Hayatının en mutlu gününe adım atmaya gün sayarken, birden gözlerini rehabilitasyon merkezinde açarsan ne olur ?
Darbe bu sefer en beklenmedik yerden gelirse, kendini toparlama girişiminde bulunur musun ?
Hayat; seni tüm gerçekliğiyle cezalandırmay...
Size iki bölümden oluşacak bir kurgu getirdim. İlk bölümü
5923 kelimeden oluşuyor.
Ve kurguyu değişik bir rüya gördükten sonra kaleme almaya karar verdim.
Umarım okurken, hayatın tüm gerçekliğini farketmenize olanak sağlar.
Ve
Mutlu olmanın ne denli zor olduğunu hissetmenizi sağlar.
Şimdiden keyifli okumalar diliyorum.
Kapak tasarımı içinde aysflz çok teşekkür ediyorum sana ❤️ Lütfen oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin ❤️🙏
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Tam tamına kırk üç gün on bir saat oldu, bu yere hapsedilişimin. Kırk üç gün on bir saattir bir danışma merkezindeyim. Niye buradayım, derdimi niye kimse anlamak istemiyor bir türlü idrak edemiyorum. Git gide benliğimden uzaklaşıyorum. Ben, ben olmaktan çıkmak üzereyim. İlk başlarda direndiğim ne varsa, şimdi bir bir itirazsız kabul ediyorum. Normalde ağrı kesici bile kullanmayan ben, buraya hapsedildiğim andan itibaren sayısız ilaca maruz bırakıldım. Hayatım nasıl tepe taklak oldu hiçbir fikrim yok. En son hatırladığım, gelinlik provasına gitmek için evimin önünde taksi beklediğimdi. Sonra derin bir sessizlik ve karanlık boylu boyuna işgal etti, tüm benliğimi. Gözlerimi açtığımda bembeyaz bir odanın içinde ellerimin ve ayaklarımın yatağa bağlı olduğu gerçeğiydi. Koca bir şakanın içindeyim deyip, dakikalarca kahkaha atmıştım.
Korkum iliklerime kadar kendine yer edinirken ben art arda kahkaha atıp, gülmekten ağlıyordum. Yaşlarımı silecek kadar bile iznim yoktu. Yaşlar yanaklarımdan yastığı ıslatmaya başlarken bile kafamı o ıslaklıktan kurtaracak halim yoktu. Akıllı birine şizofreni tanısı koyulmuştu. Şizofreni olduğumu bas bas idrak etmeme vesile olmuştular, kahkahalarımın bitiminde. Her bir inkarda bir doz sakinleştirici enjekte ettiler ve benim kendi vücuduma da sahip olduklarını böylelikle kanıtlamış oldular.
İlk on gün yanıma kim geldiğinde; Doğum tarihimden tutunda, mezun olduğum diploma notuna kadar tek tek ince ayrıntıya kadar açıklamaya çalışmıştım. Çalıştığım şirkette üst düzey konumda olduğumu, verdiğim konferansların nerede hangi tarihte olduğunu bile dilimde tüy bitene kadar haykırmıştım. Sonuç; her defasında bir doz sakinleştirici olmuştu, ardından saatler süren o huzursuz uykuya teslimiyet.
Huzursuz uykunun kollarındayken hep aynı rüyanın son bulmasıyla gözlerimi açmak zorunda kalıyordum yeni bir huzursuz güne. Rüyam hep aynıydı. Üzerimde Altuğ'un ilk doğum günümde hediye ettiği çiçekli elbisemle düğünümüzün yapılacağı alana çıplak ayaklarla adımlarken buluyordum kendimi. Oraya nasıl gittiğimi bilmesem de adımlarımı da kontrol edemeyecek kadar büyük bir istikrarla ilerliyordum.
