Zwanger voor het huwelijk.

Onmogelijk

Ik voelde hoe ik in de ambulance naar het ziekenhuis werd gebracht de pijn begon steeds erger te worden . Karim hield me strak vast . Ergens was ik blij dat hij er was want ik kon dit niet alleen. Hajar was met Farha . Ik hield Karim z'n handen stevig vast . Toen ik eindelijk in het ziekenhuis was moest ik urenlang wachten voordat ik kon persen ik begon me te irriteren aan alles . Verpleegster : ik ben nora ik ga je vandaag helpen met alles . Ik: ik wil in bad. Nora : tuurlijk . Karim: gaat het ?. Ik; JA TUURLIJK NIKS AAN DE HAND?!! ( sarcastisch). Hij lachte . Karim: ieh heks sorryhoor. Ik lag in bad wat de pijn een beetje verminderde Karim wreef over me rug. Ik moest aan me moeder denken en begon te huilen me moeder heeft gewoon zoveel pijn voor me geleden , we moesten eens beseffen dat we 9 maanden gedragen zijn en uiteindelijk met pijn op de wereld zijn gezet . Karim : ssst het komt goed . Nora begon me te irriteren ze wist niet precies wat ze moest doen waarschijnlijk was ze nieuw hier . Ze begon handdoekjes te zoeken in elke kast maar kon ze niet vinden . Ik schreeuwde het uit van de pijn na een half uur ging ik in het bed liggen de dokter kwam. Dokter : je mag over een uur beginnen met persen . Ik: uur pas ?????. Willen jullie me dood hebben me kind moet er nu uit. Nadat Karim boos begon te worden mocht ik beginnen met persen. Na 2 uur hoorde ik het gehuil van mijn baby. Ik was doodmoe me stem was weg door al het geschreeuw me benen voelde ik bijna niet meer en Karim z'n handen waren opengekrast doordat ik hem vasthad. Dokter: het is een jongetje gefeliciteerd. Ik kreeg hem in me armen hij was zo klein ik durfde hem niet vast te pakken bang dat ik hem pijn deed.. Karim keek ons liefdevol aan hij kuste me voorhoofd en toen ons kind. Dokter: hebben jullie al een naam?. Karim: Rayen . Ik knikte bij het begin van ons huwelijk hadden we al besloten dat als we een jongen zouden krijgen we hem zo zouden noemen. 2 dagen later bracht Karim ons naar huis . Ik ging in bed liggen ik moest echt bijkomen ik was kapot , en ziek en alles. Rayan lag naast me op bed ik bestudeerde z'n kleine hoofdje automatisch gaf ik hem me pinkje die hij strak vasthield . Karim kwam naast ons zitten. Karim: hij lijkt op me . Ik keek hem droog aan. Karim: wat ? . Ik: je geloofde eerst niet dat het jou kind was nu lijkt ie op je. Hij haalde diep z'n adem in. Karim : jawel ik was gewoon boos gaan we dit serieus nu bespreken ?. Ik negeerde z'n vraag en focuste me op rayan . Karim stond op en liep de kamer uit net toen ik hem de trap afhoorde lopen ging de bel. Ik bleef liggen ik had echt geen zin in bezoek. Het bleek Karim z'n moeder te zijn ze kwam binnen en kuste rayan duizend keer , tenminste zo leek het. Ze had allerlei lekkers bij zich en een aantal cadeautjes na een halfuur vertrok ze . Ik ging op bed zitten en pakte rayan erbij om hem te voeden . Karim kwam op dat moment de kamer binnen en bestudeerde ons waardoor ik me niet op m'n gemak voelde ondanks dat hij me man is geweest schaamde ik me je kon de helft van m'n borst zien. Karim: is er iets. Ik: zou je de kamer uit willen . Karim: waarom ? Schaam je je ?. Ik: ik voel me gewoon niet op m'n gemak. Ik zag dat deze woorden hem pijn deden . Karim: ik ben je man?. Ik: nee Karim je WAS m'n man. Z'n telefoon ging af en hij liep de kamer uit . Na 5 min sliep rayan al ik zuchte wat een Slaapkopje hij lijkt op me . Ik legde hem neer . Farha kwam de kamer inrennen. Ik deed m'n wijsvinger op me lip . Ik: sssst . Toen wees ik naar rayan. Ze deed me na en lachte . Ik tilde haar op de kamer uit Karim zat op de bank hij zag er gestrest uit hij was druk met z'n telefoon. Ik: Farha wat wil je eten snoepje van me. Farha : chips . Ik; nee wat wil je echt eten ?. Farha: kip. Ik besloot kip met rijst te maken . Me hoofd bonsde van hier  tot en met Tokio .  Ik zette de pan heel zacht op het vuurtje . Ik: ik ga douche kan je op rayan en Farha letten ?. Hij knikte zonder me aan te kijken . Ik nam snel een frisse douche en trok toen me badjas aan . Toen liep ik snell naar de keuken om de pan uit te zetten aangezien hij al klaar was. Ik pakte een bord erbij en schepte op voor Farha . Rayan begon te huilen en ik zag hoe Karim opstond om hem op te tillen . Ik dacht na. Ik had hem nodig wollah ik kan niet in me eentje 2 kindjes opvoeden . Karim tilde hem op en wauw wat zag het er goed uit.. De bel ging ik keek naar de klok Hmmm. Ik had de deur niet moeten openen badr stond recht voor me . Ik: wat kom je doen? Badr: me zoontje zien?. Ik duwde de deur dicht . Karim; wie is daar ?? Ik; niemand . Wtf kwam hij doen dit is Karim z'n zoontje ?!. Ik nam rayan over en Karim liep naar de deur. Karim: hoe heb je het lef om hier te komen?!. Badr wilde hem opzij duwen maar Karim was hem voor hij duwde hem keihard naar achter.... Toen begon de dag pas... Sorry voor het late vervolg ik zal hierna een lange plaatsen!