"နီညိဳေလးဆိုရင္ေရာ?"
"အင္း...ျခယ္ေပး"
ရာခ်ီေနတဲ့ေရာင္စံုခဲတံေတြထည့္ထားတဲ့ ဗူးေလးကို ေ႐ွာင္းက်န္႔ဘက္တြန္းေပးတယ္။
"တကယ္ႀကီးလား.. ဒါမ်ိဳးေတြ ကိုယ္ငယ္ငယ္ကပဲလုပ္ဖူးတာ"
ေ႐ွာင္းက်န္႔စကားကို ဝမ္ရိေပၚက ခပ္ျပံဳးျပံဳးတုန္႔ျပန္တယ္။
"နီညိဳဆိုေတာ့..ဒါေလး"
ေ႐ွာင္းက်န္႔လက္ထဲကို ခဲတံေလးတစ္ေခ်ာင္းပါသြားတယ္။ ေလးေထာင့္က်က်ဆြဲသြားတဲ့ ေဒါက္ေနရာမွာ ခဲတံအဖ်ားေလးကသြက္သြက္လက္လက္လႈပ္႐ွားေနတာကို ဝမ္ရိေပၚလိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။
"သည္း"
"ဟင္?"
"ကြၽန္ေတာ့္ကို ခ်စ္တယ္မဟုတ္လား?"
"ေမးဖို႔လိုေသးလို႔လား?"
ဖိနပ္ေလးရဲ႕ေဒါက္ႏွစ္ဖက္လံုးက နီညိဳေရာင္ေလးနဲ႔ သပ္သပ္ရပ္ရပ္လွပသြားတယ္။ ေ႐ွာင္းက်န္႔ သူ႔လက္ထဲကခဲတံကို ဗူးထဲျပန္ထည့္မဲ့အခ်ိန္မွာ ဝမ္ရိေပၚကဆတ္ခနဲဆြဲယူသြားတယ္။
"လိုလို႔ေမးတာေပါ့.. ေျဖ"
ဝမ္ရိေပၚရဲ႕စကားအဆံုးမွာ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကရယ္တယ္။
သူထိုင္ေနတဲ့ခံုေပၚက ထလိုက္ၿပီး ဝမ္ရိေပၚေ႐ွ႕ကစားပြဲေပၚကို ဝင္ထိုင္
တယ္။
"ကိုယ္မွ မေျဖခ်င္တာ"
"ဟာ!~~"
ဝမ္ရိေပၚ ႏႈတ္ခမ္းေတြလႈပ္လိုက္ေပမဲ့ အသံထြက္မလာခဲ့။
ထိကပ္သြားတဲ့ နႈတ္ခမ္းႏွစ္စံုရဲ႕ႏူးႏူးညံ့ညံ့အထိအေတြ႔ၾကားမွာ မ်က္လံုးေတြမွိတ္ထားမိတယ္။ အစပ်ိဳးသူက ေ႐ွာင္းက်န္႔ဆိုေပမဲ့... ဝမ္ရိေပၚရဲ႕လ်ွာဖ်ားက တျဖည္းျဖည္းခ်င္းဦးေဆာင္လာတယ္။
စည္းခ်က္မမွန္တဲ့ အသက္႐ွဴသံၾကားရတဲ့အခါမွ ဝမ္ရိေပၚက ေ႐ွာင္းက်န္႔ႏႈတ္ခမ္းေတြဆီက ခြာသြားတယ္။
"တကယ္မေျဖဘူးလား?"
"ဟင့္အင္း"
........................................
တီ!!
လူေခၚဘဲလ္သံ။
ဝမ္ရိေပၚ မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ုၿပီး ေအာက္ထပ္ဆင္းလိုက္တယ္။
part 21
Comenzar desde el principio
