Η ζωή μου σαν μαύρο πετράδι.
Τόσο νεκρή, τόσο μαύρη..
Κάθε γωνιά και μια πληγή!
Κάθε γραμμή και μια ουλή!
Κάθε ρωγμή και μια σιωπή..
Και έπειτα ήρθες εσύ!
Και το πετράδι έγινε διαμάντι!
Κάθε γωνιά και 'να φιλί!
Κάθε γραμμή και 'να χάδι!
Κάθε ρωγμή και πιο μεγάλη αγάπη..
Η ζωή όμως είναι σκοτεινή!
Τόσο μαύρη και τόσο θολή!
Κάθε δρόμος μια φυλακή!
Κάθε πόνος και δάκρυ!
Κάθε κραυγή και μια νέα πληγή!
Και πάλι ήρθες εσύ!
Και η ζωή μοιάζει πια παραμύθι!
Κάθε δρόμος μια νέα αρχή!
Κάθε πόνος μια ιστορία έχει να πει!
Οποίο ξέσπασμα μου ακούσεις,
η αγκαλιά σου θα με βρει!!!
...
Κι αν όλα έχουν χαθεί..
Και ο ουρανός σκοτεινιάσει..
Ο πόνος την γη αν κυριεύσει,
και το δάκρυ τις καρδιές μας αν πνίξει!
Αν ο κόσμος όλος σαν λάβα μας κάψει..
Τότε το ξέρω θα είσαι εκεί!!!
Και η αγκαλιά σου θα με φυλάξει!!!
Ό,τι περάσαμε, σφιχτά μας έχουν δέσει!!!
Η αγάπη σου θα με κρατάει ζεστή!!!
Το χάδι σου θα με ηρεμεί!!!
Το φιλί σου θα μου δίνει ζωή
και η ψυχή σου το φως θα μου δείχνει!!!
Και μην μου ανησυχείς!!!
Ψυχή και καρδιά ψιθυρίζουν μια προσευχή!
Ποτέ το φωτοστέφανο σου να μην χαθεί!
Σαν επίγειος άγγελος στην γη,
σαν Αυγουστιάτικο αστέρι,
έπεσε στην αγκαλιά μου πιο νωρίς
για να με σώσει!!!
Α.Χ.
(4/4/'23)
~Μάρω Jackson~