Both Sides (BXB 2018)

BS Part 7

Hello darkness, my old friend
I've come to talk with you again
Because a vision softly creeping
Left its seeds while I was sleeping
And the vision that was planted in my brain
Still remains
Within the sound of silence

In restless dreams I walked alone
Narrow streets of cobblestone
'Neath the halo of a street lamp
I turned my collar to the cold and damp
When my eyes were stabbed by the flash of a neon light
That split the night
And touched the sound of silence

And in the naked light I saw
Ten thousand people, maybe more
People talking without speaking
People hearing without listening
People writing songs that voices never share
And no one dared
Disturb the sound of silence

Habang nasa ganoong pakikinig ako at sa kalagitnan ng pag bugso ng aking emosyon ay laking gulat ko noong makita ni Conor na umaakyat bakod ng aming bahay.

Kaya naman agad akong tumayo para puntahan ito. Baka naman hindi pa siya nakontento at nais pa kaming nakawan ng gago. Iyon ang mga bagay na pumasok sa aking isipan.

Kumabila sa aming bakod si Conor at maya maya ay naupo ito sa silyang kahoy sa labas kung saan ako madalas tumambay kapag nag aaral. Noong makita ko siya sa ganoong posisyon ay agad akong lumabas upang lapitan siya.

Nanatiling nakatingin sa malayo si Conor habang may kinukuha sa kanyang bulsa. Maya maya ay inilabas niya ang perang kinuha niya sa akin at saka ito inabot bagamat hindi siya naka tingin sa aking mukha.

Hindi ko alam kung anong dapat kong maging reaksyon kaya naman isang batok ang aking binigay sa kanya.

Pak!

Hindi siya umimik ni lumaban ay hindi niya ginawa.

Binatukan ko pa siya ng isa pang beses pero hinahayaan lang niya ako..

Pak!

Hindi pa rin siya kumibo at nanatili lang naka upo kaya naman sinipa ko pa siya..

Pero wala pa rin..

Kinuha ko ang pera at agad itong ibinulsa. Saka ako naupo sa kanyang tabi..

Kapwa kami tahimik at nakatanaw lang kung saan.

Tahimik ulit..

Mahangin sa paligid, tuloy pa rin ang aming pakiramdaman.

"Gago mo!" ang pag basag ko sa katahimikan.

Tumingin siya sa akin "Kelan ka pa naging bakla?" ang tanong niya

"Bata palang ako ay alam ko nang ganito ako. Noong makita noon sa parke ay ninais ko na agad na maging kaibigan ka. Ilang taon na rin ang nakakalipas, at hanggang ngayon ay iyon pa rin ang nais ko. Yung mapa lapit sa iyo." ang tugon ko naman. "Bakit may masama ba sa pagiging isang bakla?" ang tanong ko naman

"Wala. Pero dapat ay alam mo ang limitasyon mo. Tamang pag kilos at maging responsable ka sa iyong sarili. Alam mo naman ang konotasyon sa mga bakla, minsan ay pinag tatawanan o ibinubukod sa iba." ang wika niya

"Ibubukod mo rin ba ako? Kaya mo ito sinasabi?" tanong ko ulit.

"Hindi, ngunit kung ako ang nagugustuhan mo ay wala akong mabibigay sa iyo dahil hindi tayo talo. Babae ang hanap ko at babae rin ang nais kong makasama." ang wika niya na nag bigay kirot sa aking dibdib. Alam ko namang hindi talaga pwede pero masakit rin pala kapag nalaman mong wala talaga. As in isinampal sa iyong mukha na imposible ang nais mo.

Natawa ako kunwari. "Wala naman akong balak na isiksik ang sarili ko sa iyo. Okay na sa akin yun ganito. Kaysa naman malapit ka lang pero napaka layo mo sa akin." ang tugon ko.