"Bundan böyle doğanın özü sembolik biçimde anlatılmalı ve açıklanmalı; demek ki yeni bir semboller evrenine gerek var..." -Nietzsche
Efsaneler, masallar, düş ve büyü, ilkel olanın gücü, tanrılar ve yarı tanrılar, güzel periler... Dil, sembolikler için tülün ardındaki bir el, bilinçaltının ve düşün ardındaki anahtardır. Düşünceleri, duyumlarıdır; renktir, ses ve kokudur. Hatta net olmayan doğa biçimleridir.
Ups! Tento obrázek porušuje naše pokyny k obsahu. Před publikováním ho, prosím, buď odstraň, nebo nahraď jiným.
—Peki ne zaman insanın ve doğanın gizemleri, nesneler ve bilinçaltının sesleri önem kazandı?
—Sembolizm Nasıl Kuruldu?
Sembolizmi iyi anlamak istiyorsak, ilk nelere tepki olarak çıktığına bakmalıyız.
19. yüzyıl Fransa'sında bilimselliğin ve pozitivizmin baş göstermesi ile ozanların ilgi odağı kişisel yerine nesnele kaydı. Ozanlar çevresine kayıtsız kalamazdı. Yerini yavaş yavaş Parnasse'a bırakmakta olan Romantizm akımı, Hugo'nun sürgüne gönderilmesiyle birlikte sona erdi. "Bilim ve sanat birleşmek zorundadır" denildi. Aynı zamanda tarihi çalışmaların da yoğunlaştığı bu dönemde, ozanlar gözünü nesnel olanla birlikte eskinin, klasik olanın gücüne de çevirdi. Romantizm'in yumuşak, halk dilciliğine karşın, biçimin sert ve tekdüze kuralcılığına sığındılar. Dize üzerinde önemle duruldu, hatta dört büyük sembolist şairden biri olan Mallarme, "Düzyazı diye bir şey yoktur. Düzyazı birbirine geçmiş yan yana dizelerden oluşur" diyecek kadar ileri gitti. Biçim ve tekniği zorunlu kılan bu yeni okul, sanatın tek amacının güzellik olduğunu söyleyip plastik bir estetiği amaç edindi ve dizeyi tam anlamıyla kuyumcu gibi işledi. Yine de bu akım, akım olamayacak ve romantizm ile sembolizm arasında ancak bir geçiş süreci olacak kadar kısa sürdü.
—Sembolizm Kimlerle Kuruldu?
Parnasse okulundan sembolizme dört sağlam aday vardı; değişik hece sayılarını kullanan ve sonra on yedisinde koşuğu atan Rimbaud, "Musiki, her şeyden önce musiki" diyerek ince ve örtülü yazan Verlaine, ve geleneksel dizeyi savunmasına rağmen kapalı şiir anlayışını benimseyen Mallarme. Ayrıca dizelerini bütün okulların ve akımların dışında yazan tanrı Baudelaire.
Ups! Tento obrázek porušuje naše pokyny k obsahu. Před publikováním ho, prosím, buď odstraň, nebo nahraď jiným.
