Deniz Sonsöz anlatımıyla;
Bugün Kumsalın doğum günüydü bugün yıllar önce Kumsalı ilk kez kucağıma almıştım ilk kez o kadar mutlu olmuştum ama nereden bileyim ki ailem 1 ay sonra artık kardeşin yok o öldü diyeceklerini her ne kadar bunu kabullenmeyip ağlasam da bir süre sonra kabullenmek zorunda kaldım . Biraz geçte kalsam doğum gününe yetiştim o kadar mutlu gözüküyordu ki gülünce hafif gamzeleri çıkıyordu ah ah keşke onu hiç bırakmasaydık keşke yanında olabilseydim şu an. Bugün ilk defa ona sarıldım o kadar güzel kokuyordu ki kardeşim ağlamamak için kendimi o kadar zor tutuyordum ki bir an her şeyi açıklamak istedim abisi olduğumu söylemek istedim ama bugün onun günüydü bunu mahvedemezdim zaten hayatı mahvolmuştu. Tabi ki bir sorun daha vardı Aziz. Azizi tanıyordum bir kaç kere yurt dışında karşılaşmıştık tabi o beni tanımıyor çünkü o gün beni görmesine rağmen bir şey demedi duyduğuma göre de hiç temiz birisi değilmiş bir sürü yerlerle bağlantısı varmış benimde en çok endişelendiğim yerde o konu tamam Kumsal çok güçlü ama Azizde çok tehlikeli ben bu sefer kardeşimi koruyacaktım tüm tehlikelerden tüm her şeyden bu sefer ona abilik yapacaktım...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Eve geldiğimizde saatin çok geç olmuştu Ada yattığı için Atlas onu odasına çıkarmıştı uzun zaman olmuştu gelmeyeli bu eve.
"Kumsal kızım sen iki dakika gelsene bir sohbet edelim"
"Anne Kumsal yorulmuştur şimdi biraz dinlensin yarın konuşursunuz"
Açıkçası Dilan hanımın benimle ne konuşacağını merak etmiştim.
"Yorgun değilim Atlas konuşalım Dilan hanım"
"Tamam kızım bize iki kahve getir"
Dilan hanımla bahçeye çıkıp oturduk o sırada kahvelerimiz gelmişti Dilan hanım bir yudum aldı ve boğazını temizledi.
"Şimdi kızım inan nereden başlayacağım bilmiyorum ama sana söyleyeceklerimden sakın ama sakın Ztlasa bahsetme eğer bahsedersen aramız bozulur bunu istemezsin dimi"
"Konuştuklarımız aramızda kalacak Dilan hanım"
"Tamam o zaman kızım şimdi en baştan başlayalım Atlas benim için her şey küçüklüğünden beri sanki o bizden büyük gibi hissediyorum Atlas hep bize doğru yolu gösterirdi kızım ben ilk aldatıldığım zaman kimse benim yanımda olmadı öz annem babam bile herkes beni suçladı ama Atlas yine beni korudu ve benim yanımda oldu evet öz kızımı kayıp ettim öz babası kızını bile bile ölüme terk etmiş benim bir tek çocuğum kaldı kızım oda Atlas"
Sözünü kestim.
"Benden ne istiyorsunuz"
"Kızım bak sen çok güçlü bir kızsın hayatın çok güzel bir ailen yok belki ama"
Yine sözünü kestim.
"Ailem var Dilan hanım"
"Tamam var Atlas asla evlenmiyecek bir insandı resmen tövbe etmişti ama buraya geldi ve seni gördü bize ben evlenmek istiyorum dedi bizde ilk şaşırdık ama ona da tamam dedik kızım ilk başlarda gözlerinize baktım gözlerinizde sadece kin vardı ama sonra Atlas sana öyle bakmamaya başladı kızım"
Kalbimin sıkıştığını hissettim.
"Senin hayatın belli kızım sürekli başın belada ve Atlas sana bir şey olacak diye ödü kopuyor üzülüyor yedi yirmi dört senin peşinden koşuyor yoruluyor Atlas bunlara alışık değil kızım hem şimdi ben senden torun istesem bile veremeyeceksin dimi ama kızım biz aşiretiz en önemlisi de Atlas baba olmayı herkesten her şeyden çok hak ediyor onu bu haktan mahrum bırakamazsın"
Gözlerimin dolduğunu hissettim.
"Atlas her şeyi bile bile kabul etti"
"Atlasın eminim ki bir planı vardı kızım yoksa kim baba olmak istemez ki oğlumdan boşan kızım"
"İstemiyor ki"
"Onu kendine bağlamışsın çünkü onu kendinden uzak tutacaksın onun senden nefret etmesini sağlayacaksın"
"Neden bunu istiyorsunuz"
"Her şey ortada kızım sen bize layık birisi değilsin yani kusura bakmada daha annen baban bile belli değil"
O an sanki biri boğazımdan sıktığını hissettim ruhum daraldı gözlerimde ki yaşları tutamadım.
"Bak kızım hiç ağlama acı ama gerçek kızım annen baban seni neden bıraktı hiç onu düşündün mü yada annen baban kim onu düşündün mü şu an yaşıyorlar mı öldüler mi biliyor musun ben sana söyleyeyim hayır bilmiyorsun neden peki çünkü korkuyorsun onların verecekleri cevaplardan dimi"
Sanki kalbime defalarca bıçak saplanıyordu.
"Ve kızım en önemlisi sen yani ne kadar kabul etmesek de bir eli kanlı katilsin o ellerde Allah bilir kimlerin kanı var benim oğlum tertemiz kızım o ellerle oğlumun ellerini kan etme siz birbiriniz için değilsiniz siz ayrı dünyaların insanlarısınız oğlumda elbet bunu anlayacak ama geç olmasın geç olmadan ben oğlumu kurtarmam lazım ben bu konu için defalarca Halile kavga edip dayak yedim sırf oğlumun ellerine kan bulaşmasın diye"
O an içimden ailemin şu an yanımda olmasını diledim keşke şu an annem yanımda olsaydı da beni o an savunsaydı. Eve gidemezdim çünkü kendimi tutamazdım derin bir nefes aldım ayağa kalktım kalbim çok kötü acıyordu ve bu acı hiç bir acıya benzemiyordu bahçeden çıktım hemen sokağa fırladım çünkü nefes almam zorlaşıyordu derin derin nefesler almaya çalıştım ama olmuyordu boğuluyor muşum gibi hissediyordum Atlasın sesini duydum beni böyle görmesini istemiyordum çünkü soracaktı neden bu haldesin diye koşmaya başladım ama bir an ayaklarım yerden kesildiğini hissettim yol sanki kayıp oldu yere düştüm Atlas o an yanıma geldi.
"Kumsal ne oldu bir şeyin var mı"
"Atlas ne olur beni yalnız bırak ne olur"
"Hayır ya şu haline bak dizlerinin haline bak elin paramparça olmuş ne oldu birden bire bugün senin en özel günün Kumsal neden ağlıyorsun"
"Atlas git"
"Hayır gitmeyeceğim ne oldu annem mi bir şey dedi"
"Hayır hayır"
Yüzüme düşen saç tutamını kulağımın arkasına koydu.
"O zaman ne oldu güzelim neden ağlıyorsun"
"Sence annem babam beni neden bıraktı"
Atlas bir an ne dediğimi anlamadı.
"Nereden geldi aklına"
"Ben çok mu kötü birisiyim ailem beni o yüzden mi bıraktı"
"Şşş güzelim hayır hayır sen iyisin tabi ki ailen seni kayıp ettiği için o kadar şansız ki bırak sen onları düşünme onlar onu düşünsün ne olur bak sen ağlama dayanamıyorum"
Dilan hanım haklıydı aslında tamam her ne kadar Atlasa alışsam da onu bırakmak zorundaydım buna mecburdum benim hayatım buydu benim hayatım sürekli tehlike altında aynı zamanda sevdiklerimin de beni sürekli sevdiklerimin hayatıyla tehdit ediyorlar onlar olmazsa bende olamam ki onlara bir zarar gelirse ben bu sefer yaşayamam birini toprağa verdim ben bir kişiyi daha toprağa vermem onlar benim nefesim onlar benim bu hayata ki tek sığınağım tek evim tek ailem o yüzden Atlasa zarar gelmesini istemiyorum buna o kötülüğü yapamam benim böyle bir hakkım yoktu ayrıca ben ona hiçbir zaman iyi bir eş olamam onu mutlu edemem en önemlisi ona bir çocuk veremem onu babalık duygusundan mahrum bırakamam çünkü Atlas baba olmayı hak ediyor elbete daha mutlu bir hayatı olacak o yüzden benim aradan çekilmem lazım onun mutlu bir hayatı olması için benim onu yarı yolda bırakmam lazım her ne kadar bunu istemesem de onu yarı yolda bırakmak zorundayım benim için zor olacak ama Atlas için bunu yapabilirim çünkü o benim hayatıma o kadar güzel şeyler kattı ki bu benim Atlasa bir borcum bu....
Eveeet bir bölümün daha sonuna geldik umarım beğenmişsinizdir. Yorumlarınızı bekliyorum aynı zamanda desteklerinizide. Hepinizi çok seviyorum 💖✨
Soru;
Sizce Dilan hanım haklı mı ?