VRachel
Ik liep naar de voordeur van het zo bekende huis het huis waar ik was opgegroeid
Ik klopte op de deur en ma een paar tellen deed mijn moeder de deur open tranen kwamen in der ogen en stroomde over der wangen 'Rachel ben je het echt' vroeg ze huilend 'ja mam' zei ik en lachte scheef
Mijn moeder trok me in een knuffel en een pijnlijke steek ging door mijn buik
'Mam Auw mam' schreeuwde ik ze liet me meteen los en bekeek me van top tot teen een bleef net als mijn vader op mijn buik hangen 'krijg je een kindje' vroeg ze ik knikte 'twee' mompelde ik mijn moeder kreeg weer tranen in der ogen 'ik wordt oma' zei ze lachend ik lachte terug
'Kom binnen' zei ze en ging aan de kant ik liep gelijk naar de woonkamer en ging op de bank zitten mijn moeder plofte naast me neer en keek me enthousiast aan 'nou vertel op wie is de vader ? Zins wanneer ben je al zwanger ? Hoe lang moet je nog ? Zijn het jongetjes of meisjes of een jongen en een meisje' ratelde ze aan een stuk
Ik nam een hap adem en begon 'de vader is Mitch die alpha die me gered had na dat ongelukje van ons en zins een maand nu en ik moet nog twee maanden leg zo uit waarom en het wordt een jongen en een meisje' ik zuchtte diep en lachte even naar me moeder
'Oké oké dus die jongen die je wou bijten is de vader maar hij is een weerwolf en jij een mens' ze keek me aan met een opgetrokken wenkbrauw
Shit hoe moest ik dit nou vertellen
'Mam ik heb me laten bijten en ben nu ook een wolf' de woorden vlogen me mond uit voor dat ik het door had
Ik keek naar me moeder die er heel normaal bij zat 'mam ?' Vroeg ik 'ja lieverd wat is er ?' 'Ben je niet boos of verdrietig dat ik een weerwolf ben ?'
Ze lachte naar me 'nee ik had het verwacht toen ik jullie door het bos zag rennen dat jullie bij elkaar horen maar ik wou het niet geloven' 'ow echt oké' als ik eerlijk was was dit heel ongemakkelijk
Opeens pakte me moeder mijn hand 'maar waarom kwam je lieverd want na dat ongeluk had ik niet verwacht dat je nog zou komen'
Ik keek der aan 'Mitch had een geheim voor me en ik heb het van een ander moeten horen' mijn moeder maakte een O vorm met der mond 'maar was het geheim dan zo erg' ik knikte 'hij heeft Austin gebeten waardoor die veranderde' mompelde ik 'maar lieverd dat is het verleden het is heel erg maar Austin is er nu niet meer hoe erg het me spijt jullie moeten dat hoofdstuk afsluiten en opnieuw beginnen'
Ik wist dat me moeder gelijk had
Maar kon ik nu wel terug ?
'Mam' ze keek me aan 'vind je het erg als ik een nachtje blijf slapen' ze schudde der hoofd en ik liep naar me kamer