នៅភូមិគ្រឹះហ្វាងពេលនេះមនុស្សម្នាបានចូលសម្រាកអស់ទៅហើយ តែបើក្រឡេកមកមើលក្នុងបន្ទប់អ្នកកម្លោះហ្យុនជីនឯណេះវិញនាយកំពុងតែគេងផ្កាវ់មុខលើពូកស្ដាប់សំដីមិត្តស្ដីបន្ទោសពីខ្សែទូរស័ព្ទម្ខាងទៀត ព្រោះថាព្រោះតែរឿងនោះស៊ុងហ៊ុនបានខលជេរនាយមួយល្ងាចហើយមកដល់ពេលនេះនៅមិនទាន់ឈប់ទៀត ចិត្តនាយចង់តែបិទទូរស័ព្ទចោលណាស់តែខ្លាចថាពេលគេមកវិញនឹងត្រូវខ្លាំងជាងនេះទើបទ្រាំស្ដាប់ទាំងធុញទ្រាន់បែបនេះសិនទៅ
"បានហើយៗ នេះប្រុងជេរយើងទល់ភ្លឺហេស?"ដោយសារតែទ្រាំស្ដាប់ទៀតលែងបាននាយក៏ដាច់ចិត្តហាមាត់សួរទៅអ្នកម្ខាងទៀត
(អឺ តាមចិត្តយើងណាចង់តែជេរឯង7ថ្ងៃ7យប់ទេ ព្រោះតែឯងទើបសង្សារយើងរករឿងយើង)
"ហើយយ៉ាងម៉េច?"
(ហើយយ៉ាងម៉េចហេស? ឯងចេះមកសួរបែបនេះកើត!!)
"បានហើយចាំស្អែកចាំនិយាយទៀត ឥឡូវយើងត្រូវការដេក"ថាហើយនាយក៏បិទទូរស័ព្ទហើយបម្រះខ្លួនគេងផ្ងារវិញ នាយលើកដៃគងថ្ងាស់នឹកគិតរឿងដែលបានធ្វើដាក់រាងតូច នាយគិតរហូតដល់គេងលក់មិនដឹងខ្លួន
........
ព្រឹកថ្ងៃថ្មី អ្វីៗក៏ដូចតែសព្វដងគ្មានអ្វីផ្លាស់ប្ដូរនោះទេ រាងតូចហ្វីលីកក៏មករៀនតាមធម្មតា ថ្ងៃនេះគេរៀងស្រស់ស្រាយវិញខ្លះហើយមិនក្រៀមក្រំដូចប៉ុន្មានថ្ងៃមុននោះទេ។ រាងតូចដើរចូលថ្នាក់រៀនសំដៅទៅតុអង្គុយរបស់គេដាក់កាតាបលើនោះហើយរៀបនឹងដើរចេញទៅក្រៅក៏ជួនពេលដែលហ្យុងប៊ីនចូលមក
"អរុណសួស្តី"កម្លោះមហារួសរាយហ្យុងប៊ីនគ្រាន់តែឃើញរាងតូចក៏ញញឹមរាក់ទាក់តែម្ដង
"ថ្ងៃនេះចម្លែកម្ល៉េះឯងមករៀនពីព្រឹក"ហ្វីលីកក៏និយាយលេងសើចជាមួយគេតាមបែបអ្នកស្និតស្នាលអីបែបនេះ
"ក៏ព្រោះតែអារម្មណ៍ល្អនឹងណា"
"មានរឿងអីទើបអារម្មណ៍ល្អបែបនេះ?"
"មិនប្រាប់!!"
"អោ៎វវ" រាងតូចធ្វើមុខជូរពេលដែលគេមិនប្រាប់ ហ្យុងប៊ីនឃើញហើយក៏អស់សំណើចបន្តិច
"ម៉ោះៗ កុំធ្វើមុខបែបនេះតោះទៅញាំបាយចាំយើងប្រាប់"
"អូខេតោះ"ពួកគេក៏បណ្ដើរគ្នាទៅកង់ទីនដើម្បីញាំបាយ។ ពេលមកដល់កង់ទីនរាងតូចក៏ក្រឡេកភ្នែកប៉ះជាមួយហ្យុនជីនដែលកំពុងកាន់ចានបាយជាមួយយ៉ុនជុនរកតុអង្គុយគេក៏ប្រញាប់ងាកចេញហើយដើរលឿនជាងមុនទៅកន្លែងយកបាយ ឯរាងក្រាស់វិញតាមមើលដំណើរគេចេញទៅដោយស្ងៀមស្ងាត់ចិត្តពិតជាចង់សុំទោសគេណាស់ដែលថ្ងៃនោះជាពាក្យមិនសមរម្យដាក់គេយ៉ាងខ្លាំង
"មិនទាន់ហួសពេលទេចាំលើកក្រោយក៏បាន"យ៉ុនជុនដែលឈរជិតក៏នាយប្រាប់នាយ គេបានឲ្យនាយរកឱកាសដើម្បីសុំទោសទៅរាងតូច
"អឹម!!"ហ្យុនជីនងក់ក្បាលតិចៗហើយពួកគេក៏ទៅរកតុអង្គុយដើម្បីញាំបាយ
___
"ហ៊ុននី!!!"ស៊ុននូដើរចេញពីបន្ទប់ស្រែកហៅសង្សារដែលកំពុងតែឈ្ងោកមុខមើលទូរស័ព្ទដោយមិនខ្វល់ខ្វាយពីអ្វីទាំងអស់
"បាទ?"នាយងើបមុខមកតបនឹងនាយតូចវិញ
"អូនចង់ញាំគ្រឿងសមុទ្រជូនអូនទៅបន្តិចមក"
"អូខេ ចាំបន្តិចបងទៅប្ដូរសម្លៀកបំពាក់សិន"ថាហើយនាយក៏ដើរចូលទៅក្នុងបន្ទប់បាត់ រាងតូចក៏អង្គុយចាំគេនៅលើសាឡុង ស្របពេលនោះដែរជីមីនក៏ដើរកាត់
"អេ!!ក្មួយនូមានឃើញកូនឃ្យូដែរទេ?"
"ខ្ញុំឃើញគេនៅបន្ទប់"
"អឹម អញ្ចឹងពូទៅរកគេសិនហើយ"
"បាទ!! អរពូតើអាប់ប៉ារបស់ខ្ញុំទៅណាហើយមិនឃើញតាំងពីព្រឹក"
"ថេហ៍ទៅក្រៅជាមួយជុងហ្គុកតាំងពីព្រលឹមម្ល៉េះ"
"អរបាទពូ"
"ពូទៅហើយណា"
"បាទ!!"
"តោះបងរួចហើយ"ជីមីនដើរចេញទៅផុតស៊ុងហ៊ុនក៏មកវិញល្មម
"តោះឆាប់ទៅ"រាងតូចក្រោកពីសាឡុងចូលទៅអោបដៃនាយបណ្ដើរគ្នាចេញទៅខាងក្រៅ
[...]ពេលរសៀលនៅឯសកលវិទ្យាល័យឯណេះហ្វីលីកកំពុងអង្គុយក្រោមដើមឈើតែម្នាក់ឯងយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ ចិត្តអណ្ដែតអណ្ដូងមិនដឹងជាទៅដល់ណាហើយទេអ្នកណាទៅណាមកណាក៏មិនដឹងផង
"មកអង្គុយម្នាក់ឯងគួរឲ្យអាណិតដល់ហើយ"សំឡេងរបស់កញ្ញាអ៊ុនចូបន្លឺឡើងធ្វើឲ្យរាងតូចដកដង្ហើមធំតឹងចិត្តតែម្ដង
"នាងមករកអី? ចង់មកបង្ករឿងទៀតមែនទេ?"រាងតូចសួរទៅកាន់នាងដោយសំឡេងធម្មតា
"យើងគ្រាន់តែដើរកាត់ថ្ងៃនេះយើងអាណិតមិនចង់ធ្វើបាបឯងនោះទេ!"
"បើអញ្ចឹងក៏ឆាប់ទៅវិញទៅ ឃើញមុខនាងហើយយើងពិតជាធុញខ្លាំងណាស់"
"ហឹស!!យើងទៅក៏បាន តោះទៅវិញ"នាងនឹងគ្នីគ្នាក៏ដើរចេញទៅវិញ រាងតូចក៏អង្គុយចុះវិញដូចគ្នា។
ហ្យុនជីនឯណេះនាយកំពុងតែដើររករាងតូចដើររកគេគ្រប់កន្លែងតែមិនបានជួបនោះទេ ទើបសម្រេចចិត្តដើរមកកន្លែងប្រចាំដែលរាងតូចនិងមិត្តតែងតែអង្គុយ គេដើរមកដល់ក៏បានឃើញរាងតូចពិតមែនទើបគេសន្សឹមដើរចូលទៅរក ចំណែករាងតូចគ្រាន់តែឃើញគេចូលមកក៏ចង់ដើរចេញតែត្រូវនាយចាប់ដៃជាប់
"និយាយគ្នាសិនទៅ"នាយនិយាយដោយសំឡេងស្រទន់ក្នុងន័យអង្វរ
"ខ្ញុំគ្មានអ្វីនិយាយជាមួយសិស្សច្បងទេ"រាងតូចក៏បេះដៃនាយចេញហើយក៏ដើរចេញពីនាយដោយមិនងាកក្រោយសូម្បីតែបន្តិច ហ្យុនជីនសម្លឹងផែនខ្នងអ្នកដែលដើរចេញទៅដោយទឹកមុខសោកសៅ ចង់ឃាត់គេណាស់តែមិនអាចទើបបណ្ដោយឲ្យគេដើរចេញទៅបែបនេះ
#skip
ក្រោយពីចេញពីរៀនហ្យុនជីនក៏ប្រញាប់មកផ្ទះតែម្ដង នាយដើរចូលក្នុងផ្ទះទាំងទឹកមុខស្រងូតស្រងាត់ ចូលមកដល់ក៏ឃើញម្ដាយកំពុងអង្គុយលើសាឡុងនាយក៏ចូលទៅដាក់ខ្លួនគេងកើយភ្លៅនិងលើកដៃអោបគាត់ គាត់ក៏អង្អែលក្បាលនាយតិចៗ គាត់មិនសួរនាំអ្វីនោះទេតែគាត់អាចទាយដឹងថានាយកំពុងតែពិបាកចិតព្រោះរាល់លើកដែរនាយពិបាកចិត្តរឿងអ្វីមួយនាយតែងតែមកគេងកើយភ្លៅគាត់បែបនេះ
"ម៉ាក់កូនសួរអ្វីមួយបានទេ?"នាយសំងំមួយសន្ទុះទើបដាច់ចិត្តសួរ
"កូនចង់សួរអ្វី?"
"បើសិនជាយើងធ្វើខុសដាក់នរណាម្នាក់ហើយចង់សុំទោសគេតែគេតែងតែព្យាយាមគេចមុខតើយើងគួរធ្វើបែបណាទៅ?"នាយងើបមុខសម្លឹងមុខម្ដាយរង់ចាំចម្លើយ
"តើកូនធ្វើខុសដាក់អ្នកណាមែនទេទើបសួរបែបនេះ?"
"គឺ...ម៉ាក់ឆ្លើយសិនមក"
"បើគេព្យាយាមគេចមុខយើងក៏ត្រូវព្យាយាមតាមនិងរកឱកាសសមស្របដើម្បីសុំទោសគេទៅ"
"កូនបានធ្វើខុសដាក់សិស្សប្អូនម្នាក់ព្រោះតែការយល់ច្រឡំដែលកូនមិនបានគិតឲ្យបានច្បាស់ កូនបានជុរុលមាត់ស្ដីបន្ទោសឲ្យគេខ្លាំងៗទាំងដែលគេមិនបានខុសទើបកូនចង់សុំទោសគេ តែគេតែងតែគេចមុខជានិច្ច"នាយរៀបរាប់ប្រាប់ម្ដាយដោយសំឡេងតិចៗបង្គប់នូវភាពអន់ចិត្តក្នុងនោះផងដែរ
________________________
ខានសរសេរយូរមានអារម្មណ៍ថាសាច់រឿងឡើងភ្លាវ