The new Pack

1 -Finnick

Pov. Finnick Woods.

Ik loop naar buiten en kijk op de straat. Recht voor mijn huis staat mijn beste vriend geparkeerd. Het was een groote zwarte auto. Zijn moeder zat voorin en glimlachte vriendelijk, toen ging het achterraam open en schreeuwde Ander dat ik snel moest zijn. Ik zag zijn moeder zich omdraaien en hem een tik geven.

'Maat, trek geen aandacht.' lachte ik.
'Oke, oke, hoe gaat het met jou Ander. Ja wel goed dankje wel dat je het vraagt.' Zei hij terwijl hij begon te rijden.
'Niet alweer..' mompel ik.
'Man, ik ga nu niet vervelend doen. Maar een bedankje mag wel, ik rijd je tenslotte elke dag naar school.' zegt hij quasi boos.
'Elke dag, haha denk het niet bro. Je moeder rijdt.' verdedig mijn kant.

Eenmaal op school . In de pauze.

We kijken om ons heen. Weer een jaar vol teleur stellingen. Ander en ik zijn nu sophomores. We zijn allebei 15 jaar. Mijn ogen schieten al snel naar een meisje. Niet zomaar een meisje, nee, Taylor Jones. Het meisje, de praat van de hele school, de populairste van de populairste. En natuurlijk niet mijn vriendin.
'Man, heb je nu nog steeds een crush op Taylor.' zei Ander verveeld.
'pfft, nee, echt niet.' zei ik droog.
'eh, nee ik kan merken dat je niet op haar bent.' zei hij sarcastisch. 'Waarom heb jij een opsessie met haar eigenlijk?'
'Hou je bek.' siste ik,' het is alleen. We zijn vrienden geweest vanaf heel vroeg in ons leven door onze ouders. Alleen een jaar geleden toen we naar high school gingen was onze contact verdwenen. Poef.' ik maakte mooie gebaren met mijn handen erbij.

Waarom komt ze dan nu onze kant op lopen. Taylor sloeg haar handen op onze tafel en ging zitten.
Meteen keek ze naar Ander. 'Ik krijg nog wat van jou.' zei ze kalm maar zeer dwingend.
'Ja natuurlijk schat. Je mag mijn Lu-'
Ze gaf Ander een trap onder de tafel voor hij zijn zin kon afmaken.
Ze keek hem boos aan. 'Weet je nog wat de vorige keer was gebeurt. Ik hoop voor jou dat dat niet nog een keer hoeft te gebeuren.' siste ze. 'en anders zou ik er zeer plezier in hebben om mijn klauwen nog een keer rond jou nek te hebben.' zei ze boos maar zacht genoeg dat niemand het hoorde. Ze lachte even.

Ja, Taylor. Goede oude weerwolf Taylor. Ik kende haar maar al te goed. Sinds klein al. Onze ouders en haar ouders waren vroeger beste vrienden, nog steeds eigenlijk, maar wij niet meer. Mijn ouders zijn druïden, een soort van mensen die alles weten van de kant van de abnormale wereld. Mijn ouders geven vaak advies aan haar ouders. Die ook weerwolf zijn. Vroeger had Taylor me wel eens gebeten maar mijn ouders wisten hoe ze me mens konden houden. Want iedere ouder laat zijn kind wolfsbane drinken samen met melk. Kuch kuch.

Ze keek mij aan en meteen kreeg ik kippenvel. 'En voor wat jij betreft...' ze leek even goed te denken. 'Eh, zeg maar gewoon niks hierover. Zoals altijd. Druïde.'
'Ik heb nog altijd gewoon een naam.' zei ik terwijl ze opstond en weg liep.

'Waarom is ze altijd zo agressief.' zuchtte Ander.
'Geen idee, maar vanavond is een extreem sterke volle maan dus-'
Hij knikte en stond op. De pauze was voorbij.

Die avond moest ik me omkleden. We zouden gaan eten bij de Jones. Het laatste waarom nu even zin in had was Taylor. Ik vond haar wel leuk, maar begon de laatste tijd niet echt aandacht aan haar te besteden. En ze deed altijd zo gemeen.

Toen we daar gene waren gereden stonden de Jones al klaar bij de deur en lieten ons binnen. Ze hadden een best groot huis. Taylor zat al aan de tafel, haar blonde haar zat in een knot op haar hoofd en ze keek naar haar telefoon. Toen ze mij zag ging ze meteen recht zitten en keek een stuk serieuzer. Ik ging recht tegenover haar zitten en onze ouders gingen aan de andere kant zitten. Er was een lege plek aan de tafel. Die was voor haar zusje, die dood ging vlak na de geboorte. Ze keek even naar mij tot ze doorhad dat ik terug naar haar keek. Meteen prikte ze wat in haar bord.
Onze ouders zaten te praten over een pack die blijkbaar onze kant op kwam, en onze ouders moesten haar ouders advies geven. Het boeide mij niet veel, zoals altijd. Taylor leek nog minder geïnteresseerd.
Ik hard een leren jack aan met een wit T-shirt eronder. Lekker normaal. Pas toen ik de leren jack uitdeed, omdat ik het warm had, keek Taylor weer naar mij. Nou,niet naar mij, naar mijn arm.

Omdat ik met Taylor en Ander omga, die veel sterker waren was ik een beetje gaan trainen. Had een net zichtbare sixpack en zag er gewoon oke uit. Ook al zeg ik dit over mezelf.

Taylor keek nogsteeds naar mijn arm maar haar gedachten waren ergens anders. Ik keek naar mijn boven arm/schouder en zag een litteken van tanden staan, weerwolf tanden. Dat weet ik nog goed. Taylor en ik waren aan het spelen toen we jong waren. Ze was zo speels dat ze mij ineens beet. Gelukkig hadden mijn ouders wolfsbane in mijn drinken gedaan dus ik veranderde niet in een weerwolf. Taylor had wel liggen kronkelen van de pijn, maar daar had ze niet zo veel last meer van daarna.

Ze keek spijtig en pikte in haar bord. We zeiden het hele diner niks tegen elkaar. Ik had niet eens hoi gezegd, dom van me. Haar moeder keek ons aan en dacht even na.
'Tay, waarom laat je je kamer niet even zien aan Fin.' zei haar moeder. Ik keken naar Taylor die sjokkend opstond en naar boven liep, ze wenkte mij mee maar keek niet zo blij.

Toen we boven waren keek ik rond haar kamer. Het was niet zoals vroeger. Vroeger was alles roze en met unicorns. Nu waren haar muren grijs en had ze een best neutrale kamer. Ze wees een paar dingen aan en mompelde kast, bed enz.

Ze keek me bedenkend aan maar plofte toen op haar bed. Wat wou ze zeggen?

'Mooie kamer.' zei ik terwijl ik nog rondkeek. Ze haalde haar schouders op.
'Eh.' zei ze terwijl ze haar handen schudde.
Ze zag er echt mooi uit. Te mooi. Maar ik was niet meer verliefd op haar, ik voelde de vlinders niet meer.
'Het spijt me van het litteken.' mompelde ze zacht.
'Ach, wat maakt het uit. Het staat wel stoer.' zei ik lachend.
'Staat dit dan ook stoer?' vroeg ze terwijl ze haar wolven nagels liet groeien. Ze keek me lachend aan.
'Begin niet over stoer als je er niks van weet.' zei ze lachend. Ik keek haar boos aan.