Isla Verde #2: The Sweet Escape

Kabanata 30

She smiled sadly. There...

"Wala pa rin, Zhera. Hindi ko pa rin mahanap si Mommy..."

I inhaled deeply and nodded a bit.

Hihintayin ko lang ang reply ni Radjine dahil siya raw ang susundo sa akin rito pagkadating ko. I texted her already but she didn't reply yet.

"Paano kung may sakit siya? Paano kung wala na talaga siya, Ate?" diretsa kong tanong.

She left us, she left us to elope with another man! How can I be sure that she is our real mother? Baka nga hindi siya ang tunay naming ina! Hindi iiwanan ng isang magulang ang kanyang mga batang anak katulad ng ginawa niya.

Maybe that man she eloped with is Reitius' father! Walang sense ang mga naiisip ko kapag naalala ko ang lahat lahat, kung paano kaming naging related in blood.

Paano iyon kung hindi ko naman pala tunay na ina iyon?

Hindi ko malalaman ang katotohanan kung hindi ko malalaman ang puno't dulo! Shall I ask Daddy? Siya ang nakakaalam, sigurado!

Bakit 15 years kaming merong ina ni Ate? Bakit nakasama ko siya ng ganoon katagal kung hindi siya ang tunay naming nanay? What the hell?

I can't fucking take this! Paano nangyari ang lahat?

Kumunot ang noo ni Ate Ahleira.

"What? Why are you saying that, Alzhera? Walang sakit si Mommy, at buhay pa siya!" nadinig ko ang iritasyon roon. "Mahahanap ko siya!"

Oh! I don't fucking care now! Hindi siya ang tunay nating nanay! She's not our real damn mother! I want to spit out!

Akmang sasagot na ako nang biglang magring ang cellphone ko. Tumingin ako kay Ate bago tumayo at lumayo para sagutin ang tawag.

"Hello?" iritadong sagot ko. Hindi ko na alam kung sino ang caller pero baka si Radjine lang naman.

"I'm outside..." malalim na boses ni Reidjan ang nagpatindig ng balahibo ko.

Damn it!

My forehead creased. "Si Radjine?"

He sighed.

"At home, she asked me fetch you."

Naku, Radjine! Heto na naman ang mga moves niya, hindi ko na talaga maintindihan. Isasantabi ko ang lahat para sa mga problema ko, wala pa akong panahon para sa mga bagong bagay.

Ibinaba ko ang tawag at lumabas na ng mansyon nang hindi nagpapaalam kay Ate, my mind is haywired. Pagkatapos nito ay magsosorry ako sa kapatid ko. Kung malalaman kong hindi iyon ang tunay naming ina.

Natanaw ko agad si Reidjan na nasa labas ng kanyang subaru, nakatingin sa kanyang wristwatch. He's wearing uniform! Malamang ay papasok palang siya o pauwi na?

I'm not sure!

Napalunok ako habang naglalakad patungo sa kanyang gawi, hindi ko alam kung bakit ang sarap sa pakiramdam na makita siya. Parang gumagaan ang puso ko sa lahat ng problema. Kahit pa malamig lamang siya makitungo.

Bahagyang ngumuso siya nang umangat ang tingin. My heart went wild, kumurap kurap ako at tipid na ngumiti.

"Reid! Papasok ka palang? Dapat nag taxi na lang ako, baka malate ka pa!" sinikap kong maging kaswal kahit na sobrang kabado na ako.

His lips pursed. "I skipped class... it's okay."

He loosened his tie and opened the car door for me.

"You skipped? Bakit?" tanong ko at lumapit roon.

Amoy ko ang natural niyang bango, magulo lamang ang buhok at halata ang antok sa kanyang mga mata na parang kulang siya sa tulog.