Zawgyi
ခႏၶာကိုယ္လည္းေပါ့ပါးေနသလို စိတ္လည္းၾကည္လင္ေနတယ္ ငါကိုယ္တိုင္တည္ေဆာက္ထားတဲ့အခန္းငယ္ေလးထဲမွာ အရာအားလုံးအျဖဴထည္ေတြဘဲ တိမ္ယံဆိုတဲ့ငါက အျဖဴေရာင္တိမ္လႊာေတြၾကား လြတ္လပ္မႈကိုခံစားေနရၿပီ ဟုတ္တယ္ငါလႊတ္ခ်လိုက္ေတာ့မယ္...
"လူနာႏွလုံးမခုန္ေတာ့ဘူး ေဒါက္တာေရ..."
"ေဒါက္တာဒီဘက္လူနာအေျခေနဆိုးေနပါၿပီ..."
"ေဒါက္တာ ခြဲခန္းထဲကလူနာအေရးေပၚမလို႔ ခြဲခန္းထဲအျမန္လာေပးပါတဲ့..."
အမရာေရာ ခြန္းေရာ မအားလပ္ ဒီၾကားထဲ Duty Offယူထားတဲ့ေဒါက္တာေတြ မဂၤလာေဆာင္မလို႔ ခြင့္ယူထားတဲ့ေဒါက္တာေတြရွိလို႔ လူအင္အားနည္းပါတယ္ဆို Accidentျဖစ္တဲ့လူနာက အေယာက္သုံးဆယ္ေက်ာ္...
"လာမယ္ ဆရာမေတြအေရးေပၚလူနာေတြက ေဒါက္တာလြန္းနဲ႔ေဒါက္တာဇာဆီလြဲလိုက္ အနာတရလူနာေတြကိုေဆးအရင္ ထည့္ေပးလိုက္ အ႐ိုးက်ိဳးတဲ့လူနာေတြကို ေဒါက္တာထြန္းဆီပို႔လိုက္ အခုခြဲခန္းထဲသြားမွာမလို႔ အေရးေပၚလူနာမ်ားမလာခင္ အနီးနားၿမိဳ႕ကေဆး႐ုံအုပ္ေတြကို အကူညီေတာင္းလိုက္..."
"ဟုတ္ကဲ့ ေဒါက္တာရာ..."
ခြဲခန္းထဲမဝင္ခင္ စိတ္ေျဖေလ်ာ့ထားရမယ္ လူနာေဆးစစ္မွတ္တမ္းမွာ ႏွလုံးခြဲထားဖူးတယ္ သိပ္မၾကာေသးတာမလို႔ ခဏေလးအသိစိတ္လြတ္တာနဲ႔ လူနာအသက္ေပးရလိမ့္မယ္...
႐ုတ္တရက္ေႏြးေထြးတဲ့လက္တစ္စုံေၾကာင့္ စိတ္ခ်မ္းေျမ့ရပါတယ္...
"ဘာမွမစိုးရိမ္ပါနဲ႔ရာ အကုန္အဆင္ေျပသြားမွာပါ..."
"အေကာင္းဆုံးႀကိဳးစားၾကမယ္ခြန္း လူနာေတြကိုကယ္ရမွာ ရာတို႔တာဝန္ဘဲ..."
"ေဒါက္တာဘုန္းဝင့္က ဟိုဘက္ခန္းထဲခြဲေနၿပီ အကူညီလိုတယ္ထင္လို႔ ဆရာမျဖဴကိုလႊတ္လိုက္တယ္..."
"ရပါတယ္ သူနာျပဳေခါင္းေဆာင္က ရာတို႔အခန္းထဲမွာမလား..."
"ဟုတ္တယ္ ႀကိဳးစားထား ရာ..."
"ဟုတ္..."
လူနာေတြအမ်ားႀကီးဘဲ Expressကားနဲ႔ အိမ္စီးကားတိုက္မိတာ အေျခေနစိုးရိမ္ရတယ္ ပုံမွန္လူနာေတြထဲ ေသြးျမင္ရင္အတက္ေရာဂါရွိတဲ့လူနာနဲ႔ ႏွလုံးအစားထိုးမဲ့လူနာေတြရွိေသးတယ္...
"သုေရ လူနာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဘာမွမထိခိုက္လို႔ေတာ္ပါေသးရဲ႕ အေရးေပၚလူနာငါးဦးအေျခေနက ခုထိမသိရေသးဘူး..."
"အရင္က Accidentမျဖစ္တဲ့လမ္းမက ဘယ္လိုျဖစ္သြားတာပါလိမ့္ ေနျခည္ရယ္ ငါတို႔လည္းသြားလာေနၾကတာဘဲ..."
"ဟုတ္ပါ့ သုေျပာမွစဥ္းစားမိတယ္ လမ္းေကာင္းေနတာကို မီးေရာင္ေၾကာင့္တိုက္တယ္ေျပာရေအာင္လည္းခက္တယ္... အိမ္စီးကားေမာင္းသူက အရက္ေတာ့မေသာက္ထားဘူးဟ လည္ပင္းမွာလက္သည္းရာေတြ႕တယ္ ငါ့အထင္မမွားဘူးဆို ေတာေကာင္ကိုေရွာင္ၿပီးဝင္တိုက္တာမ်ားလား..."
"ဟဲ့ေတာမွမဟုတ္တာ ကားBlack boxေတာ့ျပန္စစ္ၾကည့္ရင္ရမွာဘဲ ဒါနဲ႔ဟိုဘက္ကားဆရာေရာ..."
"ခြဲခန္းထဲမွာမလို႔ အေျခေနမသိရေသးဘူး အိမ္စီးကားထဲကလူေတြေတာ့ အထိနာတယ္ဟ သုံးေယာက္ေလာက္ကခြဲခန္းထဲမွာ..."
"ဆရာမသုနဲ႔ေနျခည္ လူနာရွင္ေတြဆီအေၾကာင္းၾကားေပးပါဦး လာလည္တဲ့သူေတြဆိုေတာ့ နယ္ေဝးကလူနာေတြပါတယ္..."
"ဟုတ္ကဲ့..."
"ခဏေနေဆးစစ္ခ်က္ေတြ ရဲဌာနကလာယူလိမ့္မယ္ တစ္ခ်က္စစ္ထားလိုက္ဦးေနာ္ဆရာမတို႔..."
"ဟုတ္ကဲ့ ေဒါက္တာလြန္း..."
ေဆး႐ုံတစ္ခုလုံးကေတာ့ အေရးေပၚလူနာေတြၾကား အသက္ကယ္ဖို႔အျဖဴေရာင္ကုတ္အက်ႌေတြေပၚအနီေရာင္ေသြးစမ်ားနဲ႔ေျပးလႊားရင္း အာ႐ုဏ္တက္ခ်ိန္ကိုေတာင္ သတိမရၾကေတာ့...
.......
မနက္ခင္းေလးေတာ့သာယာပါတယ္ ခုတေလာအီလည္လည္ႀကီးနဲ႔ ဘာျဖစ္ေနမွန္းကိုမသိ...
"ယြန္း သတင္းၾကားၿပီးၿပီလား..."
အေလာတႀကီးနဲ႔ မသြန္းဆိုသည္မွာ အရင္အက်င့္ကိုမေပ်ာက္...
"ခုမွႏိုးတာမသြန္းရဲ႕ ဘာသတင္းလဲ..."
"မေန႔က ဒီမွာ ကားAccidentျဖစ္လို႔တဲ့..."
"ဟယ္ သနားပါတယ္ အေသအေပ်ာက္ေရာ..."
"သတင္းမၾကားေသးဘူး..."
"ေက်ာ္ႀကီးကို Phဆက္ဦးမွပါ..."
"ေအး ငါလည္းစိတ္ပူေနတာဆက္ၾကည့္ဦး..."
လူႀကီးမင္းေခၚဆိုေသာ တယ္လီဖုန္းမွာ စက္သြယ္မႈဧရိယာျပင္ပသို႔ေရာက္ရွိေနပါသျဖင့္...
"မသြန္းေရ မကိုင္ဘူး😣..."
"ဂ်ာႀကီးကိုဆက္လိုက္မယ္ ခဏ..."
"ဟုတ္..."
"ဟယ္လို..."
"ဒီPhပိုင္ရွင္ရဲ႕ေဆြမ်ိဳးမ်ားလား..."
"ဟုတ္ပါတယ္..."
ခဏေလးနဲ႔မ်က္ႏွာပ်က္သြားတာမလို႔ ထိတ္လန္႔ရျပန္တယ္ ဂ်ာႀကီးဘာမ်ားျဖစ္လို႔ မသြန္းက စိတ္ပူတဲ့ပုံေပါက္ေနရနတာလဲ...
"ဘယ္ေဆး႐ုံလဲ..."
"....."
"ဟုတ္ လာၿပီ လာၿပီ..."
"မသြန္း ဘာ ဘာျဖစ္လို႔လဲ..."
"မေန႔က Accidentက ဂ်ာႀကီးတို႔ကားတဲ့ ျမန္ျမန္သြားရေအာင္..."
"ဟုတ္ လာၿပီ ဟို အိမ္ကို အိမ္..."
"ရတယ္ ဒီကလူေတြအေၾကာင္းၾကားခိုင္းထားလိုက္မယ္..."
ကားတံခါးဖြင့္ဖို႔တုန္ရီေနတဲ့လက္ေၾကာင့္ ေလာ့ခ္ကိုဖြင့္မရ ဘယ္သူမွဘာမွမျဖစ္ရဘူး ေမာင္ေလးေရာ ဂ်ာႀကီးေရာ...
"ေန ေန ယြန္းကားမေမာင္းနဲ႔ သြန္းဘဲေမာင္းမယ္..."
"ဟုတ္..."
"အရမ္းႀကီးမစိုးရိမ္ပါနဲ႔ ေက်ာ္ႀကီးဘာမွမျဖစ္ေလာက္ပါဘူး..."
ေက်ာ္ႀကီးထက္ ယြန္းစိတ္ပူေနတာ ဂ်ာႀကီးကိုပါမသြန္းရယ္ ကားေမာင္းတဲ့သူက ပိုထိခိုက္တယ္မဟုတ္လား...
ဒီေဆး႐ုံဘဲလား ေရစက္ေရစက္...
"ေစာင့္ဦးေလ ေအာ္ ဒီကေလးမကလည္း ဇြတ္ဘဲ ကားသြားထားဦးမလို႔ကို..."
ခုခ်ိန္ထူပူေနပါၿပီ ေစာင့္ထိန္းရမဲ့စည္းကမ္းေတြလည္း မလိုက္နာခ်င္ေတာ့ တစ္ခါေလာက္ေတာ့ စိတ္လႊတ္ခ်လို႔ရတယ္မလား... ေကာင္တာနားမွာအလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ Nurseေတြလည္း အိပ္ရေသးပုံမေပၚ...
"ဆရာမ ဟို မေန႔ကAccidentျဖစ္တဲ့လူနာေတြ..."
"ေအာ္ အိမ္ကလားမသိဘူး..."
"ဟုတ္ပါတယ္..."
"အိမ္စီးကားကလူနာရွင္လား Expressကားထဲကလား..."
"အိမ္စီးကားကပါ..."
"ဒီမွာFormေတြအရင္ျဖည့္ေပးပါေနာ္ အိမ္စီးကားထဲက လူအေရအတြက္ေရာေရးေပးထားပါေနာ္..."
"ဟုတ္..."
"ယြန္းရယ္ ေလာလိုက္တာ ေက်ာ္ႀကီးနဲ႔က်န္တဲ့လူေတြေရာ..."
"မသိေသးဘူး ဒီFormျဖည့္ကူပါဦး..."
"ေအး ေနဦးေလ မွတ္ပုံတင္နံပါတ္ေတြက Hotelစာရင္းထဲရွိမယ္ထင္တယ္ ယူလာခိုင္းလိုက္မယ္ ခဏေစာင့္..."
"ဟုတ္ လာေနရင္ေနာက္က်ေနမယ္ Viberကေနဘဲပို႔ခိုက္လိုက္ေတာ့..."
"ေအး...ဟယ္လို သြန္းတို႔နဲ႔လာတည္းတဲ့သူေတြရဲ႕ မွတ္ပုံတင္နံပါတ္ေတြကို Viberကေနပို႔ေပးပါဦး..."
Formသာျဖည့္ေနရတယ္ လူကစိတ္ပူလြန္းလို႔မရွိတဲ့ႏွလုံးေရာဂါေတာင္ ထေဖာက္ေတာ့မဲ့အတိုင္းဘဲ လက္ေတြလည္းတုန္ေနပါၿပီ...
"ဟင္ လႈိင္မင္းပါလား ခဏေနာ္ယြန္း..."
"ဟုတ္..."
"လႈိင္မင္း..."
"နင္က အား ဟို သြန္းမလား..."
"ဟုတ္တယ္ မွတ္မိသားဘဲ နင္ေရာ လူနာလာေႏြ႕တာလား ဒါမွမဟုတ္ မေန႔ကတိုက္ခံရတဲ့အထဲအသိပါလို႔လား..."
"ဘယ္ႏွယ့္ ငါကေဆးစစ္ခ်က္ေတြလာယူတာ..."
"ဘာလို႔လဲ..."
"လမ္းမက တိုက္စရာအေၾကာင္းမရွိဘူးေလ သတိရတဲ့ခရီးသည္ေတြေျပာတာေတာ့ အိမ္စီးကားကိုမျမင္ဘူးတဲ့ လူတစ္ေယာက္ေတြ႕လို႔ ကားဆရာကေရွာင္လိုက္တာ ဘယ္ကေနဘယ္လိုတိုက္မိသြားလဲမသိဘူးတဲ့ မူမမွန္တာေတြ႕လို႔ေလ..."
"ေအာ္ ေအးပါ..."
"နင္ကေရာ..."
"ငါ့ေမာင္တစ္ဝမ္းကြဲပါလို႔ေလ လူနာထဲ..."
"စိတ္မေကာင္းပါဘူးဟာ ငါအေရးႀကီးလို႔သြားလိုက္ဦးမယ္..."
"ေအးေအး..."
ဘာမူမမွန္တာလဲဟ ဒါကျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထမရွိေပမဲ့ ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲမွာဆို သရဲေျခာက္တာမ်ားလား...
"ယြန္းဒီမွာမွတ္ပုံတင္နံပါတ္ေတြ ဟင္😳ဂ်ာႀကီးမွတ္ပုံတင္နံပါတ္ျဖည့္ၿပီးၿပီလား သိတယ္ေပါ့..."
"Omm ဟိုယြန္းနဲ႔ နံပါတ္ဆင္လို႔😅..."
"ေအာ္..."
သိပ္မေျပာခ်င္ သူက 12/***(N)0****9 ဟိုက 12/***(N)6****3 ေအာ္ ဆင္ရွာပါတယ္🙂...
"လူအေရအတြက္ကေလ အဲလစ္ ေက်ာ္ႀကီး ၾကယ္ေလး မစု တိမ္ယံ ဂ်ာႀကီး မႉး ၇ေယာက္ေပါ့ေနာ္..."
"ဟုတ္တယ္..."
"ဆရာမ Formျဖည့္ၿပီးပါၿပီ..."
"ဟုတ္ လူနာေတြက အေရးေပၚေဆာင္မွာပါ ဟိုဘက္ေထာင့္စြန္းနားမွာ တစ္ခ်က္လူစစ္ေပးပါေနာ္..."
"ဟုတ္..."
ေက်ာ္ႀကီးကိုအရင္ဆုံးေတြ႕တယ္ ဘာမွမျဖစ္ေပမဲ့ ပတ္တီးေတြနဲ႔အေဖြးသား ႀကီးႀကီးမားမားမဟုတ္လို႔ေတာ္ပါေသးရဲ႕...
"ေမာင္ေလး သက္သာရဲ႕လား..."
"နာေပမဲ့ သက္သာပါတယ္..."
"က်န္တဲ့လူေတြေရာ..."
"မစုနဲ႔ဂ်ာႀကီးက ခြဲခန္းထဲမွာ က်န္တဲ့လူေတြထဲ တိမ္ယံကိုဘဲေတြ႕ေသးတယ္ တိမ္ယံလည္းသတိလစ္ေနလို႔ ခုနေလးတင္ အေရးေပၚခန္းထဲေျပာင္းလိုက္ၾကၿပီ..."
"ဟမ္ က်န္သုံးေယာက္ကေပ်ာက္ေနတာေပါ့..."
"ဟုတ္..."
"ယြန္း ဒီမွာခဏေနခဲ့ေနာ္ သြန္းဘဲရွာလိုက္မယ္ ယြန္းပုံစံကလဲေတာ့မယ္ ေမာင္ေလးကို အခန္းေျပာင္းမဲ့ကိစၥပါတစ္ခါတည္းလုပ္လိုက္မယ္..."
"ဟုတ္..."
"မမဘာျဖစ္တာလဲ..."
"ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ဝင္တိုက္တာလဲလို႔စဥ္းစားေနတာ လမ္းကက်ဥ္းရင္တစ္မ်ိဳး အေကြ႕ဆိုတစ္မ်ိဳး ခုဟာက အသြားအျပန္တစ္လမ္းဆီကိုအလြတ္ႀကီးေလ..."
"ဘယ္လိုေျပာရမလဲ တိမ္ယံပုံစံကမူမမွန္တာကေနစတာဘဲ ႐ုတ္တရက္စကားၾကမ္းႀကီးေတြေျပာၿပီး ထေသာင္းက်န္းတာ..."
"ထူးဆန္းလိုက္တာ ဟိုအပမိတာမ်ိဳးလား..."
"ဟုတ္တယ္မမ အပမိတယ္လို႔ေျပာလို႔ရတယ္ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အျပန္လမ္းမွာ အန္တီမႉးဗိုက္ဆာတယ္ဆိုလို႔ အနီးနားကဆိုင္မွာ ၾကက္ေၾကာ္ဝင္စားၾကတယ္ အဲ့ထိအေကာင္း ၿပီးမွထေဖာက္တာ ၿပီးေတာ့Accidentျဖစ္ၿပီး လူနာတင္ယာဥ္ေတြလာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္သတိရေနၿပီ ေဆး႐ုံအလာလမ္းၾကည့္မိေတာ့အဲ့ၾကက္ေၾကာ္ဆိုင္ကမရွိေတာ့ဘဲ ဟို ဟို..."
"ဘာျဖစ္တာလဲ..."
"ၿခံလြတ္ႀကီး ၿပီးေတာ့ေရာင္းရန္ရွိသည္တဲ့..."
"ဒါဆို ေမာင္ေလးစားလာတာေတြက..."
"အဲ့ေၾကာင့္ ဗိုက္ေတာင္ဓာတ္မွန္႐ိုက္ရမလားဘဲ..."
"ထားပါေတာ့ က်န္တဲ့သူေတြဘယ္ေပ်ာက္ကုန္တာလဲ..."
"မသိဘူး မမ..."
"နားေတာ့ေနာ္..."
"ဟုတ္..."
ထူးဆန္းတယ္ မႉးပုံစံကမူမမွန္ဘူး ကမာဆန္ျပဳတ္ေသာက္ၿပီး ဝမ္းေလ်ာလို႔ ငါေနခဲ့ရတာ သူကဘာလဲ...
........
"ထေတာ့..."
မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ေရနဲ႔ပတ္ခံရတာမလို႔ လန္႔ႏိုးလာခဲ့တယ္ ၾကယ္ေလးဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ...
"ဒီမွာေစာင္နဲ႔အက်ႌ ဒါကညစာ နင့္ဒဏ္ရာေတြေဆးထည့္ေပးထားတယ္ ထြက္ေျပးဖို႔မစဥ္းစားနဲ႔😒..."
"ဟို ရွင္ကဘယ္သူလဲ..."
ျဖန္း...
ပါးတစ္ခုလုံးက်ိန္းစပ္သြားတာဘဲ မ်က္လုံးေတာင္ျပာသြားတယ္ ေရစိုေနတုန္းအ႐ိုက္ခံရတာမလို႔ ပိုနာပါတယ္ သူကဘယ္သူလဲ...
"ရွင္..."
"တိတ္စမ္း မင္းကိုဘယ္သူကစကားေျပာခြင့္ေပးထားလို႔လဲ..."
ေနာက္ဘက္ကေနဝင္လာတဲ့အသံ...
"ေတာ္ေတာ္ မင္းသြားနားေတာ့ မနက္ျဖန္သက္ေသေတြလက္စေဖ်ာက္လိုက္ အဲ့ဧရိယာနား ယုံေလာက္တဲ့သက္ေသခ်ထားခဲ့..."
"ဟုတ္ကဲ့ပါ သခင္မ..."
ေၾကာင္မ်က္ႏွာဖုံးနဲ႔ ဒီအသံငါၾကားဖူးေနသလိုဘဲ ႐ိုက္သြားတဲ့သူလည္းမ်က္ႏွာဖုံးနဲ႔ ဘာလဲဟ ႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္ေတြ ဒါငါအိမ္မက္မက္ေနတာ ငါႏိုးမွျဖစ္မယ္ ထေတာ့ၾကယ္ေလး ထေတာ့ နင္ကားေပၚမွာအိပ္ေနတာေလ ထေတာ့...
"Sorryကေလး မင္းပါးေလးမွာ လက္ရာႀကီးနဲ႔ ၾကည့္ရဆိုးလိုက္တာကြာ..."
"ကြၽန္မကို ပြတ္သီးပြတ္သပ္မလုပ္နဲ႔ မႀကိဳက္ဘူး😕..."
"ေအာ္ မင္းကဘယ္ႀကိဳက္ပါ့မလဲ ငါကသုဝဏၰေဒဝီမဟုတ္လို႔ျဖစ္မွာပါ😏..."
"ရွင္... ဟမ္ ေနပါဦး သုဝဏၰေဒဝီကဘယ္သူလဲ..."
"ကြၽတ္စ္ ကြၽတ္စ္ ငါကေတာ့ မင္းတို႔နီးစပ္ၿပီအထင္နဲ႔ ခြဲဖို႔ႀကံေနတာေလ မင္းကသိေတာင္မသိပါလား အခ်စ္စစ္ဆိုၿပီး ႀကဳံးဝါးေနတဲ့လူေတြက အနီးနားမွာရွိတဲ့အခ်စ္ကို မျမင္ၾကပါလား ဟားဟား🤣..."
"ဘာ ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ..."
အသက္ရႈရတာမြန္းၾကပ္လာၿပီ ငါ ငါ ဘယ္သူလဲ...
"အေတြးထဲစကားမေျပာနဲ႔ေလ အန္ အန္႔ အန္း😈 ႏိုး ႏိုး ႏိုး မင္းအေတြးထဲကေမးခြန္းေတြမ်ားလိုက္တာ ေခါင္းေတာင္ကိုက္လာၿပီ..."
"ရွင္ဘယ္သူလဲ..."
"ငါလား အဟက္ ရတၱမာလ..."
"ဘာ... ဒါဆို ဟိုကေလးေျပာတာက..."
"အမွန္ေတြေပါ့ ဟားဟား..."
"ရွင္ ဘာလို႔ဒီလိုလုပ္ရတာလဲ သတၱိလည္းမရွိဘူး မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္နဲ႔ လူကိုၿခိမ္းေျခာက္ေနတယ္..."
"ခုခ်ိန္ခံေနရတဲ့သူက မင္းေနာ္ ငါ့ကိုမ်ားၿခိမ္းေျခာက္ရဲေသးတယ္..."
"သတၱိသိပ္ရွိတယ္ဆို မ်က္ႏွာဖုံးခြာခ်လိုက္စမ္းပါ ဘာလဲ လုပ္ဘဲလုပ္ရဲတာလား အျပစ္ေရာမခံယူေတာ့ဘူးလား အဟက္ ထင္ပါတယ္ လူဆိုးတိုင္းကေတာ့ ဘယ္မိုက္႐ူးရဲဆန္မလဲေပါ့..."
"Okေလ ျပရတာေပါ့ ငါ့မ်က္ႏွာျမင္ၿပီးရင္ေတာ့ မင္းအသက္ကိုအာမ မခံဘူး..."
"ေတာ္စမ္းပါ သတၱိမရွိတာက မရွိတာဘဲ..."
"ဟားဟား😂 ၾကည့္စမ္း..."
မ်က္ႏွာဖုံးေနာက္ကြယ္က သူမ...
"ဆရာမမႉး... ရွင္ ရွင္က😳..."
"Replayျပန္လုပ္ေပးရမလား ႏိုး ႏိုး ငါဖန္တီးထားတဲ့က်ိန္စာ မျပယ္ေစရဘူး😤..."
"ဘာက်ိန္စာလဲ ဘာေတြလဲ ရွင္ကေရာဘာလို႔တျခားသူလိုေျပာင္းလဲသြားရတာလဲ က်န္တဲ့သူေတြေရာ ရွင္ကတိမ္ယံတီေလးရဲ႕မိန္းမေလ ဘာေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ က်ိန္စာဆိုတာကေရာဘာလဲ..."
"ဟိုးထားကိုယ့္လူ ဟိုးထား ေမးခြန္းေတြမ်ားတယ္ကြာ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ရစ္ၾကစို႔ မင္းသိခ်င္တာေတြ သိရမွာေပါ့..."
"ေကာင္းၿပီေလ..."
သူလက္ေျဖာက္တစ္ခ်က္တီးလိုက္သံၾကားရၿပီ ၾကယ္ေလးအျဖဴေရာင္ေတြကိုဘဲျမင္ေနရတယ္ ၿပီးေတာ့...
"႐ူပရယ္ေပ်ာက္လို႔လိုက္ရွာလိုက္ရတယ္ အလိုဦးေခါင္းမွာလည္း ေသြးေတြနဲ႔ အျမင္မသင့္ေတာ္လိုက္တာ အထိန္းေတာ္😲..."
"မွန္လွပါ..."
"သမားေတာ္ကို အေခၚေတာ္လႊတ္လိုက္..."
"မွန္လွပါ..."
"ရွင္ဘယ္သူလဲ🙄..."
"ၾကင္ယာေတာ္ သင္ကြၽႏ္ုပ္ကိုမသိဘူးလား..."
"ေနဦး အဲ့ဦးထုပ္ခြၽတ္ၾကည့္..."
"ဥေသွ်ာင္ပါၾကင္ယာေတာ္ရယ္ တိုင္းျပည္ရဲ႕အခရာမလို႔ လြယ္လင့္တကူခြၽတ္မရတာမလို႔ စိတ္ေတာ္ေလ်ာ့ပါ..."
"ခြၽတ္ပါ ခဏေလာက္ဘဲ..."
"ၾကင္ယာေတာ္ကလြဲ က်န္တဲ့လူအကုန္လုံး ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ဆန္႔က်င္ဘက္ကိုလွည့္ၿပီး ေျခလွမ္းငါးဆယ္ေလွ်ာက္ေစ..."
"မွန္လွပါ..."
လူေတြေတာ္ေတာ္ေဝးသြားမွ သရဖူလိုအရာမ်ိဳးကို ခြၽတ္ျပတယ္...
"ခြန္းငယ္..."
"ဟမ္..."
"ခြန္းငယ္ ျပန္ေတြ႕ရတာအားရွိသြားၿပီ..."
"ေန ေနပါဦးၾကင္ယာေတာ္ သိကၡာေတာ္ေလး ေစာင့္ထိန္းပါဦး ကြၽႏ္ုပ္ကသင့္ရဲ႕ၾကင္ယာေတာ္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ဘုရင္မသုဝဏၰေဒဝီ သင္ေျပာေနတဲ့ ခိုငယ္ကို ကြၽႏ္ုပ္မသိ..."
"ခြန္းငယ္ပါ ခြန္း ခြန္း ခိုမဟုတ္ဘူး..."
"အလို စကားေျပာတာကအစ ေျပာင္းလဲသြားပါလား ၾကည့္ရတာဦးေခါင္းထိသြားလို႔ျဖစ္ရမယ္..."
ဒါဆို ခြန္းငယ္က ၾကယ္ေလးရဲ႕အခ်စ္စစ္ သူကေရာ အခုခ်ိန္မွတ္မိပါ့မလား... ဒီအတိတ္တံခါးကို ဘယ္လိုျပန္ဖြင့္ရမလဲ😔...
............
ဇာတ္သိမ္းနီးေနပါၿပီလို႔...
Thanks all my reader😘😘
#DVassan
.........
Meow-33
Unicode
ခန္ဓာကိုယ်လည်းပေါ့ပါးနေသလို စိတ်လည်းကြည်လင်နေတယ် ငါကိုယ်တိုင်တည်ဆောက်ထားတဲ့အခန်းငယ်လေးထဲမှာ အရာအားလုံးအဖြူထည်တွေဘဲ တိမ်ယံဆိုတဲ့ငါက အဖြူရောင်တိမ်လွှာတွေကြား လွတ်လပ်မှုကိုခံစားနေရပြီ ဟုတ်တယ်ငါလွှတ်ချလိုက်တော့မယ်...
"လူနာနှလုံးမခုန်တော့ဘူး ဒေါက်တာရေ..."
"ဒေါက်တာဒီဘက်လူနာအခြေနေဆိုးနေပါပြီ..."
"ဒေါက်တာ ခွဲခန်းထဲကလူနာအရေးပေါ်မလို့ ခွဲခန်းထဲအမြန်လာပေးပါတဲ့..."
အမရာရော ခွန်းရော မအားလပ် ဒီကြားထဲ Duty Offယူထားတဲ့ဒေါက်တာတွေ မင်္ဂလာဆောင်မလို့ ခွင့်ယူထားတဲ့ဒေါက်တာတွေရှိလို့ လူအင်အားနည်းပါတယ်ဆို Accidentဖြစ်တဲ့လူနာက အယောက်သုံးဆယ်ကျော်...
"လာမယ် ဆရာမတွေအရေးပေါ်လူနာတွေက ဒေါက်တာလွန်းနဲ့ဒေါက်တာဇာဆီလွဲလိုက် အနာတရလူနာတွေကိုဆေးအရင် ထည့်ပေးလိုက် အရိုးကျိုးတဲ့လူနာတွေကို ဒေါက်တာထွန်းဆီပို့လိုက် အခုခွဲခန်းထဲသွားမှာမလို့ အရေးပေါ်လူနာများမလာခင် အနီးနားမြို့ကဆေးရုံအုပ်တွေကို အကူညီတောင်းလိုက်..."
"ဟုတ်ကဲ့ ဒေါက်တာရာ..."
ခွဲခန်းထဲမဝင်ခင် စိတ်ဖြေလျော့ထားရမယ် လူနာဆေးစစ်မှတ်တမ်းမှာ နှလုံးခွဲထားဖူးတယ် သိပ်မကြာသေးတာမလို့ ခဏလေးအသိစိတ်လွတ်တာနဲ့ လူနာအသက်ပေးရလိမ့်မယ်...
ရုတ်တရက်နွေးထွေးတဲ့လက်တစ်စုံကြောင့် စိတ်ချမ်းမြေ့ရပါတယ်...
"ဘာမှမစိုးရိမ်ပါနဲ့ရာ အကုန်အဆင်ပြေသွားမှာပါ..."
"အကောင်းဆုံးကြိုးစားကြမယ်ခွန်း လူနာတွေကိုကယ်ရမှာ ရာတို့တာဝန်ဘဲ..."
"ဒေါက်တာဘုန်းဝင့်က ဟိုဘက်ခန်းထဲခွဲနေပြီ အကူညီလိုတယ်ထင်လို့ ဆရာမဖြူကိုလွှတ်လိုက်တယ်..."
"ရပါတယ် သူနာပြုခေါင်းဆောင်က ရာတို့အခန်းထဲမှာမလား..."
"ဟုတ်တယ် ကြိုးစားထား ရာ..."
"ဟုတ်..."
လူနာတွေအများကြီးဘဲ Expressကားနဲ့ အိမ်စီးကားတိုက်မိတာ အခြေနေစိုးရိမ်ရတယ် ပုံမှန်လူနာတွေထဲ သွေးမြင်ရင်အတက်ရောဂါရှိတဲ့လူနာနဲ့ နှလုံးအစားထိုးမဲ့လူနာတွေရှိသေးတယ်...
"သုရေ လူနာတော်တော်များများ ဘာမှမထိခိုက်လို့တော်ပါသေးရဲ့ အရေးပေါ်လူနာငါးဦးအခြေနေက ခုထိမသိရသေးဘူး..."
"အရင်က Accidentမဖြစ်တဲ့လမ်းမက ဘယ်လိုဖြစ်သွားတာပါလိမ့် နေခြည်ရယ် ငါတို့လည်းသွားလာနေကြတာဘဲ..."
"ဟုတ်ပါ့ သုပြောမှစဉ်းစားမိတယ် လမ်းကောင်းနေတာကို မီးရောင်ကြောင့်တိုက်တယ်ပြောရအောင်လည်းခက်တယ်... အိမ်စီးကားမောင်းသူက အရက်တော့မသောက်ထားဘူးဟ လည်ပင်းမှာလက်သည်းရာတွေ့တယ် ငါ့အထင်မမှားဘူးဆို တောကောင်ကိုရှောင်ပြီးဝင်တိုက်တာများလား..."
"ဟဲ့တောမှမဟုတ်တာ ကားBlack boxတော့ပြန်စစ်ကြည့်ရင်ရမှာဘဲ ဒါနဲ့ဟိုဘက်ကားဆရာရော..."
"ခွဲခန်းထဲမှာမလို့ အခြေနေမသိရသေးဘူး အိမ်စီးကားထဲကလူတွေတော့ အထိနာတယ်ဟ သုံးယောက်လောက်ကခွဲခန်းထဲမှာ..."
"ဆရာမသုနဲ့နေခြည် လူနာရှင်တွေဆီအကြောင်းကြားပေးပါဦး လာလည်တဲ့သူတွေဆိုတော့ နယ်ဝေးကလူနာတွေပါတယ်..."
"ဟုတ်ကဲ့..."
"ခဏနေဆေးစစ်ချက်တွေ ရဲဌာနကလာယူလိမ့်မယ် တစ်ချက်စစ်ထားလိုက်ဦးနော်ဆရာမတို့..."
"ဟုတ်ကဲ့ ဒေါက်တာလွန်း..."
ဆေးရုံတစ်ခုလုံးကတော့ အရေးပေါ်လူနာတွေကြား အသက်ကယ်ဖို့အဖြူရောင်ကုတ်အင်္ကျီတွေပေါ်အနီရောင်သွေးစများနဲ့ပြေးလွှားရင်း အာရုဏ်တက်ချိန်ကိုတောင် သတိမရကြတော့...
.......
မနက်ခင်းလေးတော့သာယာပါတယ် ခုတလောအီလည်လည်ကြီးနဲ့ ဘာဖြစ်နေမှန်းကိုမသိ...
"ယွန်း သတင်းကြားပြီးပြီလား..."
အလောတကြီးနဲ့ မသွန်းဆိုသည်မှာ အရင်အကျင့်ကိုမပျောက်...
"ခုမှနိုးတာမသွန်းရဲ့ ဘာသတင်းလဲ..."
"မနေ့က ဒီမှာ ကားAccidentဖြစ်လို့တဲ့..."
"ဟယ် သနားပါတယ် အသေအပျောက်ရော..."
"သတင်းမကြားသေးဘူး..."
"ကျော်ကြီးကို Phဆက်ဦးမှပါ..."
"အေး ငါလည်းစိတ်ပူနေတာဆက်ကြည့်ဦး..."
လူကြီးမင်းခေါ်ဆိုသော တယ်လီဖုန်းမှာ စက်သွယ်မှုဧရိယာပြင်ပသို့ရောက်ရှိနေပါသဖြင့်...
"မသွန်းရေ မကိုင်ဘူး😣..."
"ဂျာကြီးကိုဆက်လိုက်မယ် ခဏ..."
"ဟုတ်..."
"ဟယ်လို..."
"ဒီPhပိုင်ရှင်ရဲ့ဆွေမျိုးများလား..."
"ဟုတ်ပါတယ်..."
ခဏလေးနဲ့မျက်နှာပျက်သွားတာမလို့ ထိတ်လန့်ရပြန်တယ် ဂျာကြီးဘာများဖြစ်လို့ မသွန်းက စိတ်ပူတဲ့ပုံပေါက်နေရနတာလဲ...
"ဘယ်ဆေးရုံလဲ..."
"....."
"ဟုတ် လာပြီ လာပြီ..."
"မသွန်း ဘာ ဘာဖြစ်လို့လဲ..."
"မနေ့က Accidentက ဂျာကြီးတို့ကားတဲ့ မြန်မြန်သွားရအောင်..."
"ဟုတ် လာပြီ ဟို အိမ်ကို အိမ်..."
"ရတယ် ဒီကလူတွေအကြောင်းကြားခိုင်းထားလိုက်မယ်..."
ကားတံခါးဖွင့်ဖို့တုန်ရီနေတဲ့လက်ကြောင့် လော့ခ်ကိုဖွင့်မရ ဘယ်သူမှဘာမှမဖြစ်ရဘူး မောင်လေးရော ဂျာကြီးရော...
"နေ နေ ယွန်းကားမမောင်းနဲ့ သွန်းဘဲမောင်းမယ်..."
"ဟုတ်..."
"အရမ်းကြီးမစိုးရိမ်ပါနဲ့ ကျော်ကြီးဘာမှမဖြစ်လောက်ပါဘူး..."
ကျော်ကြီးထက် ယွန်းစိတ်ပူနေတာ ဂျာကြီးကိုပါမသွန်းရယ် ကားမောင်းတဲ့သူက ပိုထိခိုက်တယ်မဟုတ်လား...
ဒီဆေးရုံဘဲလား ရေစက်ရေစက်...
"စောင့်ဦးလေ အော် ဒီကလေးမကလည်း ဇွတ်ဘဲ ကားသွားထားဦးမလို့ကို..."
ခုချိန်ထူပူနေပါပြီ စောင့်ထိန်းရမဲ့စည်းကမ်းတွေလည်း မလိုက်နာချင်တော့ တစ်ခါလောက်တော့ စိတ်လွှတ်ချလို့ရတယ်မလား... ကောင်တာနားမှာအလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ Nurseတွေလည်း အိပ်ရသေးပုံမပေါ်...
"ဆရာမ ဟို မနေ့ကAccidentဖြစ်တဲ့လူနာတွေ..."
"အော် အိမ်ကလားမသိဘူး..."
"ဟုတ်ပါတယ်..."
"အိမ်စီးကားကလူနာရှင်လား Expressကားထဲကလား..."
"အိမ်စီးကားကပါ..."
"ဒီမှာFormတွေအရင်ဖြည့်ပေးပါနော် အိမ်စီးကားထဲက လူအရေအတွက်ရောရေးပေးထားပါနော်..."
"ဟုတ်..."
"ယွန်းရယ် လောလိုက်တာ ကျော်ကြီးနဲ့ကျန်တဲ့လူတွေရော..."
"မသိသေးဘူး ဒီFormဖြည့်ကူပါဦး..."
"အေး နေဦးလေ မှတ်ပုံတင်နံပါတ်တွေက Hotelစာရင်းထဲရှိမယ်ထင်တယ် ယူလာခိုင်းလိုက်မယ် ခဏစောင့်..."
"ဟုတ် လာနေရင်နောက်ကျနေမယ် Viberကနေဘဲပို့ခိုက်လိုက်တော့..."
"အေး...ဟယ်လို သွန်းတို့နဲ့လာတည်းတဲ့သူတွေရဲ့ မှတ်ပုံတင်နံပါတ်တွေကို Viberကနေပို့ပေးပါဦး..."
Formသာဖြည့်နေရတယ် လူကစိတ်ပူလွန်းလို့မရှိတဲ့နှလုံးရောဂါတောင် ထဖောက်တော့မဲ့အတိုင်းဘဲ လက်တွေလည်းတုန်နေပါပြီ...
"ဟင် လှိုင်မင်းပါလား ခဏနော်ယွန်း..."
"ဟုတ်..."
"လှိုင်မင်း..."
"နင်က အား ဟို သွန်းမလား..."
"ဟုတ်တယ် မှတ်မိသားဘဲ နင်ရော လူနာလာနွေ့တာလား ဒါမှမဟုတ် မနေ့ကတိုက်ခံရတဲ့အထဲအသိပါလို့လား..."
"ဘယ်နှယ့် ငါကဆေးစစ်ချက်တွေလာယူတာ..."
"ဘာလို့လဲ..."
"လမ်းမက တိုက်စရာအကြောင်းမရှိဘူးလေ သတိရတဲ့ခရီးသည်တွေပြောတာတော့ အိမ်စီးကားကိုမမြင်ဘူးတဲ့ လူတစ်ယောက်တွေ့လို့ ကားဆရာကရှောင်လိုက်တာ ဘယ်ကနေဘယ်လိုတိုက်မိသွားလဲမသိဘူးတဲ့ မူမမှန်တာတွေ့လို့လေ..."
"အော် အေးပါ..."
"နင်ကရော..."
"ငါ့မောင်တစ်ဝမ်းကွဲပါလို့လေ လူနာထဲ..."
"စိတ်မကောင်းပါဘူးဟာ ငါအရေးကြီးလို့သွားလိုက်ဦးမယ်..."
"အေးအေး..."
ဘာမူမမှန်တာလဲဟ ဒါကဖြစ်လေ့ဖြစ်ထမရှိပေမဲ့ ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာဆို သရဲခြောက်တာများလား...
"ယွန်းဒီမှာမှတ်ပုံတင်နံပါတ်တွေ ဟင်😳ဂျာကြီးမှတ်ပုံတင်နံပါတ်ဖြည့်ပြီးပြီလား သိတယ်ပေါ့..."
"Omm ဟိုယွန်းနဲ့ နံပါတ်ဆင်လို့😅..."
"အော်..."
သိပ်မပြောချင် သူက 12/***(N)0****9 ဟိုက 12/***(N)6****3 အော် ဆင်ရှာပါတယ်🙂...
"လူအရေအတွက်ကလေ အဲလစ် ကျော်ကြီး ကြယ်လေး မစု တိမ်ယံ ဂျာကြီး မှူး ၇ယောက်ပေါ့နော်..."
"ဟုတ်တယ်..."
"ဆရာမ Formဖြည့်ပြီးပါပြီ..."
"ဟုတ် လူနာတွေက အရေးပေါ်ဆောင်မှာပါ ဟိုဘက်ထောင့်စွန်းနားမှာ တစ်ချက်လူစစ်ပေးပါနော်..."
"ဟုတ်..."
ကျော်ကြီးကိုအရင်ဆုံးတွေ့တယ် ဘာမှမဖြစ်ပေမဲ့ ပတ်တီးတွေနဲ့အဖွေးသား ကြီးကြီးမားမားမဟုတ်လို့တော်ပါသေးရဲ့...
"မောင်လေး သက်သာရဲ့လား..."
"နာပေမဲ့ သက်သာပါတယ်..."
"ကျန်တဲ့လူတွေရော..."
"မစုနဲ့ဂျာကြီးက ခွဲခန်းထဲမှာ ကျန်တဲ့လူတွေထဲ တိမ်ယံကိုဘဲတွေ့သေးတယ် တိမ်ယံလည်းသတိလစ်နေလို့ ခုနလေးတင် အရေးပေါ်ခန်းထဲပြောင်းလိုက်ကြပြီ..."
"ဟမ် ကျန်သုံးယောက်ကပျောက်နေတာပေါ့..."
"ဟုတ်..."
"ယွန်း ဒီမှာခဏနေခဲ့နော် သွန်းဘဲရှာလိုက်မယ် ယွန်းပုံစံကလဲတော့မယ် မောင်လေးကို အခန်းပြောင်းမဲ့ကိစ္စပါတစ်ခါတည်းလုပ်လိုက်မယ်..."
"ဟုတ်..."
"မမဘာဖြစ်တာလဲ..."
"ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ဝင်တိုက်တာလဲလို့စဉ်းစားနေတာ လမ်းကကျဉ်းရင်တစ်မျိုး အကွေ့ဆိုတစ်မျိုး ခုဟာက အသွားအပြန်တစ်လမ်းဆီကိုအလွတ်ကြီးလေ..."
"ဘယ်လိုပြောရမလဲ တိမ်ယံပုံစံကမူမမှန်တာကနေစတာဘဲ ရုတ်တရက်စကားကြမ်းကြီးတွေပြောပြီး ထသောင်းကျန်းတာ..."
"ထူးဆန်းလိုက်တာ ဟိုအပမိတာမျိုးလား..."
"ဟုတ်တယ်မမ အပမိတယ်လို့ပြောလို့ရတယ် ဖြစ်ချင်တော့ အပြန်လမ်းမှာ အန်တီမှူးဗိုက်ဆာတယ်ဆိုလို့ အနီးနားကဆိုင်မှာ ကြက်ကြော်ဝင်စားကြတယ် အဲ့ထိအကောင်း ပြီးမှထဖောက်တာ ပြီးတော့Accidentဖြစ်ပြီး လူနာတင်ယာဉ်တွေလာတော့ ကျွန်တော်သတိရနေပြီ ဆေးရုံအလာလမ်းကြည့်မိတော့အဲ့ကြက်ကြော်ဆိုင်ကမရှိတော့ဘဲ ဟို ဟို..."
"ဘာဖြစ်တာလဲ..."
"ခြံလွတ်ကြီး ပြီးတော့ရောင်းရန်ရှိသည်တဲ့..."
"ဒါဆို မောင်လေးစားလာတာတွေက..."
"အဲ့ကြောင့် ဗိုက်တောင်ဓာတ်မှန်ရိုက်ရမလားဘဲ..."
"ထားပါတော့ ကျန်တဲ့သူတွေဘယ်ပျောက်ကုန်တာလဲ..."
"မသိဘူး မမ..."
"နားတော့နော်..."
"ဟုတ်..."
ထူးဆန်းတယ် မှူးပုံစံကမူမမှန်ဘူး ကမာဆန်ပြုတ်သောက်ပြီး ဝမ်းလျောလို့ ငါနေခဲ့ရတာ သူကဘာလဲ...
........
"ထတော့..."
မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရေနဲ့ပတ်ခံရတာမလို့ လန့်နိုးလာခဲ့တယ် ကြယ်လေးဘယ်ရောက်နေတာလဲ...
"ဒီမှာစောင်နဲ့အင်္ကျီ ဒါကညစာ နင့်ဒဏ်ရာတွေဆေးထည့်ပေးထားတယ် ထွက်ပြေးဖို့မစဉ်းစားနဲ့😒..."
"ဟို ရှင်ကဘယ်သူလဲ..."
ဖြန်း...
ပါးတစ်ခုလုံးကျိန်းစပ်သွားတာဘဲ မျက်လုံးတောင်ပြာသွားတယ် ရေစိုနေတုန်းအရိုက်ခံရတာမလို့ ပိုနာပါတယ် သူကဘယ်သူလဲ...
"ရှင်..."
"တိတ်စမ်း မင်းကိုဘယ်သူကစကားပြောခွင့်ပေးထားလို့လဲ..."
နောက်ဘက်ကနေဝင်လာတဲ့အသံ...
"တော်တော် မင်းသွားနားတော့ မနက်ဖြန်သက်သေတွေလက်စဖျောက်လိုက် အဲ့ဧရိယာနား ယုံလောက်တဲ့သက်သေချထားခဲ့..."
"ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်မ..."
ကြောင်မျက်နှာဖုံးနဲ့ ဒီအသံငါကြားဖူးနေသလိုဘဲ ရိုက်သွားတဲ့သူလည်းမျက်နှာဖုံးနဲ့ ဘာလဲဟ ရူးကြောင်ကြောင်တွေ ဒါငါအိမ်မက်မက်နေတာ ငါနိုးမှဖြစ်မယ် ထတော့ကြယ်လေး ထတော့ နင်ကားပေါ်မှာအိပ်နေတာလေ ထတော့...
"Sorryကလေး မင်းပါးလေးမှာ လက်ရာကြီးနဲ့ ကြည့်ရဆိုးလိုက်တာကွာ..."
"ကျွန်မကို ပွတ်သီးပွတ်သပ်မလုပ်နဲ့ မကြိုက်ဘူး😕..."
"အော် မင်းကဘယ်ကြိုက်ပါ့မလဲ ငါကသုဝဏ္ဏဒေဝီမဟုတ်လို့ဖြစ်မှာပါ😏..."
"ရှင်... ဟမ် နေပါဦး သုဝဏ္ဏဒေဝီကဘယ်သူလဲ..."
"ကျွတ်စ် ကျွတ်စ် ငါကတော့ မင်းတို့နီးစပ်ပြီအထင်နဲ့ ခွဲဖို့ကြံနေတာလေ မင်းကသိတောင်မသိပါလား အချစ်စစ်ဆိုပြီး ကြုံးဝါးနေတဲ့လူတွေက အနီးနားမှာရှိတဲ့အချစ်ကို မမြင်ကြပါလား ဟားဟား🤣..."
"ဘာ ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ..."
အသက်ရှုရတာမွန်းကြပ်လာပြီ ငါ ငါ ဘယ်သူလဲ...
"အတွေးထဲစကားမပြောနဲ့လေ အန် အန့် အန်း😈 နိုး နိုး နိုး မင်းအတွေးထဲကမေးခွန်းတွေများလိုက်တာ ခေါင်းတောင်ကိုက်လာပြီ..."
"ရှင်ဘယ်သူလဲ..."
"ငါလား အဟက် ရတ္တမာလ..."
"ဘာ... ဒါဆို ဟိုကလေးပြောတာက..."
"အမှန်တွေပေါ့ ဟားဟား..."
"ရှင် ဘာလို့ဒီလိုလုပ်ရတာလဲ သတ္တိလည်းမရှိဘူး မျက်နှာဖုံးစွပ်နဲ့ လူကိုခြိမ်းခြောက်နေတယ်..."
"ခုချိန်ခံနေရတဲ့သူက မင်းနော် ငါ့ကိုများခြိမ်းခြောက်ရဲသေးတယ်..."
"သတ္တိသိပ်ရှိတယ်ဆို မျက်နှာဖုံးခွာချလိုက်စမ်းပါ ဘာလဲ လုပ်ဘဲလုပ်ရဲတာလား အပြစ်ရောမခံယူတော့ဘူးလား အဟက် ထင်ပါတယ် လူဆိုးတိုင်းကတော့ ဘယ်မိုက်ရူးရဲဆန်မလဲပေါ့..."
"Okလေ ပြရတာပေါ့ ငါ့မျက်နှာမြင်ပြီးရင်တော့ မင်းအသက်ကိုအာမ မခံဘူး..."
"တော်စမ်းပါ သတ္တိမရှိတာက မရှိတာဘဲ..."
"ဟားဟား😂 ကြည့်စမ်း..."
မျက်နှာဖုံးနောက်ကွယ်က သူမ...
"ဆရာမမှူး... ရှင် ရှင်က😳..."
"Replayပြန်လုပ်ပေးရမလား နိုး နိုး ငါဖန်တီးထားတဲ့ကျိန်စာ မပြယ်စေရဘူး😤..."
"ဘာကျိန်စာလဲ ဘာတွေလဲ ရှင်ကရောဘာလို့တခြားသူလိုပြောင်းလဲသွားရတာလဲ ကျန်တဲ့သူတွေရော ရှင်ကတိမ်ယံတီလေးရဲ့မိန်းမလေ ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ ကျိန်စာဆိုတာကရောဘာလဲ..."
"ဟိုးထားကိုယ့်လူ ဟိုးထား မေးခွန်းတွေများတယ်ကွာ နောက်ကြောင်းပြန်ရစ်ကြစို့ မင်းသိချင်တာတွေ သိရမှာပေါ့..."
"ကောင်းပြီလေ..."
သူလက်ဖြောက်တစ်ချက်တီးလိုက်သံကြားရပြီ ကြယ်လေးအဖြူရောင်တွေကိုဘဲမြင်နေရတယ် ပြီးတော့...
"ရူပရယ်ပျောက်လို့လိုက်ရှာလိုက်ရတယ် အလိုဦးခေါင်းမှာလည်း သွေးတွေနဲ့ အမြင်မသင့်တော်လိုက်တာ အထိန်းတော်😲..."
"မှန်လှပါ..."
"သမားတော်ကို အခေါ်တော်လွှတ်လိုက်..."
"မှန်လှပါ..."
"ရှင်ဘယ်သူလဲ🙄..."
"ကြင်ယာတော် သင်ကျွန်ုပ်ကိုမသိဘူးလား..."
"နေဦး အဲ့ဦးထုပ်ချွတ်ကြည့်..."
"ဥသျှောင်ပါကြင်ယာတော်ရယ် တိုင်းပြည်ရဲ့အခရာမလို့ လွယ်လင့်တကူချွတ်မရတာမလို့ စိတ်တော်လျော့ပါ..."
"ချွတ်ပါ ခဏလောက်ဘဲ..."
"ကြင်ယာတော်ကလွဲ ကျန်တဲ့လူအကုန်လုံး ကိုယ်တော်ရဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်ကိုလှည့်ပြီး ခြေလှမ်းငါးဆယ်လျှောက်စေ..."
"မှန်လှပါ..."
လူတွေတော်တော်ဝေးသွားမှ သရဖူလိုအရာမျိုးကို ချွတ်ပြတယ်...
"ခွန်းငယ်..."
"ဟမ်..."
"ခွန်းငယ် ပြန်တွေ့ရတာအားရှိသွားပြီ..."
"နေ နေပါဦးကြင်ယာတော် သိက္ခာတော်လေး စောင့်ထိန်းပါဦး ကျွန်ုပ်ကသင့်ရဲ့ကြင်ယာတော် တိုင်းပြည်ရဲ့ဘုရင်မသုဝဏ္ဏဒေဝီ သင်ပြောနေတဲ့ ခိုငယ်ကို ကျွန်ုပ်မသိ..."
"ခွန်းငယ်ပါ ခွန်း ခွန်း ခိုမဟုတ်ဘူး..."
"အလို စကားပြောတာကအစ ပြောင်းလဲသွားပါလား ကြည့်ရတာဦးခေါင်းထိသွားလို့ဖြစ်ရမယ်..."
ဒါဆို ခွန်းငယ်က ကြယ်လေးရဲ့အချစ်စစ် သူကရော အခုချိန်မှတ်မိပါ့မလား... ဒီအတိတ်တံခါးကို ဘယ်လိုပြန်ဖွင့်ရမလဲ😔...
............
ဇာတ်သိမ်းနီးနေပါပြီလို့...
Thanks all my reader😘😘
#DVassan