The Blue Princess

H2- The night

~Pov Noor~

***droom***

''Nee! zei de blauwe prinses. Ik zal jullie helpen! Ik.... Ik zal doen wat ik kan. Maar... Ik wil er wel wat voor terug. Ineens stond pip naast mij. Wat vinden elven mooi? Kil zilver? Kunnen we  mama's ketting geven? Ik sta sprakeloos tegenover Pip. Watdan? vraagt ze. Maar... probeer ik uit te brengen. Ik zit diep in gedachte verzonken. We hebben helemaal geen mama. Dat kan niet.. hoe komt ze op mama's ketting? 

*** end ***

Ik schrik wakker met een stekende pijn handpalmen. Het brand. Er is een rondje met vijf strepen erin gevormd op de andere kant van mijn linker hand. De strepen vormen een soort ster. Ik word bijna misselijk van de pijn. Ik heb altijd al een bijzonder litteken gehad, maar die hebben Danique, Noor, Vera en Pip ook. Een anker op ons linker schouderblad. Het staat voor het teken van deze vijfling. Ooit hebben we allemaal tegelijk hetzelfde gedroomt. Wij vijven. Het was de blauwe prinses. Net als vanacht. Ze sprak een paar woorden: 'Als er een sterft, zullen de andere nog maar een half leven leiden'. Toen sliepen we met zijn alle nog in een labstur. Ik weet nog dat we allemaal tegelijk wakker schrokken. Zal dat nu ook zo zijn? Ik durf bijna niet naar de kamer van Vera te stappen. Of iemand anders. Oke Noor.... Je kan het! probeer ik mezelf moet in te spreken. Ik probeer de deken van me af te slaan, maar ik krijg mijn handen nieteens om hoog. De pijn word groter door de druk die ik op mijn hand zet. Au, au, au! Ik laat mijn handen levenloos liggen voor wat ze zijn... Nou eigenlijk zijn ze om bijvoorbeeld het dekbed van me af te slaan, maar dat doen ze niet... Ik schrik van voetstappen op de gang. Er is dus nog iemand anders uit bed. Even later kijken er vier hoofdjes om de hoek van de deur. Ik kom overeind door mijn getrainde buikspieren te gebruiken. Mijn handen laat de slapjes naast me hangen, maar ze beginnen weer verschrikkelijk te prikken, dus ga ik snel weer liggen. De meiden komen binnen en gaan op mijn bed zitten. Ze zien er verschrikkelijk bleek uit. Net als ik waarschijnlijk. Danique zit met haar handen op haar ogen. Pip zit met haar handen vor haar mond. Fienne zit met har klamme handen tegen haar keel aan en drukt hard. Ik hoop dat ze nog lucht krijgt. En als laatste zit Vera met haar eigen handen in de knoop omdat ze volgens mij haar pinken steken hebben. 'Wat gebeurt er' vraag ik. Danique reageert meteen. 'Hebben jullie ook die droom gehad? Die met de blauwe prinses?' Iedereen knikt ja. 'Ik dacht zo.......' vervolgt Danique, maar ze word onderbroken door Vera. 'Jij denkt wel eens vaker'. Iedereen lacht zachtjes voor hoever dat mogelijk is. Danique vervolgt haar verhaal zonder zich iets aan te trekken van Vera. 'Toen we de vorige keer ook deze droom hadden, of iniedergeval een met de blauwe prinses. Toen schrokken we gelijk wakker net als deze keer. Dit is de nacht. Morgen zijn we jarig. Of vandaag. Weet iemand hoe laat het is? nouja... Het maakt ook eigenlijk niet uit. Laten we het op nacht houden. Dit is DE nacht van verandering. Iedereen heeft de blauwe prinses gezien, en zo te zien ook een nieuwe ''handicap". Nou het is geen handicap. Maar weten jullie nog wat de blauwe prinses heeft gezegd de vorige keer? Deze keer zei ze waarschijnlijk ook iets belangrijk. Deze gebeurtenis is ons heden, verleden of toekomst'. Danique kijkt bezorgt naar Pip. 'Gaat het wel?' Voorzichtig haalt ze Pip's hand van haar mond af. Links boven haar lip is een littekentje verschenen. Het is zo klein dat je bijna niet kan zien wat het is. Maar het is hetzelfde litteken als op mijn hand. Het rondje met de ster. Pip kijkt verbaast naar onze gezichten. Iedereen kijkt aandachtig naar het teken. Fienne haalt de hand van Danique's gezicht.  Daar. Boven Haar linker oog zit hetzelfde teken. Pip slaat de deken half van mij af. Iedereen inspecteert mijn lichaam. Het is best gek hoe ze zo naar mij kijken. Opeens wijst Pip op mijn linker hand. Daar zit het. Het teken. Danique gaat iedereen langs. Pip boven haar mond, Fienne aan de linkerkant van haar keel, Vera op haar linker pink en ik op mijn hand. Nadat Danique een tijdje heeft staan denken weet ze het. 'S- eigenschappen´ begint ze mee. ´Wat nou als er nu de S- krachten zijn? Onze veertiende verjaardag weten jullie nog?´ Iedereen knikt langzaam. Maar dan zakt iedereen in elkaar. Ook ik verlies mijn bewustzijn. Het is weer de blauwe prinses. De blauwe prinses. ´Kom´ zegt ze. ´Ik zal jullie het laten zien´. ´wat?´ vraagt Danique meteen, maar de blauwe prinses negeert haar en brengt ons naar het balkon van haar kasteel. Het kasteel staat recies tussen twee bergen in. De ene kant ik kleurig en vrolijk, maar de andere kant waar ze ons naartoe brengt is het donker en grouw. ´Ik laat jullie dingen zien die ook jullie kunnen beheersen, maar ik wil in ruil daarvoor ook wat terug. Maar daar hebben we het later nog wel over... Nu eerst even dit. Ze laat ons op stellen in een rij. We staan hier dus in een rij op een balkon naar de donkere, grouwe kant van het dal. Op een of andere manier gaan we opeens allemaal te gelijk in een houding staan. Danique, Pip en Fienne met hun hoofd naar voren. En Vera en ik met onze handen in de aanslag. De blauwe prinses laat ons dingen doen waar wij inderdaad nog niet van weten dat we ze beheersen en hoe we ze beheersen, want opeens begint alles en iedereen doorelkaar. Er gebeurt zo veel dat ik het niet kan zien. De blauwe prinses laat opeens alles stoppen. ´Chaos' zegt ze. ´Laten we bij het begin, beginnen. Ze wijs naar danique. Er verschijnt een pop op het balkon. Ineens is Danique niet meer te zien. ´Ze kan zich verplaatsen daar andere lichamen en zo meekijken wat er gebeurt´. Zal ze dit met S- krachten bedoelen? denk ik bij mezelf. Danique komt weer terug. De blauwe prinses wijst op Pip. Voor Pip verschijnt een tafel met vijf wijn glazen. Pip spuwt in alle glazen een soort drapje. Aardbei, appel, sinasappel, citroen en mango staat er met kaartjes voor de glazen. Onze shampoo..... Ik zie dat iedereen hetzelfde denkt. ´Deze drankjes hebben alle een andere werking. Aarbei bijvoorbeeld genezend´. Tafel is ineens weer in het niets verdwenen. De blauwe prinses wijst op Fienne. Fienne begint prachtig te zingen. Net als een week geleden. Toen zong ze in de badkamer ineens prachtig. ´Er is nu niemand op wie Fienne het richt´ zegt de blauwe prinses. ´Maar´ vervolgt ze. ´Fienne kan hiermee mensen in een soort trans brengen waarmee ze de mensen als het ware kan besturen´. Fienne stopt met zingen en de blauwe prinses wijst op mij. Mijn handen beginnen zachtjes te prikken. Maar nu van geluk. Ik steek mijn arm gestrekt uit en uit mijn hand spuit een zliveren flits. Ik laat mijn hand snel weer zakken. De blauwe prinses wappert de grote grijze stof wolk weg. Het balkon komt weer tevoorschijn. Alleen is het muurtje weg geblazen door mijn kracht. Er mist een stuk van het balkon, maar de blauwe prinses laat het balkon weer helen. Nu wijst ze op Vera. Vera maakt een klein sprongetje van schrik. Maar dan heft ze haar arm op en laat ze haar pink rondjes draaien. ´Er is nu niemand´ begint de blauwe prinses. ´Op wie Vera zich richt. maar met haar kracht, kan ze ons heden, verleden en toekomst zien. Alleen als ze zich erg goed comcentreerd, zal het haar lukken. Vera laat haar arm weer zakken. ´Nu' zegt de blauwe prinses. ´Nog een ding´. Ze wijst naar de grouwe hemel. Iedereen richt zich erop en zonder dat we het door hebben schiet er een zilveren flits uit onze nieuwe littekens. Als de flitsen elkaar raken is er een soort van explosie. ´Jullie verklaarden net de oorlog met het lichte rijk, tegen het donkere rijd´ zegt de blauwe prinses. Maar voor ze helemaal uitgepraat is pakken we elkaars handen en zitten we opeens weer hijgend in mijn labstur.

 hallloooooow alllemaal!

Ik hoop dat jullie het allemaal heel leuk vonden! Dit verhaal is van @SofieLillyFantasy naar mijn account gegaan :) omdat ik eigenlijk al alles geschreven had, maar ik heb wel een heleboel met Sofie bedacht! XD Dus nog super bedankt daarvoor sofietje!

xxxx illy