"Na atake na naman ba ang sa-" hindi na natuloy ni kuya Lexus ang sasabihin niya dahil nag salita agad si tita Grace.

"Hypertension, inatake si tatay ng hypertension niya. He will be fine, soon. For now, let's go back to the dining and continue eating." Ma awtoridad na sabi ni tita grace kaya lahat kami sumunod sa dining area nang nag simula siyang mag lakad pa punta dun.

Nang naka upo na ako ay nakita kong naka tayo parin yung kambal.

"We lost our appetite" sabi ni kuya Lexale

"Aakyat na po kami. So if you please excuse us," sabi naman ni kuya Lexile.

Hindi na nila hinintay pa ang sasabihin ni tita Grace at umakyat na sila sa kwarto nila.

"I'm sorry, I just lost my appetite too. Akyat na rin po ko, excuse me" sabi din ni kuya Marky at umakyat na sa taas.

"I'll just follow my brother" sabi ni kuya Michael

"I was just about to ask you Michael, please follow them and enlighten them up. You too Lexus, please" nag aalalang sabi ni Tita Grace

Tumango si Kuya Michael kay tita Grace at nag 'excuse' tapos ay umakyat na siya sa taas para kausapin ang kambal.

Ganon din naman ang ginawa ni Kuya Michael

"Mom." Biglang sabi ni ate Micah habang naka tingin sa kanyang ina

"Yes darling?" Pilit na ngumiti si tita Grace ng tumingin siya sa kanyang anak at sinagot ang tanong nito

"What's happening? Hindi naman ganon si tatay kapag inatake-" sabi ni ate Micah na agad na namang pinutol ni tita Grace

"It is just because of hypertension, Micah. Understood?" Nag pipigil na inis na sabi ni Tita Grace nang pinutol niya ang kung ano mang sasabihin dapat ni ate Micah

"But mom-" parang batang nag iinarte na sabi ni ate Micah

"No buts. Go to your room now. I'll just send one of our maids to bring you food in your room, in case you're still hungry" seryosong saad ni tita Grace.

Kaya agad naman itong sinunod ni ate Micah

"Excuse me po Ma'am Grace. May natawag po sa phone" biglang sabi ng maid sa gilid na kaka pasok lang dito sa dining

"Sino daw?" Tumingin muna siya samin ni ate bago niya sinagot yung maid

"Secretary niyo po." Sagot bg maid kay tita Grace

"Ok, sabihin mo sandali lang" sabi ni tita Grace at tinignan niya kami ni ate Mich tapos ay nginitian ng nakaka lungkot

"You can finish your food or immediately go back to your room if you want. I'll just be taking the call, it maybe important " sabay tayo niya at pumunta na sa salas kaya kaming dalawa na lang ni ate Mich ang nandito sa dining.

"Akyat na ko Twight. Sorry nawalan na ko ng gana kumain" may bahid na kalungkutang sabi ni ate Mich.

Tumayo na siya and she was about to leave when I asked her

"Ate tell me, what is really happening? Wala namang sakit si tatay ah. Kahit high blood wala pero bakit sabi-" na ba bahalang tanong ko kay ate Mich kaya napatingin siya sakin at nginitian niya ko ng malungkot

"It's not yet time, besides its not my story to tell. I'm sorry Twight" malungkot na saad ni ate Mich bago niya ko tuluyang iniwan.

Now, I was left in here all alone. I feel so vulnerable.

What is happening to my beloved grandfather?

All these years my hypertension pala siya?

I maybe over reacting but, I knew someone who died because of hypertension.

~•~•~•~•~•~~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•

Thank you po sa mga nag babasa parin ng story kong "the Reality"!

May i pa publish po kong new story SOON, I'm not yet sure about the title pero may linagay na ko and it's entitled: Too Much

So sana po suportahan niyo siya! It's under the category of Romance.

So yuuuun, thank youuuu readersss!!!!! 😊

Comment and vote!😍

Nobody❣️

The RealityOù les histoires vivent. Découvrez maintenant