"Daph! Here!" Sigaw ni Louisa sa gitna ng maraming tao sa Cafeteria.
Nauna na pala siyang pumunta rito.
"Thanks," sabi ko sa kaniya nang tuluyan na akong makalapit at makaupo sa harap niya.
"Buti nalang at nalusutan ko sila Drixy," aniya habang tumatawa.
Si Drixy 'yong isa sa iba niyang mga kaibigan na sinasamahan niya tuwing hindi kami nagkakasama sa cafeteria.
Sinabi na rin sa akin ni Krisha na hindi niya raw gano'n ka gusto ang grupo nila Drixy dahil sa paraan ng mga ito kung paano kami i-approach noong pinakilala sila sa'min ni Louisa.
"Niyayaya na naman akong mag cutting ng mga 'yon. e.. nakasalubong ko si Raz no'ng nakaraan. Nalaman niya na nagcutting ako. Ayon, hindi ako pinansin ng malala," napapailing iling niyang sinabi.
Palagi kong napapansin 'yong pagcacutting niya. Kahit si Krisha hindi siya pinapansin kapag nalalalaman na nagcutting siya. Ako nalang ang nagdudugtong sa kanilang dalawa dahil ayaw kong magkaro'n ng dead moment sa pagitan naming tatlo.
"Bakit kasi sumasama ka pa rin, kung ayaw mo naman pala?" seryoso kong tanong.
"Alam mo naman 'yon si Drixy. Hindi titigil 'yon hangga't hindi nakukuha ang gusto niya... Pinagbibigyan ko nalang. Para tapos na," she nonchantly said. "At... Wala namang mali sa ginagawa ko, ah. Kapag nagcucutting ako, tinatanggap ko kung ano ang mangyayari sa grades ko. Hindi katulad ng ibang mga estudyante na gagamit pa ng red note para lang maging matalino sa paningin ng iba."
Agad na nagtikom ang mga bunganga ko.
Naalala ko nanaman kung ano nga ba 'yong kailangan kong itanong sa kaniya.
"Stay here, okey? I'll just order us food."
Agad akong tumango.
I think, I also need time to think how will I going to ask this to her.
Pero agad namang bumalik si Louisa dala ang mga pagkain na binili niya.
"Hindi ko pa natatry 'tong strawberry cake nila kaya bumili ako. Did you already try this?" Tanong niya sa'kin habang inaabot ang isang slice.
Umiling ako bilang sagot.
"Saan ba nag aaral si Raz?" Tanong ko sa kaniya. Kailangan ko munang pagaanin ang usapan namin. I just feel like it is not conclusive to ask her immediately about it.
"Why?" She asked. Halata kaagad ang pamumula ng pisngi niya.
Ganiyan ba talaga ang pakiramdam?
I shrugged. "I'm just curious."
"Sa Adams, 'yong school d'yan sa malapit," ahe said while chuckling. "Kung nagtataka ka kung paano kami nagkakilala, 'wag mo ng tanungin. Alam kong hindi mo magugustuhan ang sagot."
I groaned. I know what that mean.
"May red note rin ba na nababalita ro'n sa kanila?" Tanong ko.
Baka naman sa ibang school talaga nanggaling 'yong red note na 'yon kaya hindi mahuli rito sa loob ng AU kung sino ang may pakana.
She looked at me.
I thought she will asked me why did I asked her about that red note out of a sudden, but when she placed her hands to her chin, I knew that she is thinking.
"Ahmm... Napagkwentuhan na namin 'yan ni Raz, e," sabi niya habang patuloy na nagiisip ng sagot. "But I already forgot what's his answer. Nakakabaliw naman kasing kasama 'yong isang 'yon. Parang wala akong na aalala sa mga sinabi niya dahil 'yong mga ginagawa lang namin ang naaalala ko."
I rolled my eyes. And she laughed so hard.
"That's not a joke, huh. But all I remembered is that, he said that he already heared about that news in our school. Pero hindi pa siya nakakarinig na may gano'n sa school nila. Magkaiba raw kasi ang test paper dito sa AU kumpara sa kanila."
I nooded.
So, if it's truely that what I saw in Clyde's bag is a red note, then, it is only from one of the people around this campus.
Alam kong dapat pinapabayaan ko na 'tong mga nangyayari. Pero hindi naman kung sinong tao lang si Clyde. He became my friend eventhough no one knows.
Marami na kaming napagsamahan sa loob lamang ng ilang buwan. And I admit that he has a very good heart.
I don't know his reason, so I am trying my best to respect him.
"Ano bang itsura ng red note na 'yon?" Tanong ko kay Louisa.
kumunot ang noo niya. Alam kong nagtataka na siya kung bakit ganito na lang ako makatanong tungkol sa red note na 'yon. e, parang nung nakaraan lang sinasabi ko sa sarili ko na wala akong pakealam sa kung sino man ang gumagamit no'n.
Pero imbis na mag tanong si Louisa'y isinantabi niya na lamang ito at nag patuloy lang sa pag sagot sa mga tanong ko.
"I don't know," she immediately replied. "I didn't see any one of it yet. But, on how people describe it to me, they say that, it is a paper with ribbon on it.... red ribbon i guess. That's why they called it red note."
My lips parted. I take a deep breathe.
Red note nga 'yong nakita ko sa bag ni Clyde....
Now that I confirmed it, I don't know what to do next.
Kailangan ko bang tanungin si Clyde? Pero... Ang kabilang parte sa'kin, sinasabi na pabayaan ko na 'yon dahil hindi ko 'yon buhay. Ang kabila naman ay gustong malaman ang rason niya.
Maybe if I heard his reasons, I can change my mind.
***
Dumiretso ako sa condo ko pag tapos ng klase namin. Binigyan kami ng isang dalawang isang linggong pahinga para raw makapag review kami. Pero wala namang sapilitan 'yon. Kung gusto mo pa ring magtrabaho, pwede naman. Pero mas pinili ko nalang na tanggapin 'yong offer na 'yon.
Mabait talaga 'yong may ari ng Coffee shop na 'yon. Do'n din daw kasi 'yon nakapag aral sa Brent. Kaya nagbibigay siya ng offer sa mga gustong makapag aral.
Sa tingin ko'y kailangan ko ng pahinga kaya naman tinanggap ko 'yong offer. Kakayanin ko naman sanang mag trabaho pa rin pero maa mahalaga pa rin 'yong sarili ko.
Kaya naman natulog ako ng ilang oras. Hindi ko namalayan gumagabi na pala.
Wala pa akong pagkain.
I want some Kwek-kwek right now cause I feel so dumb but I don't know how to go to the place.
Maybe tomorrow... Wala rin kasi akong ganang gumalaw ngayong araw.
Kinabukasan.. maaga uli akong nagising. Nakakapanibago 'tong wala akong masyadong ginagawa. Kaya naman kinuha ko 'yong mga reviewers ko at umupo sa couch.
I need to erase all the unecessary things I am thinking.
But... My heart beats fast when I heard the familiar knock on my door.
Sa ilang buwan niyang pag punta rito, alam ko na 'yong tunog ng mga katok niya.
Kinakabahan ako. Hindi ko alam kung pa'no ko siya haharapin. Kung pa'no ako makikitungo.
Kinuha ko 'yong phone ko habang palapit ako sa pinto. Kinumpirma ko kung siya nga ba 'yon.
Nang makita ko ang text niya, huminga ako ng malalim bago buksan ang pinto.
"Good morning," pagbati niya. He looks so delighted today based on his smile.
I just gave him a nood.
Agad akong bumalik sa couch para makapag aral uli.
'I don't know his reasons. I should respect him' paulit ulit kong sinasabi sa isipan ko.
"Are you done with your breakfast?" Tanong niya nang umupo na rin sa kabilang banda ng couch. Hawak niya si Bella.
I gave my small smile as an answer.
"Are you okey?" Tanong niyang muli.
"Yah," sagot ko. Hindi ko na tinanggal 'yong mga mata ko sa papel na nasa harap ko. Sa tingin ko hindi ko kakayanin kapag nakita ko ang nagtatakang mukha niya.
He merely nooded.
Sa gilid ng mga mata ko'y nakita ko siyang papunta sa harapan ko.
Umupo siya sa harapan ko at nag labas na rin ng mga papel.
Magrereview siya?
Para sa'n pa?
"Thanks daph," aniya.
Tumingin ako sa mga mata niya. Nakakita ako ng sensiridad sa mga 'yon.
Pero paano ako maniniwala kung iba naman ang nakita ng mga mata ko?
Naguguluhan ako...
"For what?" I nonchantly asked.
He chuckled. "I don't know. But I feel more confident right now. I think, the scared feelings in me yesterday fade."
Kumunot ang mga mata ko sinabi niya.
"What do you mean?"
"Nanaginip lang ako kanina. You are in my dreams. You are saying that I am good. I did best," he said while holding his hands. Looks like he's feeling the things he had.
Gusto ko na sanang maniwala. Gusto kong ngumiti. Gusto kong hilingin na totoo 'yong mga sinasabi niya.
"Thank you, daph," he said looking at me intensely.
Why do I see sincerity in his eyes?
Hindi ko alam kung tatawa ba ako o maniniwala.
"I'll do my best to let you see the hardship we both did. I want you to be proud," muli niyang sabi.
I shrugged. "Don't do that for me, Clyde. That's for you. I'm already proud on what we've been through. I hope that you will did your best in good way."
"Of course," he said before giving me a sarcastic laugh. "When I passed the exam, I'll treat you. Anything. We'll celebrate. "
Ang saya sana ng mga binabalak niya.
Nakakaexcite. Sana hindi ko nalang nakita 'yon. Sana nag bulagbulagan nalang ako. Cause I can't smile. I feel like everytime that I'll smile, I am making myself look dumb.
"Okey." Tangi kong nasagot sa kaniya.
"By the way, since it's your break with your part time, I will go here after school. We'll review together, Is that okey with you?"
Napaisip ako. Naguguluhan pa rin sa mga sinasabi niya.
"Pa'no nalaman na break ko sa part time?" Tangi kong natanong sa kaniya.
"I go to the coffee shop. Mitch's there so I asked her where are you. She said that you accept your midterm break."
I nooded. Wala akong ibang masagot sa kaniya.
"So, is it okey with you? If I'll come with you to review?" Muli niyang tanong.
Kumunot ang noo ko. Pero hindi ko 'yon pinahalata kay Clyde na nasa harap ko.
Kung may red note siya, bakit niya pa aabalahin ang sarili niya na mag aral? Bakit hindi nalang siya mag pahinga?
I can't see any reasons. But still, I nooded to his question.
Gustuhin ko mang mag tanong sa kaniya kung ano ang dahilan, mayro'n pa ring parte sa akin ang nagsasabing, kung gusto ni Clyde ibahagi 'yong dahilan niya, sasabihin naman 'ata niya 'yon kahit hindi ko siya tanungin.
***
Kinabuksan, napansin kong hindi uli pumasok si Krisha.
I'm worried.
"Wala pa rin si Krisha?" Kuryosong tanong sa'kin ni Louisa na kakapasok niya pa lang.
I shrugged. "Tatanungin palang sana kita," I answered immediately. "Ano kayang problema ng isang 'yon?"
"Does she replied to your texts?"
Agad akong umiling.
"Tatanungin ko sa leader ng class beadle mamaya 'yong information ni Krisha. Punatan na natin siya kung bukas hindi pa rin siya nagpakita o nagparamdam," seryosong sambit ni Louisa.
Minsan ko lang siyang makitang seryoso. Palagi siyang nambabara kapag hindi gano'n ka importante ang pinaguuspan namin.
Kapag kaibigan talaga, hinding hindi papalampasin 'yon ni Louisa.
Kahit na ngayong year palang kami nagkakilala, nahalata ko na 'yong pagiging heroe ni Louisa pag dating sa mga kaibigan niya.
Sila Drixy nga, kahit na ayaw naman talaga niya sumama sa pagcacutting napapasama siya. Pinapahalagahan kasi niya 'yong mga taong malalapit sa kaniya.
"Here's Krisha's Information," pag abot sa akin ni Louisa ng papel nang mag lunch break na.
"Thanks," pagpapasalamat ko sa kaniya. Pag tapos ay binigyan ko siya ng isang maliit na ngiti.
Buti nalang at mayro'ng hawak ang leader ng class beadle namin ng mga impormasyon ng mga Estudyante. Hindi ko na kasi maalala kung saan 'yong bahay nila Krisha.
Noong mga panahaon kasi na lumuluwas ako rito sa maynila, nagkikita lang kami ni Krisha.
Ang huli kong punta sa bahay na tinutulyan niya ay noong nakatira pa siya sa mansiyon ng lola niya.
Simula no'ng kunin siya at isama ng ate niya, wala na akong naging ibang balita kung saan ang lugar na 'yon.
Nagkikita lang din naman kasi kami sa mall noon. O 'di kaya ro'n kami sa bahay ni Daddy dito sa maynila.
Pakiramdam ko tuloy hindi ko na nagagampanan ang pagiging mabuting kaibigan kay Krisha. Kahit simpleng address ng bahay niya hindi na pala ako updated.
Kahit kasi medyo may pagkamadaldal iyong si Krisha, pagdating sa usapin ng pamilya nila, wala siyang binabanggit ni isa.
Kapag tinatanong ko naman siya kung anong problema niya, sinasabi niya naman, maayos siya.