Gaia

3. Kısım Sonu -FİNAL- Bölüm 14

Doğrusunu söylemek gerekirse Lanila, kaptana verdiği cevapla ben dahil köprüde bulunan herkesi etkilemeyi başarıyor. Ancak ne yazık ki bu sözler, Laterani'nin bir sonraki hamlesini değiştirmeye yetmiş görünmüyor. "Anlaşıldı. Üzgünüm ama bize verilen emirler çok net. Yaşam gücü yanınızda olsun."

Bu kadar mı? Överek anlattıkları, hayata yüksek değer veren Nexalılardan böyle bir korkaklığı asla beklemezdim. Belki de doğruyu yapan onlardır. Belki de birazdan buradaki herkes, Gaia'daki diğer insanlarla beraber ölecektir. Ancak son dönemde yaşadığım olaylar, sanırım bende ölüm korkusuna karşı bir çeşit bağışıklığın gelişmesine neden oldu. Denemeye karar verdiğim şey dışarıdan bir intihar gibi görünse de, hayatımın geri kalanını vicdan azabıyla geçirmekten iyidir...

Muharebe subayı Karl, üzerimize doğru gelen dört adet torpido olduğunu söylediği sırada, zihnim daha önce hiç deneyimlemediğim kadar berraklaşıyor. Olaylar sanki etrafımda ağır çekim gelişiyor ve bu sayede, her şeye daha büyük bir açıdan bakabiliyorum. "Savunma sistemlerine güç verin. Kule silahları önde bulunan üçüne odaklansın. Yön bulma, yatay manevra ile Osiris'i Gaia'ya paralel konuma getir. Şehir ve düşman arasında duvar olmalıyız."

Vereceğim bütün emirleri tamamladığımda, sanki hepsi saniyenin binde birine sığmış gibi hissediyorum. Savunma sistemleri ilk iki torpidoyu yarı yolda, üçüncüyü Osiris'e ulaşmak üzereyken, dördüncüyü ise Gaia'nın cam duvarı ve Osiris arasında patlatmayı başarıyor. O sırada bize iyice yakınlaşan Doria denizaltıları, var güçleriyle üzerimize ateş açıyorlar. İçinde bulunduğumuz canavar düşman silahlarına adeta göğüs gererken, o sırada sonarda gördüğümüz kabusu Karl sesli olarak dile getiriyor. "On sekiz tane daha torpido geliyor. Hedefleri Gaia." İşte o anda, kalbimin ağzımdan fırlayıp gideceğini ve bir daha asla geri gelmeyeceğini sanıyorum. "Saldırı silahlarını da torpidolara çevirin. Şehre ulaşırlarsa her şeyin sonu olur. Francis, maksimum hız. Aralarından etkisiz hale getiremediklerimiz olursa, yollarını kesip şehre kalkan olmalıyız."

Torpidoların bize nasıl bir zarar vereceklerini hiç düşünmeden verdiğim bu kararın ardından Lanila ile göz göze geliyoruz. Kadın da en az benim kadar cesur ve soğukkanlı görünmeye çalışsa da, aslında ikimiz de sadece kendimizi kandırıyoruz. Aslında biz de, köprüde bulunan diğer herkes gibi ölesiye korkuyoruz.

Nefeslerimizi tutmuş bir şekilde, gözlerimiz sonardaki her hareketi dikkatle izliyor. Önce birinci torpido patlıyor, ardından ikinci, üçüncü, endişe dolu bakışlarımız arasında on dördüncü, on beşinci, on altıncı... Galiba başaracağız... On yedinci doğrudan Osiris'te patladığında, yaşadığımız sarsıntı nedeniyle dengemizi zar zor sağlıyoruz. "Hasar raporu, hasar raporu verin..."

Genel sistemler subayı Elizabeth, önündeki ekranlarda gördüklerini nefes nefese kalmış bir şekilde benimle paylaşıyor. "Savunma silahlarımızdan bazıları devre dışı. Gövdedeki zarar yapısal bütünlüğün yüzde yirmi biri. Böyle giderse..." O sırada aldığımız darbe nedeniyle bir anlığına aklımdan çıkan on sekizinci torpido, doğrudan Gaia'ya isabet ediyor.

Şehirde yaşanan şiddetli patlama, bütün bedenimin irkilmesine neden oluyor. Olamaz... Tanrım olamaz... Gaia'yı okyanusun sularından koruyan cam duvarda oluşan çatlağın hızla büyüdüğünü gördüğümde, gözlerimden akan yaşlara engel olamıyorum. Ancak hala saldırı altında olduğumuz için, o sırada hiç var olmamayı dilesem de, içgüdülerim beni hayatta kalmaya zorluyor. "Savunma silahları devre dışı. Tüm gücü saldırı silahlarına verin."

Düşman denizaltılarından daha sadece birini yok etmiş olmamız, durumun bizim için hiç de iyi gitmediğini gösteriyor. O sırada Lanila yanıma geliyor ve zaman kaybetmeden bir öneride bulunuyor. "Çok hızlılar. Onları teker teker indirmeliyiz." Kadının ne kadar haklı olduğunu anlamak için düşünmeme bile gerek olmadığından, muharebe subayına hemen gerekli emri veriyorum. Ben bunu daha önce nasıl fark etmedim? Nasıl bu kadar aptal olabildim?