"Apologize for rouning in my life."
"Go on"
"Apologize"
-----
Sabah gün ışığıyla hiç uyanmak istemediği bir güne daha uyandı. Artık yaşama sevincini de bırakmamıştı iğrenç insanlar. O yaşamayı severdi. Severdi..
Sabah kalkıp yüzünü yıkamaya gitti. Avucuna aldığı bir avuç suyu yüzüne çarptı. Aynaya baktığında kendisinin o çökmüş hâlini görünce kendine acıyordu.
Kıyafetlerini giyinip istemeye istemeye çantasını alıp yola koyuldu. Aklından geçen binlerce yutulmuş sözler... Kulağındaki o şarkıyla geliyordu aklına teker teker. Gerçekten hiç istemediği bir karaktere bürünmüştü. Ezik, sessiz, herşeye rağmen sessiz kalan bir görüntüsü vardı.
Elinde değildi gerçekten. Sözlerini yutmak yerine bir tokat gibi ona çarpabilecekken o yutuyordu. Kalbinde ki o ağrının asıl sebebiydi.
-
Okula geldiğinde kafasında taş varmış gibi bir ağrı vardı. Sanki kafasının üstünde yüzlerce kilo taşıyordu. Peki ya o? Felix? Güle oynaya dersine devam ediyordu. Gerçekten herşeyin boş olduğunu tekrar anlıyor, sıcak göz yaşlarını kimse görmeden hırkasına haps ediyordu.
Derste hoca Hyunjin ile göz göze gelince Hyunjin'in gözlerini sildiğini gördü.
"Hyunjin? Bir sorun mu var oğlum?"
Hocanın ona seslenmesiyle iyice gözlerini silip ayağa kalktı. Hiç düşünmeden
"Yok hocam."
Diyip geri yerine otururken sesinin titrediğini yeni fark etmişti. Bacakları da titriyordu. Bu sürekli oluyordu ve artık onu rahatsız etmeye başlamıştı.
"Hyunjin, yanıma gelir misin tatlım?"
Hoca onu çağırıp masasına geri oturup onun gelişini izledi. Hyunjin hırkasını ucuyla oynayarak nefesini çeke çeke hocanın yanındaki sandalyeye oturdu. Hoca sessizce Hyunjin'e yaklaştı
"Bir sorun mu var oğlum."
"Cidden yok hocam."
"Gerçekten bana anlatabilirsin."
Ona acıyla bakan hocayı görünce Hyunjin nasıl gözüktüğünü merak ediyordu. Hocayla sessizce mırıldanırken
"Ya hocam boşverin ya yine başkalarının hayatına karışmaktan ödevi falan unutmuştur."
Diyerek gülmeye başlayan Felix idi. Hyunjin'in onun bu sözlerini duyunca nefesini içine çekip tekrar o sözlerini içine gömdü. Fakat hiç beklenmeyen bir sesle kafasını o yöne çevirdi.
"Kes çeneni Felix, haddini aşıyorsun."
Bu en yakın arkadaşlarından Han idi. Ona laf atıp önüne doğru döndü. Felix alaycı bir şekilde gülerek
"Bak, bak, bak, sana ne oluyor Han Bey? Dersimiz bölünüyor sümsük bir inek yüzünden."
Onu demesiyle hızla hocanın yanından kalkıp en arka sıraya, yerine geçen Hyunjin ile birlikte Minho Felix'e öldürücü bir bakış atıp onu cevapladı.
"Ya da para avcısı arkadaşını, abisiyle öpüşürken görmüştür."
Gıcık edici bir gülümsemeyle
"Hatırladın mı Felix?
"Hey, Hey, Hey derse devam çocuklar, sayfa 43' de kaldık hadi açın."
Minho'nun bu dediği şey ile birlikte sınıf tam bir ölüm sessizliğine dönmüştü. Herkes ona karşı ima ettiğini anlamıştı, fakat böyle bir şey olup olamayacağını düşünüyordu. Felix ise ona gelen şaşkın ve değişik bakışlara sadece göz devirmekle yetiniyordu. Önüne dönerek etrafa bakmamaya çalıştı.
Minho ise sırıtıyor ve Felix'in o çaresiz mimiklerini izliyordu. Çıkışta büyük bir kaos olacağı belliydi. Bu sayede artık Hyunjin'in susacağını düşünmüyordu.
----
Son ders beden idi. Herkes çıkmış fakat Hyunjin, Minho ve Jisung hocadan izin alarak sınıfta oturuyorlardı. Diğerleri ise bahçede kendi kafasında takılırken çıkış saati gelmesiyle sınıfa doğru yönelmişlerdi.
Felix susadığı için erkenden çıkmıştı ve sınıfa girecekken içeriden gelen Hyunjin ve diğerlerinin sesiyle duraksadı. Koridoru kontrol edip açık olan sınıfın dışında saklanarak dinlemeye başladı.
".....nasıl böyle değiştim onu da bilmiyorum. İşte aşk denilen şey bu sanırım, insani gerçekten değiştiriyor hatta şekilden şekile sokuyor."
"Puhahaha harbi ya. Ama Jisung'um beni şekilden şekile sokmadı dimi aşkım."
"Ögh, aşkım ne lan, sen şekilden şekile girmektense, süblimleşmişsin."
"Ahh, umarım Felix de öyle olur Hyunjin. Umarım o da senin aşkına karşılık verir."
"Off ne karşılık vermesi daha haberi bile yok! Ama sikeyim çok hoşlanıyorum"
Diyip kafasını masaya oflayarak koyduktan sonra kapıdan gelen ayak sesi ve iki çift göz onun o sesine cevap verdi.
"Demek benden hoşlanıyorsun Hwang?"
-
"Felix?"
Jisung sessizce Minho'ya dönerek "sıçtık" diye fısıldarken Minho Jisung'u cimcikledi.
"Şimdi yapbozlar oturuyor Hyunjin. Abinle beni neden ayırmak istediğin ortaya çıkıyor."
Minho sıranın ucunda oturan Hyunjin'i ittirdi. İttirirken kulağına fısıldadı
"Git ve yüzleş!"
Minho'ya endişeli bir bakış attıktan sonra ayakta sinirle kaşları çatık olan Felix'in karşısına geçti. Ve artık içinde olan şeylerin ağzından dökülmesine izledi.
"Doğru Felix, senden çok
hoşlanıyordum."
"Hoşlanıyordun yani? Şuan hoşlanmıyor musun? Hiç öyle durmuyor."
"Felix, ben sana aşık oldum evet, ama eski Felix'e aşık oldum ve amacım sadece onu geri getirmek."
"Güldürme beni Hyunjin. Benim değiştiğim falan yok. Bana aşık olup saçmalayan sensin."
"Saçmalıyorum değil mi? Peki o hâlde abimle yatıp kalkıp, bana sırf onun için iyi davranıp kullanan, daha doğrusu kullanmaya çalışan bendim değil mi?"
"Ne ara bu kadar iğrençleştin Lixie..."
"Lixie demeyi kes!"
"Hayır kesmeyeceğim. Sen benim için hâlâ çocukken kendini tanıştırdığın adla ve karakterle kaldın Lixie."
"Hâlâ Lixie diyor! Yok Lix falan öldü o Lix."
"Hayır Lix ben seni hâlâ seviyorum. Ne olursun bir kez tut elimi kurtarayım o bataklıktan. Yemin ederim üzülme diye diyorum."
"Elini falan tutmak istemiyorum. Dediklerine gelirsek evet doğru, tutacaksam o elini abin için tutardım."
Kalbi hızla çarpıyor bacakları tekrar titriyordu. Nefesi kesilip geri geliyordu. Göğüsün deki o ağrı tüm duygularını ele geçirmişti. Birde o ağrılarla birlikte diğer öğrenciler beden dersinden dönmüş kapıda durup onları izliyordu.
Daha sonra Felix sinirle tekrar nefes alıp tüm içinde olan düşünceleri dili tutulmuş olan Hyunjin'in yüzüne bir tokat gibi çarpmaya başladı.
"Evet doğru, dediklerin herşey doğru Hyunjin."
"Senden her zaman nefret ettim. Annem ne zaman sana gideceğini söylese gelmezdim. Çünkü seni görmek bile istemezdim. Her gün bana üşenmeden yazardın. Fakat ben sana onlara cevap verecek kadar bile değer vermezdim."
"Abin konusuna gelirsek, evet o da doğru. Sana iyi davranmıştım, o da abin içindi. Kelimenin tam anlamıyla kullandım. Zaten senin gibiler kullanılmak için yoklar mı? Bana o gün gelip Chris'in başka kızlarla da yattığını söyleyip, onunla beni ayırmaya çalıştığın gün ben gerçekten inanmıştım. Fakat senin sadece benden hoşlandığın için abini kötüleyecek kadar iğrenç olduğunu bilmiyordum."
"Felix hayır düşündüğün gibi değil!"
Titrek sesiyle ve göz yaşlarını tuttuğu için kızaran gözlerinin acısının yanında bir sarsıntı hissetti yanağında. Sert bir el. Boş gibi gözükse de sevdiğinden tüm nefretiyle yediği bir tokatı bu. Sadece yüzü sarsılmadı o an. Dili tekrar tutuldu ve zaman durmuştu. Neden geçip gitmiyordu bir an. Herşey yavaş bir edit gibi ilerliyordu. Kalbi ağrıyor, göğüsü yükselip alçalıyordu. Kalbine o sözleri bir bıçak gibi saplanıyordu. Gerçekten canı yanıyordu hem maddi hem manevi. Tekrar o iğrenç ağzından dökülen yalvarır gibi sözleriyle gözleri kararmıştı.
"Şimdi yolda bir kerelik kafasını sevdiğim kedi kadar değerinin olmadığı
hayatımdan siktir olup git! Yalvarırım Hyunjin!"
----------------
Saatler geçmiyor, bu rüzgar artık esmiyor
Bana senden kalan hatıralar da yetmiyor
Ellerim üşüyor, fotoğraflar konuşmuyor
Bu zalim dünyada hiçbi' şey beni ısıtmıyor
Ah, canım sevgilim derin bir okyanustayım. Hiç kimse gelmiyor, bırak bеni konuşayım. En azından bugün, bugün de sonbahardayım. Soracak olursan ben şimdi uzaklardayım
---------------