Görkem'in bilmem kaçıncı idteğini yerine getirirken sıkıntıyla ofladım. Erdinç bey sadece kahve ve dosyaları istiyordu. Zaten son yaptığından sonra cidden ondan soğumuştum.
Bana ters ters cevaplar verip bunca 3 senedir nerede olduğunu söylemiyordu. En saçması ise beni artık sevmiyor oluşuydu.
"Oğuz!" Hay Oğuz'una sıçayım.
"Efendim Ege bey?" Dedim ona bakarken. Yine ne saçma bir şey isteyecekti kim bilir?
"Bu dosyaları al tekrar düzenle çok fazla hata var. Odaya kimse girmesin, sende dahil." Acaba hangi bokları yiyecekti!
"Görkem orada hiçbir hata yok. 3 gündür onunla uğraşıyorum ben."
Dedim. Sırf benimle uğraşmak için yapıyordu.
"Tamam o zaman 5 gün uğraş." Dedi. Sinirle önündeki dosyaları aldım. Ve odadan çıktım. Çıktım fakat birine çarpmamla gözüm ani bir şekilde kapandı.
"Ay dikkat etsene be!" Dedi birisi. Gözlerimi açtım. Benden uzun bir erkek vardı. Sesi inceydi ve cırtlak bir şekilde bağırıyordu.
"Üzgünüm, Ege bey girilmesini ist-" sözümü bölen Görkem'in sesiydi.
"Gelsin. Onun dışında kimseyi odaya sokma Oğuz." Dedi. Ne işi vardı acaba?
Önümdeki kişi beni yana itti ve daha sonra isr yanımdan geçerek içeri girdi. Daha sonra ise kapının kilitlenme sesini duydum. Hayır bu gerçek olamazdı...
Gözyaşım gözümden düşerken kendimi sakinleştirmeye çalıştım. Ben ilkimi ona vermiştim. O benim her şeyimdi ve şimdi yaptığına bak.
İçeriden öpüşme sesleri gelirken kapının yanından ayrıldım. Yapacağım bir şey yoktu. O öyle yapıyorsa ben de öyle yapacaktım. Hodri meydan Görkem.
Kendi odama girdim ve 10-15 tane dosyayı düzeltip mesaj olarak Görkem'e attım. Telefonun sesi her zaman açık olması gerekirdi çünkü o bir şirket sahibiydi. Biri arayabilirdi falan filan.
15 tane dosya Görkem'e tek tek giderken sırıttım. Hadi bakayım Görkem. Sen bana böyle dabranırsan ben de sana böyle davranırım.