"Jen.....Jen....."
တိုးတိုးေလး.......ေလသံတိုးတိုးေလး.....
"အခ်စ္!? အခ်စ္သတိရၿပီလား"
သူကေခါင္းကို အသာၿငိမ့္ျပသည္။
သူ႔နႈတ္ခမ္းေတြ အေတာ္မည္းသြားသည္။
သူ႔လက္သည္းထိပ္ေတြေရာ......
သူ႔ပါးနွစ္ဖက္ကို ညင္သာစြာကိုင္ၿပီး နဖူးခ်င္းဆိုင္ေစကာ
"အခ်စ္ မသြားရေသးဘူးေနာ္ ကိုယ္အခ်စ္ကိုခြင့္မျပဳေသးဘူးေနာ္ ေနာ္ အခ်စ္"
မ်က္ရည္တခ်ိဳ႕က ကြၽန္မပါးျပင္ေပၚမွ သူ႔ပါးျပင္ေပၚသို႔....
ကြၽန္မကမၻာႀကီး ၿပိဳလဲေတာ့မွာလား...ဟင္....
▪️▪️▪️▪️▪️
ေနာက္ရက္ေတြမွာ သူေကာင္းေကာင္းသတိရလာေပမဲ့ သူလမ္းမေလ်ွာက္ႏုိင္ေတာ့။ အရင္က ကြၽန္မကူတြဲလို႔ေလ်ွာက္နိုင္ေပမဲ့ အခုေတာ့.....ဝွီးခ်ဲတစ္ခုအေဖာ္ျပဳကာ....
"ကိုယ္ Jenကို ဓာတ္ပံုလွလွေလးေတြ အမ်ားႀကီးရိုက္ေပးခ်င္ေသးတယ္"
"တစ္ရက္ရက္ေပါ့အခ်စ္ရယ္"
"မွတ္မိေသးလား Jenကိုဓာတ္ပံုရိုက္ေပးတဲ့ေနရာ"
မမွတ္မိပဲဘယ္ေနပါ့မလဲ အခ်စ္ရယ္....အခ်စ္နဲ႔ပတ္သက္သမ်ွ အေသးစိတ္ကစ မွတ္ထားတဲ့ ကိုယ္ရယ္ပါ။
"ခ်ယ္ရီပင္ႀကီးေရာ ပြင့္ေတာ့မွာေနာ္ Jen သိတယ္မလား"
အင္း....ပထမဆံုးအနမ္း.....
"အင္း"
"အဲ့ေနရာကို သြားခ်င္ေသးတယ္ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္တို႔ေက်ာင္းေရာ...."
အဲ့ေန႔က အမွတ္တရေတြ ေဖာင္ဖြဲ႕ေနေအာင္ေျပာျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ အတူတူမရယ္နိုင္ခဲ့ၾကဘူး။
▪️▪️▪️▪️▪️
"အဘြားတို႔အိမ္ကို တစ္ခါေလာက္သြားခ်င္ေသးတယ္Jenရယ္ .."
"သြားရေအာင္ေလ ကိုယ္လည္းသြားခ်င္ေနတာအခ်စ္ရဲ႕"
"အင္း"
သူက ျပတင္းေပါက္ကေနျဖတ္ၿပီးဝင္လာတဲ့ေလေအးေၾကာင့္ ေခ်ာင္းဆိုးျပန္သည္။ သူ႔အဆုတ္က ေတာ္ေတာ္ကိုခ်ိဳ႕ယြင္းေနၿပီမို႔။ ကြၽန္မတံခါးတစ္ခ်ပ္ပိတ္လိုက္သည္။
