Your thought aren't always right. What you think might happen in the future will never happen. It will be always be the opposite.
Hindi parating nangyayari ang gusto mong mangyari. Hindi ka parating tama. Kung tama ka man ngayon, wag mong asahan na palagi kang tama. Nangyari man ang gusto mong mangyari ngayon, ay wag mong asahan na sa susunod na panahon ay mangyayari ang gusto mo.
There will always be surprises in our life. We will encounter things that we didn't even imagine that will happened.
"Coffee?"
Napalingon agad ako sa taong biglang sumulpot at nag-alok ng kape.
Inilagay niya ang isang cup na tinimpla niyang kape sa center table sa harapan ko, at naupo sa isang single sofa katabi ng inuupoan ko.
"Thank you, Felix." Ani ko at kinuha ang binigay niyang kape.
"Coffee's best for a weather like this." He said while looking at the window where we can see the snow that are slowly falling.
Christmas is already near and since we are in Spain, there are times that it will surely snow.
"Mom!~"
A soft and lovely voice suddenly interrupted our coffee break. He is running towards our direction.
"Papa!~"
He immediately cling to Felix arms.
"How's our baby Ace. Hmm." May malaking ngiti sa labi ni Felix while talking to Aze na agad niyang kinarga.
"You already miss playing with papa, hmm?" Aniya ulit at kiniliti si Aze, dahilan para tumawa ito ng malakas at magpumiglas sa pagkakahawak ni Felix.
Napangiti nalang ako habang pinapanood silang dalawa.
"Mom! Mom! Help!" Malakas na sabi ni Ace.
"Nah, your mom will not help you." Natatawang sabi ni Felix sa kaniya at pinagpatuloy ang pagkiliti dito.
"Stop! Stop! Wahhh! Mom!" Parang hindi naman maintindihan ang mga salitang binabanggit ni Aze, while trying to be released from Felix's grasp.
"Stop it both of you." Sabi ko sa kanila. Tawang tawa lang naman si Felix at hinalikan ang pisnge ni Aze at tumigil. Habol ang hininga naman na bumaba si Aze at tumakbo palapit sakin.
"You okay, baby?" Agad na tanong ko kay Aze at ikinandong siya, agad rin naman siyang tumango at yumakap sakin.
"Mom, I want milk." He immediately said, while looking at me with his puppy eyes.
"I will bring his milk." Agad na sabi naman ng yaya niya na nasa likuran ko lang pala.
"Hmm. Yaya!" Aze shouted at nagpadaos-dos pababa mula sa pagkakakandong sakin, tinulungan ko naman agad siya sa gusto niya.
Agad siyang tumakbo para sundan ang yaya niya.
"Aze, don't run." Ani ko.
"Nagmana talaga sakin si Aze sa ka-hyperan." Natatawang sabi ni Felix.
"Tss." Napairap nalang ako at muling napatingin sa malaking bintana dito sa living room.
Another year that will end in a month. Three weeks, from now, it's already Christmas, days after will be the end of the year.
"Mom called me last night." Felix suddenly said.
"She wants to celebrate Christmas with me." He added kaya napatingin ako sa kaniya.
"You mean, you're going back to Philippines?" Tanong ko sa kaniya, and he just gave me a single nod.
"I'm thinking of accepting mom's request. It's already been three years." Aniya ulit. Napaiwas naman ako ng tingin.
Three years... Three years far from the people I love, far from the people I once protected.
Three years, when that tragedy happened that made me realize that it would be better if I would stay away from them, mawala na parang bula, to be able to save them from danger, and also para hindi na muli silang masaktan ng dahil sakin.
"Would you like to go back?" Felix suddenly asked.
"We will just visit, we'll go back here after new year." Aniya ulit kaya napatingin ako sa kaniya. "Well, if you don't like it, I won't go, I will decline mom's request." He added.
Napabuntong hininga nalang ako at tumingin umiwas nang tingin.
"You don't have to decline your mom's request. You can go alone." Mahina kong sabi.
"No, I won't leave you here alone. You and Ace." Seryosong sabi niya.
"Mommy~!" Napalingon agad kami ng marinig ang boses ni Aze.
"Where's his milk?" Tanong ko sa yaya niya.
"Did you drink your milk?" Tanong ko naman kay Aze na agad umakyat sa paa ko.
"Yesh, mom." Agad na sagot niya.
"He only drink a little." Sabi naman ng yaya niya. Tumango lang ako sa kaniya at agad naman siyang umalis.
"Aren't you sleepy, baby?" Tanong ko.
"No~" Sagot niya at agad na yumakap sakin. I smiled at hinagod lang ang likod niya.
"Wala ka na ba talagang planong magpakita sa kanila?" Felix suddenly asked kaya napatingin ako sa kaniya.
"They've been looking for you, and hindi sila na niniwala na patay ka na." Ulit niya.
Right, I died. Elshein is already dead. Yun ang alam ng lahat ng mga naiwan ko sa pilipinas. Ang hindi nila alam, I was rescued by Felix, been in a hospital for a month. Decided to go abroad while still recovering. Felix helped me, that's why I owe him a lot.
"Fine. I will go with you, me and Aze. We'll celebrate our Christmas with Tita Fella." Sabi ko.
"Shein..." He mumbled, pero umiwas lang ako nang tingin at tumingin nalang kay Ace na nakapikit na habang nakayakap sa akin.
It's been years. Three years to be exact. Hindi naman ako palaging makakapag tago. Sooner or later, they will find out everything. Mabuti nga at si Felix ang trumabaho ng lahat para hindi nila ako mahanap.
I still can't forget what happened that day. I thought, I am going to die lalo na nong nawalan ako ng malay sa kotseng patuloy na pumapaikot pababa ng bangin. Ngunit gumising nalang ako sa isang kwarto na puro puti. Akala ko nasa langit na ako, pero pano naman ako mapupunta sa langit na dapat sa empyerno ang bagsak ko dahil sa mga ginawa ko noon.
Doon ko nalaman na nasa hospital pala ako. Muka agad nang nagaalalang Felix ang nakita ng isang mata ko. Isang lingo at apat na araw na pala akong tulog. Nabulag ang isa kong mata dahil sa impact na nakuha sa accident.
Sinabi ng doctor na kailangan ma-opirahan ang mata ko kung gusto ko pang-makakita ang kaliwang mata ko. Sinabi ng doctor na sa abroad ang magandang magpa-opera ng mata ko.
Nagdadalawang isip pa ako dahil nag aalala ako sa mga kasama ko. Ngunit napag-tanto ko na mas mabuti palang lumayo nalang ako para mailayo sila sa kapahamakan na bumubuntot sakin.
Kasalanan ko kung bakit namatay si Mr David, kasalanan ko kung bakit critical ang lagay ni Paps, at sugat ang mga kaibigan at ang taong mahal ko.
Sinabi lahat ni Felix lahat nang nangyari, kung paano niya ako na rescue, ano ang mga nangyari pagkatapos ng engkwentro sa mga kalaban namin.
I decided to asked a big favor to Felix. Inasikaso niya ako hanggang maka-alis kami ng pilipinas. Inasikaso niya lahat ng mga kailangan ko hanggang sa araw ng operasyon ng mata ko.
He did everything to hide me from them. Pinili ko na paniwalaan nila na wala na ako. Hanggang ngayon hindi ko alam kung ano ang mga nangyayari sa kanila. Pinili ko ang kaligtasan ko at ng magiging anak ko.
After a month, I found out that I'm pregnant. Itinago ni Felix ang tungkol doon, almost two months na pala akong buntis. Kaya pala tudo asikaso siya sakin at hindi niya ako hinahayaan na gumalaw, at agad na binibigay niya ang mga gusto ko.
Gusto kong maiyak nong mga oras na 'yon. I am having a baby. I'm so proud how Aze survived from that danger.
"Mommy? Where are we going?" Aze suddenly asked ng makababa kami mula sa kotse.
"We're going to buy Lola Fella a present." Nakangiti kong sabi sa kaniya at agad na pinasan siya.
"Lola Fella?" He confusedly asked and I nodded.
"Yup, she's Papa's mommy. We're going to visit her soon. So we need to bring a present for her."
"Lola Fella?" Nakangiti niyang sambit ulit at mahinang natawa nalang ako at tumango ulit then nagsimulang pumasok na sa loob ng mall.
Kahit gusto kong bumalik noon. Gusto kong umuwi pagkatapos ng operasyon ng mata ko. Gusto kong bumalik sa pilipinas. Mas inuna ko ang kaligtas ni Aze dahil mas naging maselan ang pagbubuntis ko.
Siya nalang ang meron ako ngayon. Dahil tinalikuran ko ang mga taong alam kong nag aalala at naghahanap sa akin.
Alam kong kasalanan ko. Dahil sa kagustuhan kong bumalik sila sa dating matiwasay na buhay, na walang Elshein. Dahil sa kagustuhan kong umahin ang anak ko, at ang pag papagaling ng mata ko. Tatlong taon akong maingat sa mga galaw ko. Tatlong taong tinutulungan si Felix na itago ang tungkol sa amin ni Aze.
But I think, this is the right time to go back to the Philippines. I will face everything. Tatanggapin ko kung ano man ang magiging pagtrato nila if ever muling magtagpo ang mga landas namin.
"Elshein..."
Pero hindi ito ang araw na inaasahan ko.
I was stunned to even move and step forward, while looking to the guy who is infront of me.
"Clayd..." I mumbled, hindi parin makapaniwala na nandito siya sa harapan ko.
"I know you're alive." Aniya at agad lumapit at yumakap sa akin.
"Mommy? Who is he?" Aze suddenly asked while holding an ice cream and holding my left hand. Agad namang lumayo si Clayden sakin at tumingin kay Aze, then confusedly stared back again at me.
"He's my son." Sabi ko habang nakatingin sa kaniya.
"Aze, say hi to your Uncle Clayden." Sabi ko kay Ace at agad naman siyang tumango at lumapit kay Clayden who is still stunned while just looking at Aze.
"Hi, uncle." Nakangiting sabi ni Aze at hinawakan ang kamay ni Clayd. Then bigla siyang napalingon sa likuran ko.
"Papa!" Malakas na sabi niya at agad tumakbo kaya napalingon nalang agad ako.
Agad siyang binuhat ni Felix at agad na nagkwento si Aze sa kaniya.
"What is the meaning of this, Shein?" Clayd suddenly asked, parang hindi makapaniwala sa nakita.
"I know you're here. But I didn't know, you already have a son." He added habang nakatingin parin kay Aze at Felix.
"I'm sorry." I mumbled.
"I think you have to tell him everything, Shein." Felix suddenly said na nasa likuran ko na pala.
"Papa! You know uncle Clayden?" Rinig kong tanong naman ni Aze sa kaniya.
"We will wait at the car." Ani ulit ni Felix at kinuha ang mga dala ko bago umalis kasama si Aze na panay ang salita.
Clayden was just blankly staring at me. I didn't expect that this will come this instant.
I know, Clayd will visit here in Spain anytime, since his mother was buried here together with dad and mom. I was so careful for three years, ngayon ko lang ibinaba ang guard ko. Pero hindi ko inaasahan may makikita agad ako na isa sa kanila at dito pa sa Spain. And worst nakita niya pa ako na kasama si Aze and then Felix.
"What do you want to order?" Agad na tanong ko ng makapasok kami sa isang food chain.
Hindi siya sumagot sakin, at sinabi nalang ang inorder niyang drink sa waitress. Napabuntong hininga nalang ako. I know his mad.
"I'm sorry." I mumbled while just looking at my hands na nasa ibabaw ng table after umalis ng waitress.
"I didn't mean to hide from everyone. I'm sorry."
"Ilang sorry pa ba ang sasabihin mo." Malamig niyang sabi.
"Hindi ko alam kung pano mag sisimula, Clayd. Alam kong may kasalanan ako sa inyo. I didn't mean to hide from you for all these years." Mahinang sabi ko habang hindi parin nakatingin sa kaniya.
"Who is he, Shein? Why are you with Felix Agustin?" Tanong niya naman.
"Aze is my son... Felix. He helped me from the incident, he helped me recovered, he helped he hide, he helped me during my pregnancy, he helped me during my operations." Sunod sunod na sagot ko at tumingin sa kaniya.
"Felix's not his father." He said with such serious tone kaya muli akong napa-iwas ng tingin.
"I'm going to the Philippines tomorrow, come with me." Aniya ulit.
"Babalik rin kami ng pilipinas, three days from now will be our flight. But we will just stay until new year. Babalik rin kami rito." Sabi ko sa kaniya.
"Are you planning to hide forever?" Inis na tanong niya.
"I died, remember?"
"But, Shein. Not everyone believe that you're gone. Kahit ako, naniwala ako na buhay ka, paps as well... He's been looking for you... He can't walk, Shein." Napatingin naman ako sa kaniya dahil sa huling sinabi niya.
"His limbs can't function well, nasa wheelchair nalang siya, simula nong na rescue siya, from the incident three years ago." Ulit niya, habang may mababang tining.
Hindi ko alam... Paps can't walk again? Masakit sa akin nong nalamang critical ang kalagayan niya after siyang madala sa hospital, mas masakit ngayon sa akin na malaman na hindi na siya nakakalakad.
"I'm sure he will be happy once he saw you again. Lalo na pag nakita niya ang anak mo." Muling sabi niya.
"How... How about the others?" I suddenly asked.
"They're good. Everyone recovered. They're also have their own lives now after graduating, they all choose the path they wanted."
Graduating... I was supposed to graduate too, if only, if only I didn't hide to protect them and Aze.
"He resembles his father. You think they won't notice once they saw him?" Clayd suddenly said kaya napatingin uli ako sa kaniya.
"I know." I mumbled.
"Shein, please don't be selfish. Isipin mo rin ang mga taong nagmamahal sayo. Kami. Gusto naming makasama ka muli. Alam kung gugustuhin rin nila na makilala ang anak mo."
Pero gusto niya bang makita akong muli? Isa iyon sa kinatatakutan ko. Hindi ko alam ang gagawin pag nagkita kaming muli. Alam ko malaki ang kasalan ko sa kaniya. Hindi ko alam kung ano ang ginagawa niya ngayon. Kung may girlfriend na ba siya or may asawa na rin ba siya.
Masakit isipin ang mga possibilities. Natatakot ako, alam kong masasaktan lang rin ako.