Odasında beste yapan müzik dehası, eşsiz vokal, God Yedam'ı çağırdı salona.
Yedam hevesle gitti yanına.
"Geldi mi zulalar?"
Evet, ikisi de uyuşturucu bağımlısıydı. Şöhretlerinin vermiş olduğu baskıyı sadece böyle atlatabileceklerini sanıyorlardı.
"Buradalar."
Gülerek karşılık verdi. Yedam koltukta yanına atladı ve konuştu:
"Sen var ya... Mükemmelliğin tanımısın."
Paketi öperek baktı.
Eminim az sonra da aynı şeyleri düşüneceksin Yedam.
Hapı toz haline getirdi ve çekti burnundan. Sırtını koltuğa yasladı ve tekrar konuştu:
"Harika hissettiriyor. Sen?"
Kafasını iki yana salladı ve iğneleri doldurup Yedam'a verdi.
"Dur. Fazla ileri gitmeyelim."
"Hadi ama bardaki o geceden sonra bir şey olacağını mı düşünüyorsun."
"Haklısın." deyip kaptı iğneyi. Damarına denk getirdi ve enjekte etti içine uyuşturucu sandığı maddeyi.
"Sen neden kullanmıyorsun?"
Eğer kullanırsa kalan iki kurbanını öldüremeyecek ve onlar ölmezse hayatı mahvolacaktı.
Her şeyi en ince ayrıntısına kadar planlanmıştı.
"Boş ver sen onu hadi keyfine bak."
Yedam bir süre sonra tam kafayı bulmuşken ellerinde bir acı hissetti. Baktığında parmaklarının ucundan bileğine doğru uzanan kırmızı izler sarıyordu.
"Sen ne koydun bunun içine? Benim gibi bir yıldıza bunları verirken neden dikkat etmiyorsun?!"
Bağırdığında karşısındaki kahkaha atıp konuşmaya başladı:
"Senin gibi iki yüzlü starların işini bir an önce bitirmek için."
Yedam daha da sinirlenip eline iğneyi aldı ve kalktı. Tam ona batıracakken diğeri cebinden bıçağı çıkarıp boynuna sapladı ve çıkardı.
Etraf kan gölüne dönmüştü adeta. Katil bıçağına bakarak düşündü.
Bir gecede dokuz kişi öldürmüştü. Peki diğer iki Japon neredeydi?
"İnanamıyorum, nasıl olur da herkes ölmüş olabilir?"