Pave's POV
Hanggang ngayon, ikaw pa rin ang iniibig ko
Ikaw pa rin ang natatanging pangarap ko
Ikaw lamang, hanggang ngayon.
_________________
"Jastin? Son wake up, we're here in the Philippines na. Malapit na lumapag yung eroplano. "
Owwh.. Nandito na pala ako sa Pinas. Unti unti ko namang natandaan ang mga nakaraan. Parang kailan lang. Parang isang araw lang ang lumipas.
Pag kababa namin ng eroplano at pag kalabas sa airport, tiningnan ko ang paligid. Tama. Nasa Pilipinas na talaga ako.
Matagal ko tong hinintay. Dahil katulad nga ng pinangako ko dati, hahanapin kita. Kahit nasaan ka man, hahanap at hahanapin kita. Tadhana ang mag lalapit sa atin
"Dad, dederetso na po ako. Go home safely dad. "
Nag paalam na ako kay dad. Dumeretso naman na ako sa new place ng aking work.
Pero bago ako pumunta doon, meron pa akong unang pinuntahan.
"Finally, this is it. Yam, mag kikita na tayo. " Sabi ko sasarili ko.
Nandito ako sa tapat ng bahay nila. Hope lang na sana dito pa sila nakatira.
*Tok* *Tok* *Tok*
Na excite ako kung sino ang mag bubukas sa pinto. Baka kasi siya ang mag bukas ng pinto.
Pero pag kabukas ng pinto...
"Sino po sila? " Sabi nung babaeng bigla na lang nag smile at nag pa cute sa akin.
"Dito ba nakatira si Yurie Beul Park? " Tanong ko
"Ay hindi po eh. Baka nag kamali lang po kayo ng katok. Try nyo na lang po sa iba. " What?! Hindi pwede. Ito yung bahay nila!
Siguro nga lumipat na sila. Tumuloy na lang ulit ako sa dapat kong puntahan . Siguro masyado pang maaga para makita ko siya. Hindi pa siguro ito ag tamang oras na ibibigay ng tadhana.
So Yeon Hospital
Angganda ng pangalan nung hospital. Kakaiba siya. Ngayon lang ako naka encounter ng gantong hospital.
"TULONG TULONG! Yung anak ko, namimilipit sa sakit ng tiyan niya! Dok, tulungan nyo po ako"
Bago ko puntahan ang pinaka chief ng mga doktor dito, inasikaso ko muna yung mag ina.
"Mami! Ansakit talaga ng tiyan ko! Huhuhu! Nahihirapan na po akong huminga.. " sabi nung bata
"Dok, pakilagyan siya ng oxygen. Nahirapan siyang huminga. " Nilagyan naman na ng mga doktor ng oxygen yung bata. Pero parang may mali
"Okay baby, hahawakan ko yung tiyan mo. Hindi to masyado madiin. Sabihin mo lang kung yung pag hawak ko ay sumasakit, okay? " Nag start naman na yung doktor sa paghawak sa tiyan nung bata.
"Aray! Masakit po lahat! Huhuhu! " Sagot nung bata
"Dok kailangan na po niyang idala sa ER. " What?! Dadalhin agad nila sa ER yung bata?!
"Wait lang. Bakit hindi nyo tanungin kung masakit din yung puson niya. Baka dahil lang sa puberty kaya sumasakit yung tiyan niya. " Pagbigay ko ng opinyon sa mga doktor.
"Baby, masakit din ba yung puson mo?
"Opo.. Huhuhu"
"Dok, kailangan na talaga natin siyang dalhin sa ER. "
"Wait. Wag nyo muna siya dalhin sa ER. Tanong nyo muna kung masakit yung likod. "
"Baby, ma--" Bigla nalang nila pinutol yung pag tanong dun sa babae. "Wait. Sino ka ba? Kamag anak ka ba nung patient? "
"Huh... Uh eh.. ... Hindi.. "
"Hindi nama pala eh! Doktor ka ba dito? Hah?! Makapag sabi ka kung ano ang gagawin namin, parang hindi kami doktor dito ah! Ikaw ba chief dito?! Guard!! Guard!! Guard paa---" Hindi na nila tinuloy yung sunod nilang sasabihin dahil nakita nila si Dr. Dominic Martinez, isa sa mga may matataas na posisiyon sa So Yeon Hospital.
"Dr. Kwon? Are you Dr. Jastin Yong Kwon?" Tanong ni Dr. Martinez
Actually, may bago akong pangalan ang pangalawang pangalan ko ay Jastin Yong Kwon. Simula kasi nung pinalipat ako ni Dad ng ibang bansa, ginusto rin niya na palitan yung pangalan ko. But I still want everyone, who knows me, to call me my original name. I love my original name. Jastin John Pave.
"Yes, Dr. Martinez "
"Oh! Do you have any patients now, or if none, we can talk to our office. "
"Sorry Dr. Martinez but I think, that patient, *sabay tinuro ko yung batang masakit ang tiyan* needs my help "
"Oh! Sure sure Dr. Kwon!"
Pinuntahan ko naman na yung babaeng namimilipit ang tiyan. Habang yung iba kong mga kapwa doktor ay nakanganga na at halos tumulo na ang laway dahil gulat na gulat sila at mas mataas pa pala ang posisyon ko sa kanila.
Tinuloy ko naman na yung pag i- interview sa babae kasi parang hindi kapani paniwala yung mga masakit sa kanya.
"Iha masakit ba yung likod mo? " Tanong ko
"Opo... Huhuhu"
"Ano ba nakain mo kanina?"
"Op... Ay.. Madami po iiih.. Huhuhu"
"Dok? " Tawag ko sa mga doktor "Kailangan na natin siyang dalhin sa OR. "
"Ho?! Dadalhin na po natin agad siya sa Operating Room? " Pag tataka nung kapwa ko doktor
"Yes. Kailangan natin siya operahan. "
"WHAT?! OOPERAHAN NYO AKO?! " Gulat na gulat kami ng biglang sumigaw yung bata. Mukhang unti unti nang lumalabas ang katotohanan.
"Yes. We need to bring you to the Operating Room. Kailangang operahan yung small intestine mo para makita ko kung ano yung nakain mo. Para na rin malaman namin kung ano ang nakain mo. "
"NO!! " Sigaw nung bata "Actually, Ah ah ah I'm j-just j-joking. H-hindi talaga masakit yung tiyan ko. Tumakas lang ako sa school namin kasi may exam kami ngayon. " Sabi ko na nga ba eh.
"Di mo ba ALAM NA PINAKABA MO KAMING LAHAT! " Galit na sinabi nung isang doktor.
"Tama na yan. Pakitawag na lang nung mommy niya. "
_________
"Dok! Kamusta na ho yung anak ko?! "
"Okay na po yung anak niyo. Kinabag lang po "
Hayys. Kahit ako kinabahan din dun sa bata. Akala ko kasi may appendicitis na siya or baka UTI or kidney infection. Psh..
_______________________
Ayst. Grabe. Maka uwi na muna. :3
Pag kasakay ko sa kotse ko at pag on ko ng radio ko, napangiti agad ko sa narinig ko.
'You are the song,
Playing so softly in my heart
I reach for you
You seem so near and yet so far
I hope and I pray
You'll be with me someday
I know down inside
You are mine and I'm your true love
Or am I dreaming'
Naalala ko tuloy si yam. :'( Those memories :'( Her angel voice :'( Her sweet embrace :'( Her...... *asdfgh****!!!!!
"What the?!! Nakasagasa ba ako?! " Parang nangyari na to?
"HOY!! " Rinig kong sabi nung babaeng parang isang fire fighter. Bumaba naman ako para mapatigil ko tong babaeng makatalak daig pa ang manok.
"Hey! Ano bang problema mo? Kailangan ba talagang kalampugin at sirain mo yung kotse ko?! "
"HOY KUYA!! IKAW NA NGA TONG MUNTIKAN NANG MAKA PERWISYO? IKAW PA TONG GALIT?! TANDAAN MO, HINDI LANG IKAW ANG GUMAGAMIT NG DAANANG TO AH!!" Pansamantala akong natahimik dahil sa mga sinabi niya. Para kasing yun din yung sinabi ni yam dati nung muntikan ko na siyang ma.... "Angganda pa man din ng pangalan mo. Dr. Jastin Yong Kwon. Kapag nasagasaan mo ako, dadalhin mo agad ako sa ospital mo. Tapos kapag a--"
"Stop talking. The important is, hindi kita nasagasaan. Okay? Don't be too much talkative. " Tinalikuran ko na lang siya at bumalik na sa kotse. Masyado kasing madaldal eh. Di naman madaldal si yam eh. Cute pa naman din. :'>.
"Eh badboy ka naman pala eh! " Badboy?? No no no..
Bubuksan ko na sana yung pinto ng kotse ko pero may narinig ako bigla.
"Ma'am Yurie! May emergency po sa-"
Di ko na narinig yung sinabi nila. Para kasing mat y narinig akong Yurie eh. Nung nilingon ko naman, nawala na sila. Amibilis naman nila :3
But wait, siya na ba yun?
.
.
Did I met my good girl again?
___________________________
A/N:
Omaygee!! :'} Okay lang po ba yung chapter na to? Comment nga kayoooo. ^_^ Enewey... Just keep on reading and voting :',> Thanks nga pala kay daragon2com sa pag vote
Love y'all
RiriPanda18 / PandaGurl18
Maknae Panda ❤