alam ko yun.
But what am I so curious of is...
Who is that boy with me?
I mean, anong role nya sa memorya na nagfa-flash back saakin.
"You're spacing out."
Nabalik naman ako sa ulirat ko nung narinig ko yung boses ng lalaking yun.
"You don't care." Sabi ko.
"But I do." He said with puppy eyes-slash-pout.
"PFFT--BWAHAAHAHAHHAHAHAHAHA!!!" Nakakatuwa yung mukha nyaaaa!!!
"Hey, stop laughing!" Pag-saway nya.
"I *laugh* just can't!!!" HAHAHAHAHAHAH!!!
"Tss." Sabi nya at tumaray pa.
"Are you gay? PFFT! BWAHAHHAHAH!!" I laughed again.
Hindi ko na maalala kung kelan pa ako tumawa ng ganto.
"Hey! You're harsh! Wag mo ako tawanan!" Sabi nya with girly voice.
"Stop making me laugh like a crazy!!" Sigaw ko sakanya habang pinipigilan ang pagtawa ko.
Then biglang nalaglag yung salamin ko.
"Okay, i'll stop!" Sabi nya with manly voice.
"So bakit ka nandito?" Tanong ko.
"Just to make you laugh." Sabi nya.
"You just did!" Sabi ko with a smile on my face.
"Stop smiling, you're creepy." Sabi nya.
"I am just smiling because you are so funny like hell!" Sabi ko sakanya.
Then he just stare at me, for like a several seconds and then he talked again.
"You're so beautiful.." Sabi nya.
Then I feel my face heating up.
This can't be!
DID I JUST BLUSHED IN FRONT OF HIM?!
At tumabi sya saakin.
"You're really pretty." Sabi nya.
That was a joke Talia.
Then he slowly reach my face.
I can't even move a single muscle!
He stop when he's already facing my face.
An inch was keeping as apart.
DUG DUG
DUG DUG
DUG DUG
DUG DUG
Then his fingers went on my forehead, then to my nose then to my lips.
He was sliding his finger in my face!
And it makes my heart beats quickly!
"From your perfect nose, to your perfect lips..
Di you still have an imperfections?" He said.
Sa sinabi nyang iyon, alam kong nag-blush ako.
Then he made himself get nearer on me.
Then I close my eyes as I wait for his lips to land on my lips.
..Did I fall for the person who I hate the most?
--
Sorry guys, I can't update regularly. It's because i'm sick.
I have a fever, so I hope that you will still read my story until I come back.