Chapter 12
"I guess hindi naman kita mauuto well fine, napaslang nga ako" sabi ko na maslalong ikinagulat niya.
"Are you okay? Let me carry you to the clinic" nag aalalang sabi niya.
"Naku hindi na, okay lang ako, i can heal myself, wala na yung sugat ko" sabi ko.
"Are you sure?" Tanong niya.
"Yes, don't worry about it" sabi ko.
"Then ihahatid nalang kita sa chamber mo" sabi niya kaya napaisip naman ako.
Maraming estudyante saan man sulok ng academy kaya malamang kapag nakita nila akong duguan ay matakot sila sakin.
"Amh can I borrow your suit?" Tanong ko at tumango naman siya.
"Sure" sabi niya sabay hubad ng suit niya at inabot sakin. "Here".
"Thanks, baka kasi makita ako ng mga estudyante na duguan" sabi ko at tumango naman siya.
"I should carry you" sabi niya.
"Naku hindi na, nakakahiya naman" sabi ko.
"No, hindi ako mapapakali hanggat hindi ako nakakatulong sayo" sabi niya.
"Pero ang pagpapahiram lang sakin nitong suit mo ay malaking tulong na para sakin" sabi ko.
"Hindi ako mapapakali hanggat hindi ko napapanatiling safe ka" sabi niya.
"Okay fine" sabi ko. "Sasakay ako sa likod mo".
"Hop in" sabi niya habang nakatalikod kaya agad naman akong sumakay sa likod niya.
"Hindi naman ako mabigat kaya no problems" sabi ko.
"Kahit mabigat kapa, I'll still carry you" sabi niya.
"May naaamoy ako sa future mo, maswerte ang babaeng papakasalan mo dahil napaka gentleman mo" sabi ko.
"So you can also predict the future?" Tanong niya.
"Hindi, naaamoy ko lang" sabi ko.
"Silly, ikaw lang atah ang nakita kong muntik ng mamatay pero nagjojoke padin" sabi niya.
Namatay naman talaga ako pero nabuhay lang ulit.
Nakarinig ako ng bulong bulongan kaya napatingin naman ako sa paligid hanggang sa dumako ang tingin ko kay Chase na gulat katulad ng iba pang mga students.
"May I know who stabbed you?" Tanong ni Frost.
"He's looking at me" sabi ko.
"Don't worry I will protect you" sabi niya.
"Thanks" sabi ko.
"Your welcome" sabi niya.
"Ang daming estudyante sa labas, wala bang curfew dito?" Tanong ko.
"Wala iyon sa rules" sabi niya.
"Hindi ba sila inaantok?" Tanong ko.
"Desisyon nilang magpuyat" sabi niya.
"Tulad mo" sabi ko.
"Kung hindi ako nagpuyat ay hindi kita makikita doon na nag aagaw buhay" sabi niya.
"Thanks god" sigaw ko kaya napatawa naman siya. "10 pm is my sleeping time".
"You can sleep in my shoulder cause it's already 12" sabi niya kaya pinatong ko naman ang ulo ko sa balikat niya.
"My mom told me to go sleep every 10 pm, pati din ang mga villagers ay pinapatulog at natutulog sila every 10 pm" sabi ko.
"Why though?" Tanong niya.
"Kasi sabi ng mommy ko na lumalabas daw ang mga wolves every 10 pm so everyone should be quite at that time. And being asleep is the only way to keep everyone quiet" sabi ko. "At kapag hindi ka natulog that time ay kakainin ka ng mga wolves, kaya 10 pm is my sleeping time kasi ayokong makain ng mga wolves".
"That's funny" sabi niya.
"But it's true" sabi ko. "In my 18th birthday we celebrated the whole night, nobody sleeps at the exact time, everyone is so noisy, and everybody is having fun untill the wolves came. They kill all the villagers, especially my mom and dad, walang naiwan maliban nalang sakin".
"I-im s-sorry" paghingi niya ng patawad.
"And now wolves are hunting me, hindi lang sila lumalabas every 10 pm kundi anytime they want basta mapatay lang nila ako" sabi ko kasabay ng pagtulo ng luha ko at nilamon na ako ng antok. "Pagod na ako".
Nagising ako pero andito na ako sa chamber ko.
"Okay kana ba?" Bungad sakin ni Jason na may hawak na ibat ibang gulay at prutas.
"Yeah, I'm feeling better now" nakangiting sabi ko.
"Pasalamat ka talaga ay may kapangyarihan kang gamutin ang sarili mo kundi malamang ay kinakain kana ngayon ng mga bacteria sa ilalim ng lupa" sabi niya.
"Are you telling me na hindi ako pwedeng mamatay? Oh come on Jason my little brother I will miss you too in heaven" pag iinis ko sakanya. "Give your big sister a hug".
"Ewww, at anong mamimiss ang pinagsasabi mo? Kapag namatay ka ay papatayin din ako ni daddy, magkikita pa din tayo ano" sabi niya.
"Pero sa heaven ang bagsak ko at ikaw naman ay sa impyerno kaya mamimiss pa din kita" sabi ko kaya napasinghap namn siya.
"Pshhh by the way si prince Frost ang naghatid sayo dito, hindi niya mabuksan ang chamber mo pero buti nalang ay dumating ako at saka buti nalang ay may spare key ako ng chamber mo" sabi niya. "Magbihis kana din, amoy langsa ka".