Every Good Girl Needs A Bad Boy

32: Μυστήριος και τρομακτικός

Τι περίεργος τύπος.

Κοίταξα τη πόρτα μπροστά μου και πήρα μια βαθιά ανάσα. Έγιναν τόσα αυτό το βράδυ. Έτσι και με διώξει μετά από όλα αυτά που πέρασα για να έρθω θα του φέρω καμιά καρέκλα στο κεφάλι.

Σήκωσα το χέρι μου για να χτυπήσω τη πόρτα αλλά εκείνη άνοιξε απότομα. Από μέσα πήγε να βγει ο Τζέισον γρήγορα ενώ προσπαθούσε να φορέσει ένα δερμάτινο μπουφάν. Μόλις είδε ότι είμαι εκεί γουρλωσε τα μάτια του.

"Τι στο διάολο κάνεις εδώ πέρα?" Είπε ανήσυχος. Με τράβηξε από το μπράτσο μέσα στο σπίτι, έριξε μια ματιά γύρω του έξω και έκλεισε τη πόρτα.

"Πρώτον μην βρίζεις, δεύτερον ήρθα να σου μιλήσω." Στάθηκα μπροστά του.
"Το ξέρεις ότι είναι επικίνδυνη αυτή η περιοχή?"
Άντε, τι μας είπες? Νόμιζα ότι ήταν το καλύτερο μέρος για ένα κορίτσι λυκείου τα μεσάνυχτα.
"Εμένα μου λες? Σε κάθε βήμα νόμιζα ότι θα πεθάνω"
"Δεν έχω τώρα χρόνο, πρέπει να φύγω. Κι εσύ δεν θα ξανάρθεις εδώ μόνη σου."
Δεν ήμουν μόνη μου αλλά ας μην κάνω τα πράγματα χειρότερα τώρα...
"Σε παρακαλώ άκουσε με λίγο...μόνο 5 λεπτά δώσε μου"
Το κινητό του άρχισε να χτυπά ακατάπαυστα. Το κοίταξε και ετριψε το μέτωπο του αγχωμενος.
"Συγγνώμη, πρέπει να φύγω. Μην το κουνήσεις από εδώ πέρα. Και κλείδωσε τη πόρτα."
Τι?
Θα με αφήσει εδώ πέρα? Μόνη μου?
"Τζέισον περιμ-" δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω. Έφυγε τρέχοντας και κλείνοντας δυνατά τη πόρτα πίσω του. Ακούστηκε η μηχανή του αυτοκινήτου του και έφυγε γκαζονωντας. Τι ήταν τόσο σημαντικό για να με αφήσει εδώ πέρα έτσι?

Έμεινα κάνα πεντάλεπτο κοιτώντας τη πόρτα. Να βγω ή να μην βγω?

Άκουσα μεθυσμένους να τραγουδούν απ' έξω και έτρεξα να κλειδώσω τη πόρτα, όπως μου είπε. Κάτι θα ξέρει.

Δεν βγαίνω μόνη μου από εδώ πέρα.
Άνοιξα το φως και είδα ένα μικρο σαλόνι , μια κουζίνα και ένα υπνοδωμάτιο. Τα έπιπλα ήταν παλιά και φθαρμένα, η ταπετσαρία του τοίχου είχε φύγει σε αρκετά μέρη και φαινόταν ακατάστατο.

Κάθησα στον μαύρο καναπέ και κοίταξα γύρω μου. Άρχισα να μαζεύω τα πεταμένα κουτάκια μπύρας, τα λερωμένα πιάτα και τα σκορπισμένα ρούχα. Ελπίζω να μην θυμώσει γι'αυτό.

Ένιωσα κάτι αιχμηρό να τρυπάει ελαφρώς τον καρπό μου και στράφηκα εκεί. Γυαλιά υπήρχαν στο πάτωμα και μια κορνίζα. Είχε σπάσει. Την σήκωσα απαλά και την κοίταξα. Κατευθείαν τα μάτια μου βουρκωσαν.

Ένα παιδάκι με γαλάζια μάτια - ο Τζέισον προφανώς- στην αγκαλιά των γονιών του, με μία τούρτα που έλεγε πάνω 8. Ήταν τα γενέθλια του. Τα χαμογελαστα τους πρόσωπα έλαμπαν από ευτυχία.