បន្ទាប់ពីនិយាយគ្នាចប់សព្វគ្រប់អស់អេណាក៏បានត្រឡប់ទៅវិញ
*ពេលរសៀល
« ម៉ាក់ខ្ញុំមានរឿងចង់សួរម៉ាក់ »ជុងហ្គុក
« មានរឿងអ្វីមែនទេកូនសួរមក »លោកស្រីចន
« គឺ..គឺ...បើសិនជាកូនចង់ផ្សះផ្សារគ្នាវិញជាមួយអេណាម៉ាក់គិតយ៉ាងម៉េចទៅ »ជុងហ្គុកនេះនាយគិតច្បាស់ហើយមែនទេថាចង់ផ្សះផ្សារជាមួយអេណាពិតមែនចុះមនុស្សម្នាក់ទៀតនោះគិតយ៉ាងម៉េចទៅ
« វាជាសិទ្ធិរបស់កូនម៉ាក់ហាមទេតែម៉ាក់ក៏មិនចង់ដែលព្រះម៉ាក់មិនសូវទុកចិត្តនាងដូចមុនឡើង »លោកស្រីចនគាត់និយាយពិតតាំងពីពេលហ្នឹងមកមិនសូវជាទុកចិត្តនាងប៉ុន្មានទេព្រោះមិនដែលឃើញស្នាជាមួយនឹងដៃគូសត្រូវរបស់កូនគាត់
« តែពេលនោះនាងធ្វើព្រោះតែចាំបាច់ណាម៉ាក់ណាមួយកូននៅស្រលាញ់នាងមិនទាន់អាចបំភ្លេចនាងបាន 100% ទេម៉ាក់ »ជុងហ្គុក
« បើកូនអះអាងបែបនេះទៅហើយម៉ាក់ក៏មិនបង្ខំកូនដែរតែកូនត្រូវតែប្រយ័ត្នខ្លួនម៉ាក់មិនទុកចិត្តទេ »លោកស្រីចន
« បាទកូនអរគុណម៉ាក់ណាស់និយាយថេយ៉ុងមកល្ងាចនេះមែនទេម៉ាក់ »ជុងហ្គុក
« មែនហើយ »លោកស្រីចន
_____________
ភូមិគ្រឹះគីម
« ម៉ាក់កូនរួចរាល់ហើយ »ថេយ៉ុង
« រួចហើយហ៎ចឹងយើងឆាប់ទៅៗតោះបង »អ្នកស្រគីម
« បាទតោះយើង »លោកគីម
« ឈប់សិនម៉ាក់កូនភ្លេចរបស់មួយ »ថេយ៉ុងនិយាយហើយរាងតូចក៏រត់ទៅយករបស់នោះដែលគេត្រៀមសម្រាប់ជូនទៅរាងក្រាស់
« បានហើយតោះលោកប៉ាអ្នកម៉ាក់ »ថេយ៉ុងថាហើយពួកគាត់ក៏នាំគ្នាឡើងឡានដើម្បីទៅភូមិគ្រឹះចននៅតាមផ្លូវថេយ៉ុងគេមានអារម្មណ៍ថាហើយភ័យអរមិនដឹងទេព្រោះគេខានជួបជាមួយនិងរាងក្រាស់យូរហើយចឹងហើយគេរៀបឫកមិនត្រូវទេ
« ថេយ៍កើតអ្វីឬអត់កូនម៉េចក៏បែកញើសសម្បើមម៉្លេះ »អ្នកស្រគីមសួរទៅកូនប្រុសព្រោះមើលទៅគេដូចជាមិនស្រួលខ្លួនចឹង
« អ..អត់មានអីទេម៉ាកកូនធម្មតាតើ »ថេយ៉ុង
« បើមិនអីម៉េចក៏កូនបែកញើសម៉្លេះ »អ្នកស្រីគីម
« ប្រហែលមកពីរអាកាសធាតុទេដឹងម៉ាក់ »ថេយ៉ុងតបទៅម៉ាក់ទាំងញឹមៗតែតាមពិតមកពីរគេភ័យសោះព្រោះបានជួបមនុស្សដែលខ្លួនលួចស្រលាញ់ពេលអស់អ្វីត្រូវសួរពួកគាត់ក៏បន្តបើកឡានរហូតបានមកដល់ភូមិគ្រឹះចនតែម្តង
« ប្រហែលជាអ្នកស្រីគីមមកដល់ហើយមើលទៅ »លោកស្រីចន
« មែនហើយចឹងចាំបងទៅទទួលពួកគេចុះ »លោកចន
« នេះអ្នកទាំងអស់គ្នាមកដល់ហើយមែនទេម៉ោះអញ្ជើញចូលក្នុងសិនមក »លោកចន
« បាទលោកអ៊ុំ/ចា៎លោកចន »ពួកគាត់ឆ្លើយព្រមគ្នា
« អូសួស្តីអ្នកស្រីគីមសួស្តីលោកគីមក្មួយថេយ៍ »លោកស្រីចន
« បាទ/ចា៎សួស្តីលោកស្រី »លោកគីមនិងអ្នកស្រីគីម
« បាទជម្រាបសួរអ៊ំស្រី »ថេយ៉ុង
« សូមអញ្ជើញអង្គុយអ្នកទាំងអស់គ្នា »លោកចន
« មែនហើយអ្នកទាំងសុខសប្បាយដែរទេ »លោកគីម
« ពួកខ្ញុំធម្មតាទេចុះខាងលោកវិញនោះ »លោកស្រីចន
« ពួកខ្ញុំក៏ដូចគ្នាដែល »អ្នកស្រីគីម
« ចុះក្មួយថេយ៍នោះការងារយ៉ាងម៉េចហើយក្មួយ »លោកចនសួរទៅកាន់រាងតូច
« ក៏ធម្មតាទេលោកអ៊ំគ្រាន់តែឥឡូវនេះអ្នកជំងឺរាងច្រើនគួរសម »ថេយ៉ុង
« មើលចុះក្មួយស្រក់សាច់ច្រើនណាស់កុំខំធ្វើការពេកព្រោះថាសុខភាពផងណាក្មួយ »លោកស្រីចន
« បាទមិនអីទេអ៊ំស្រីខ្ញុំទម្លាប់ទៅហើយ »ថេយ៉ុង
« និយាយចឹងក្មួយជុងទៅណាមែនទេដូចជាមិនឃើញចឹង »អ្នកស្រីគីម
« មិញនេះឮប្រាប់ថាចង់ទៅទិញរបស់អ្វីទេឲ្យក្មួយអេណាព្រោះនាងពឹងឱ្យទិញឲ្យ »លោកស្រីចនគាត់និយាយប្រាប់ទៅអ្នកស្រីគីមវិញព្រោះអម្បាញ់មិញនេះជុងហ្គុបាននិយាយទូរសព្ទជាមួយនឹងអេណាហើយនាងក៏បានពឹងឱ្យជុងហ្គុកជួយទិញរបស់អ្វីម្យ៉ាងតែមិនដឹងទេថានាងឲ្យទិញអ្វីចំណែកឯអ្នកម្ខាងទៀតពេលឮលោកស្រីចននិយាយបែបនេះហើយក៏ទម្លាក់ទឹកមុខចុះបន្តិច។កើតមាននៅអារម្មណ៍នោះដដែលៗមកទៀតហើយឬលើកនេះនាយពិតជាត្រូវគ្នាជាមួយនឹងអតីតគូដណ្ដឹងរបស់នាយពិតមែនកំពុងតែនិយាយគ្នាសុខៗក៏ស្រាប់តែឮសំឡេងឡានបើកចូលមកភូមិគ្រឹះនោះជាឡានរបស់តួឯកប្រុសយើងនេះឯង
« ប្រហែលជាកូនជុងមកវិញហើយមើលទៅ »លោកចន
« ប៉ាម៉ាក់ខ្ញុំមកវិញហើយ »ជុងហ្គុក
« មកវិញហើយមែនទេកូននេះលោកពូអ្នកមីងហើយនិងក្មួយថេយ៍មកលេងកូនណា »លោកស្រីចន
« បាទជំរាបសួរលោកពូអ្នកមីងអម្បាញ់មិញនេះខ្ញុំមិនបានឃើញទើបខ្វះការគួរសម »ជុងហ្គុកប្រញាប់អោនគោរពពួកគាត់តែក្រសែភ្នែករបស់គេ។កំពុងតែសម្លឹងមើលតែមនុស្សម្នាក់ដែលអង្គុយនៅជាប់ប៉ាម៉ាក់របស់គេ។
« មិនអីទេក្មួយនេះក្មួយបានគ្រាន់បើវិញហើយមែនទេ »អ្នកស្រីគីម
« បាទលោកពូអ្នកមីងខ្ញុំបានគ្រាន់បើហើយហើយក៏អាចជំនួសការងារលោកប៉ារបស់ខ្ញុំបានដែរ »ជុងហ្គុក
« បើអញ្ចឹងក៏ល្អហើយព្រោះពេលនេះលោកចាងគេកំពុងតែរកពេលវេលាសមល្អមួយដើម្បីមកកំចាត់ពួកយើង »លោកគីម
« លោកប៉ានិងលោកពូកុំបារម្ភអីរឿងនេះខ្ញុំចេះចាប់ចែកហើយខ្ញុំមិនឱ្យវាមកលបខាំធ្វើបាបយើងទៀតទេ »ជុងហ្គុក
« ប៉ានិងពូទុកចិត្តលើកូនហើយ »លោកចន
« អ៎រមែនហើយកូនជុងក្មួយអេណាកើតអីមែនទេបានជាកូនប្រញាប់ប្រញាល់ម្ល៉េះ »លោកស្រីចន
« គឺនាងប្រាប់ថាមិនស្រួលខ្លួននាងក៏ពឹងឱ្យកូនជួយទិញថ្នាំឱ្យនាងតែពេលនេះគេអស់អីហើយទើបកូនត្រឡប់មកវិញ »ជុងហ្គុកនិយាយប្រាប់ម៉ាក់របស់ខ្លួនតែភ្នែកសម្លឹងមើលទៅរាងតូច
« ចឹងទេហ្ហេសចុះប៉ាម៉ាក់នាងនោះ »លោកចន
« ពួកគាត់បានឡើងទៅបរទេសតាំងពីម្សិលមិញមកម្ល៉េះពេលនេះនៅភូមិគ្រឹះតែម្នាក់ឯងទេ »ជុងហ្គុក
« នេះក្មួយជុងនិងក្មួយអេណាត្រូវរ៉ូវគ្នាវិញហើយមែនទេ »អ្នកស្រគីម
« គឺ..គឺខ្ញុំមិនទាន់បាន.. »ជុងហ្គុកមិនទាន់បាននិយាយចប់ផងក៏មានឮសំឡេងទូរសព្ទរ៉ូរបស់អ្នកណាក៏មិនដឹងមកកាត់ចង្វាក់
« អូអរគុណផងខ្ញុំសុំលើកទូរសព្ទបន្តិច »ថេយ៉ុង
*នៅខាងក្រៅ
( អាឡូ លោកចាង អ៊ិនមានអ្វីមែនទេបានខលមករកខ្ញុំបែបនេះ )ថេយ៉ុង
( គឺអញ្ចេះទេខ្ញុំចង់បបួលថេយ៍ទៅញាំុំអាហារពេលល្ងាចជាមួយខ្ញុំតើថេយ៍ថាអ្វីឬអត់ ) ចាង អ៊ិន
( គឺ..មិនអីទេខ្ញុំទំនេរចឹងចាំបន្តិចទៀតជួបគ្នាចុះណាតែពេលនេះខ្ញុំកំពុងរវល់ )ថេយ៉ុង
( មិនអីទេថេយ៍ធ្វើការរបស់ថេយ៍ឲ្យហើយសិនទៅចាំដល់ពេលខ្ញុំទៅទទួលណា ) ចាងអ៊ិនអាចនិយាយបានថាមួយរយៈពេលគេទាំងពីរនាក់រាងស្និទ្ធស្នាលខ្លាំងជាងមុន
( បាទប៉ុណ្ណឹងសិនចុះបាយៗ )ថេយ៉ុងប្រព័ន្ធទូរសព្ទក៏បានកាត់ផ្ដាច់និយាយរួចរាងតូចក៏រៀបចំដើរទៅកន្លែងដែលមានចាស់ទុំកំពុងអង្គុយនិយាយគ្នាតែក៏ត្រូវភ្ញាក់នឹងវត្តមានរបស់មនុស្សម្នាក់កំពុងតែនៅក្រោយខ្នងរបស់គេ
« អួយ.ព្រះជួយលោកមកនៅទីនេះតាំងពីពេលណា »ថេយ៉ុង
« ក៏មកយូរល្មមអាចដឹងថាថេយ៍កំពុងនិយាយទូរសព្ទជាមួយនឹងអ្នកណា »ជុងហ្គុក
« នេះលោកលបស្ដាប់ខ្ញុំនិយាយទូរសព្ទមែនទេ »ថេយ៉ុង
« ថេយ៍ស្គាល់អាម្សៀតហ្នឹងតាំងពីពេលណា »ជុងហ្គុកមិនឆ្លើយតបនឹងរាងតូចតែបែរជាសួរបកទៅវិញទាំងទឹកមុខដូចជាខឹងយ៉ាងអញ្ចឹង។
« នែលោកម៉េចក៏ហៅគេអាក្រក់ស្ដាប់យ៉ាងនេះខ្ញុំស្គាល់គេឬមិនស្គាល់គេមានអីពាក់ព័ន្ធនឹងលោកទៅ »ថេយ៉ុង
« ខ្ញុំប្រាប់ឯងទៅចុះកុំទៅពាក់ព័ន្ធជាមួយគេអីគេមិនមែនជាមនុស្សល្អនោះទេ »ជុងហ្គុកគេនិយាយប្រាប់ទៅរាងតូចព្រោះនាយម្នាក់នោះគឺជាមនុស្សដែលពិបាកទុកចិត្តខ្លាំងណាស់ស្រួលមិនស្រួលគេអាចយករាងតូចធ្វើជានុយបញ្ឆោតលោកគីមក៏ថាបាន
« លោកដឹងច្បាស់ម៉្លេះថាគេជាមនុស្សអាក្រក់និយាយទៅមើលថាគេអាក្រក់ត្រង់ណា »ថេយ៉ុងនៅតែនិយាយកាន់ជើងអ្នកម្ខាងទៀតដែលធ្វើឲ្យរាងក្រាស់កើតអារម្មណ៍ខឹងតែម្ដងតែក៏មិនយល់ពីអារម្មណ៍ខ្លួនឯងដែរពេលឃើញថាថេយ៉ុងទៅស្ងាត់ស្នាលជាមួយនឹងអ្នកណាគេក៏កើតអារម្មណ៍ខឹងមកភ្លាមតែម្ដង
« ខ្ញុំប្រាប់យ៉ាងម៉េចក៏ស្ដាប់តាមហ្នឹងទៅដឹងត្រឹមថាគេមិនមែនជាមនុស្សគួរឲ្យទុកចិត្តទៅបានហើយ »ជុងហ្គុក
« ចុះលោកជាមនុស្សគួរឲ្យទុកចិត្តដែរឬអត់ »ថេយ៉ុង
« កុំមកឌឺយើងណា »ជុងហ្គុកនាយពិតជាគ្រឺតខ្នាញ់និងរាងតូចខ្លាំងណាស់
« មិនបានឌឺតែនិយាយពិត..អួយ.ជុងហ្គុកឈឺលែងណា »ថេយ៉ុងស្រែកពេលដែលជុងហ្គុកចាប់ដៃគេខ្លាំងៗ
« ម៉េចមិនខ្លាំងទៀតទៅ »ជុងហ្គុក
« លែងខ្ញុំទៅចាស់ៗកំពុងចាំ »ថេយ៉ុងនិយាយទាំងភ្នែកក្រហមរកយំព្រោះមិញនេះជុងហ្គុកច្របាច់ដៃគេខ្លាំងមិនសមដែរជុងហ្គុកឃើញបែបនេះក៏ព្រមប្រលែងដៃរាងតូចចេញវិញគេក៏មិនយល់ពីរខ្លួនឯងដែលថាកំពុងតែគិតអ្វីរាល់ពេលដែលឃើញថេយ៉ុងទៅស្និទ្ធស្នាលជាមនុស្សប្រុសផ្សេងគេក៏កើតអារម្មណ៍ខឹងឃ្លានភ្លាមតែម្ដង ( ប្រូឯងហ្នឹងគិតអីក្នុងខ្លួន 🙄🙄)
សូមរង់ចាំភាគត...
សរសេរដោយ:ថេ អាន់