My Princess Sarah [Completed]

Chapter Nine

   “ Hey! Aren’t you supposed to be saying that you love me back? Why are you crying?” nag-aalalang pinunasan ni Damien ang mga luha niya sa pamamagitang ng daliri nito.

Sa halip na sumagot ay yumakap siya sa binata at pinakiramdaman ang bawat tibok ng puso nito.

    “ Sarah?”

    “ Y-You love me?” parang hindi makapaniwalang tanong niya.

    “ I do,”

Napangiti siya. “ I love you, too, Damien,” halos pabulong niyang sagot.

Mahigpit na yakap ni Damien ang naramdaman niya bilang sagot mula sa binata. “ Thank you,” .

Ilang minuto din silang magkayakap habang nagpapakiramdaman. Hanggang maramdaman niyang nilayo siya ni Damien sa katawan nito at ginawaran ng maalab na halik sa labi. “ Do you want to see the rest of the meteor shower? I brought two cups of coffee, anyway,” anito at iginaya siya sa upuan.

    “ Wala ka bang balak matulog?” natatawang tumabi siya sa binata na umakbay sa kanya habang patuloy sa panonood ng meteor shower. Samantalang siya’y pinapanood ang mukha ng…boyfriend?

Ginagap ni Damien ang kamay niya nang tila maramdaman ang mga titig niya. “ Do you know that it’s rude to stare?” patagilid na tinitigan siya ng binata.

Napangiti siya. At dinampot ang tasa ng kapeng dala ni Damien. At pagkatapos ay hinilig niya ang ulo sa balikat nito. Pinikit ang mga mata at dinama ang kaligayahang nararamdaman niya sa oras na iyon. Hindi niya kailan man naisip na romatikong tao pala si Damien. Itinaon ba talaga nitong magtapat sa kanya sa ilalim ng liwanag ng buwan at meteor shower? At sa napaka-weird na oras? Imagined?! At least two-thirty in the morning! How sweet!

    “ Sarah,”

    “ Hmmnnn?”

    “ I broke up with Bianca,”

    “ I know. The worst thing is… it’s because of me,”

    “ I’m sorry,”

    “ Minahal mo ba siya?”

    “ I know you’re going to ask that. But no. You should know that, anyway. I was always with you,”

Napapikit siya. “ How did you know that you love me, Damien?”

Ginawaran siya ng halik sa noo bago ito sumagot. “ I’ve been feeling this since day one. I tried to shove it away. If after four years I’m still feeling this way, what do you want to call it?”

      “ Pity? Because you do know that I’m orphaned,”

      “ I never felt pity for someone that’s so feisty. And strong in fighting be back whenever I bully you,” pahagikgik na kinabig siya sa katawan nito.

     “ And that? Why did you have to bully me when you know that you love me?”

    “ I wanted your attention just for myself. You just don’t know how jealous I was whenever some guys were trying to hint on you,”

    “ I hate you for that,”

    “ And I love you more for that,”

Nakangiti siya nang tumitig siya kay Damien. Ginagap naman ni Damien ang kamay niya at ginawaran siya ng halik sa labi. Smack. “ I love you, Sarah,”

Tumango siya at napayuko. “ Errr… can we keep it for ourselves, Damien?”

Kulurot ang mga mata nitong tinitigan siya ni Damien nang mag-angat ng mukha. “ Which means?”