Take A Chance (COMPLETE)

Chapter 2

"Okay Mom take your time." singit naman nang anak niya.

Agad siyang humanap nang maupuan, napansin niyang marami pa lang kumakain doon pag ganitong oras. Mukhang may mga kaya sa buhay, obviously, mukhang masarap ang pagkain doon kasi napakaganda ng ambience. Agad naman lumapit sa kanya ang isang waiter dala-dala nito ang isang menu book. Specialty pala rito ang Grilled Chicken Inasal.

"Kare-kare and two whole Grilled Chickens Inasal, paki take-out na lang saka paki hiwalay 'yong isang Chicken ha." Nangiti niyang sabi sa waiter.

"Yes Maam, nothing more Maam?"

"Ah send me a glass of pine apple juice habang hinihintay ko ang order ko." Muling sabi niya rito.

"Okay Maam.."

Nang tumalikod ang waiter, napansin niyang very relaxing ang ambience ng Florencia. Malawak ang espasyo at open air. Mabilis niyang inikot ang kanyang paningin. Well as a food blogger napansin niyang very homely ang Restaurant. And she more excited to taste the food as well. If the ambience is good the food well serve is much better than the place. Dahil kapag nag ka ganun babalik at babalik ang mga parokyano at they well promoting as well to their family, friends, barkada's , collegue, and someone who wanted to taste delicious foods. Pakiramdam niya may mga matang nakatingin sa kanya kasi naman nagtatayuan ang mga munti niyang balahibo sa bandang batok niya.

MULA ng pumasok ang babaeng iyon, nakuha nito ang kanyang atensyon at natuon na agad ang pansin niya dito. Maliit lang ito siguro kung di' s'ya nagkakamali nasa limang talampakan lang ito at dalawang pulgada lamang ang itinaas nito. White baby tee ang pang itaas nito, saka faded skinny jeans lang suot nito with rubber slip-ons, pero bagay na bagay dito. She 'got a small waistline and wow her hips very adorable, she got a voluptuous body. Her breast is very proud nag sumisiksik ito parang gustong lumabas, kabisado na niya ang ganon, tingin niya pa lang niya nasa cup B or C ito. Tingin niya rito naglalaro ang edad nito sa disiotso o disinuebe.

Kaya ganon na lang ang pakiramdam niya... Just a second he caught her attentions, and hell! Between his thighs, it's hard and rough, ganon kaagad ang reaksyon nang presinsya nito sa kanya. Kahit naka pony tail lang ang buhok nito at namumula ang mukha nito sa sobrang init, and she had a pouted and reddish lips, parang strawberry sarap nam-namin. Hindi niya man naaninag ang mga mata nito dahil she's wearing a Big Black Shades may kutob siyang ang ganda nang mga mata nito. Nang napansin niyang medyo lumingon ito sa gawi niya and he give killer smile. Ngunit inirapan lang siya nito.

Hmm... Suplada ahh! sino kaya ito. Hindi ba nito alam kung sino siya ahh.... halos lahat nang mga kababaihan, mapadalaga man o me sabit gustong-gusto mapansin niya. Isa man sa mga iyon nais mabingwit ang pihikan niyang puso. Ilang saglit pa napansin niyang dala-dala na ng waiter ang order nito at naka plastic na. Holy god! She had a pinkish elbow ganon din kaya ka pinkish ang ano nito. Shit! ang dumi nang isip niya!

Sa mga kwentong kutchero lalo na sa kanilang mga kalalakihan kung ano raw ang kulay nang elbow nang isang babae ganon din daw ang ano nito. Lalong nanikip ang hugpungan nang pantalon niya sa mga oras na iyon, hell! What kind of mind I have katanghaliang tapat kung ano- ano ang iniisip ko.

"Shit!" Bulong niya at tinunga ang bote nang mineral water para maalis sa isip niya ang kademonyohang pag nanasa niya para dito.

"Mayor are you Okay?" Tanong ni Mr. Chan isang Chinese Investor, ang kanyang kaharap ng mga sandaling iyon.

"What! I mean I'm Okay...." Nalilitong sabi niya...

"Ah Mr. Chan, ipapa-check ko na lang sa mga tao ko 'yong layout ninyo. Para ma approved na 'yong Business permit mo. Paano mauna na ako sa iyo." Paalam niya at mabilis na tumayo. At mabilis niyang tinungo kung saan nakapark ang kanyang bagong-bago SUV, nais niyang makauwi at makaligo muna nang mga sandaling iyon upang maalis ang pagnanasang nararamdaman niya sa babaeng iyon.

" Saan po tayo Mayor?" Tanong ni Ruben ang kanyang Driver Bodyguard.

"Ah sa bahay muna tayo." Tahimik na turan niya. Siya lang ata ang Mayor na isa lang ang Bodyguard ayaw niyang marami buntot-buntot sa kanya. Kung siya lang ang masusunod hindi na niya kailangan si Ruben ngunit mapilit ang kanyang Mama, mabuti na raw ang nag-iingat.

Dahil sa kahilingan ng ama niya na dating namumunong Mayor din ng Bayan nila, ninais nitong siya ang humalili sa pagiging public servant nito. Tatlong taon mula nang namayapa ito sa sakit na stomach cancer napagbigyan niya ang kahilingan nito. Mag tatlong taon na ang kanyang termino sa pag ka-Mayor maayos naman at nagagampanan ang tungkulin niya sa bayan nila, mas lalo pang naging visible at maunlad ang Davao City mula nang siya ang maupo.

Ganon din ang pagpapalakad niya sa kanilang Family Business. Kahit Mayor na siya sinisigurado niya pa rin nasa maayos ang Bussiness nila, pinaglalaanan pa rin niya ito nang oras at panahon, minsan nga nagrereklamo na ang Mama niya. Sa buong maghapon sa mga constituent niya nilalaan ang kanyang oras at panahon, sa mga kababayan niya. Pag sapit naman nang alas-cinco ang trabaho niya naman sa kompanya nila bilang Presidente ang ginagawa niya. Kahit pa pinamamahalaan ito nang nakakbatang kapatid na si Christine at nang kaibigan niyang si Joel.

May mga panahong hindi na siya nakakauwi sa Bahay nila kundi sa Penthouse na lang niya siya nagpapalipas nang magdamag. Dahil dugo at pawis ang pinuhunan niya para lang mapaunlad ang kanilang Manufacturing Company, at Meron rin silang chain ng Hotel at mga Fancy restaurants, hindi lang rito sa Davao, meron rin silang branch sa Cebu at Manila. Mas pinili niyang dito sa Davao ang pinaka main office nila upang hindi siya mahihirapan sa paron at parito.

Kahit gaano pa siya ka-pagod at ka-busy hindi niya ito nakakalimutan. Nahahati niya ang kanyang oras para sa kanyang constituent at sa kanilang kompanya. At Mas malimit siyang nasa kanyang unit para magtrabaho, lalo ngayon bihira niyang na che-check kung anong nangyayari sa outcome ng kompanya. May privacy kasi siya pag nasa penthouse siya, kaya doon niya dinadala ang kanyang trabaho para sa opisina. Dahil pagnasa bahay naman labas masok ang mga tao sa kanila.

Inilaan niya naman ang kanilang tahanan para sa kanyang mga kababayan, nadoon rin ang kanyang Mama para suportahan siya, Ganyan ang Buhay nang isang Bernard Sebastian. Sa edad niyang Thirty three years old binatang-binata pa siya, malimit siyang tinutukso nang malalapit sa kanya kung kailan raw magkakaroon nang first lady ang Davao City. Ngiti lang ang pilit na isinasagot niya sa mga ito.

HMMP! Adelentado, bulong niya habang palabas na siya nang Kainang iyon.

"Mom lets go gusto ko nang kumain." Reklamo nito habang nakatutok ang mga mata nito sa plastic na dala niya.

"Okay lets go Mang Ramon gutom na ang mga bata." Aniya ng maayos na ang kanyang pagkakaupo.

Hindi maalis sa isip niya ang mga ngiti ng lalaking iyon sa kanya. He got whiter teeth, a brown complexion, and oh my goodness he got a fabulous Adams apple, na nagbibigay rito ng kakaibang dating. Napalunok siya ng mga sandaling iyon.

Hindi niya alam kung anong meron ito na tila ginigising nito ang kanyang natutulog na paghanga, kung siya ang tatanungin the man well got a high score if she scale from one to ten, she give him a twelve points.

She nodded, Hay kaya lang may pagka rough ito, naku ngayon lang siya humanga sa isang lalaki kaya lang mukhang bastos pa at mayabang! Erase-erase hindi niya hahayang makuha nito ang kanyang sistema, pero sa tingin niya may isang bagay itong ipinaramdam sa kanya na hindi naman niya maipaliwanag.

{"mail-attachment.googleusercontent.com:443":{"supports_spdy":true}},{"clients5.google.com:443":{"supports_spdy":true}},{"accounts.youtube.com:443":{"supports_spdy":true}},{"gm1.ggpht.com:443":{"supports_spdy":true}},{"0.client-channel.google.com:443":{"supports_spdy":true}},{"hangouts.google.com:443":{"supports_spdy":true}},{"mail.google.com:443":{"supports_spdy":true}},{"play.google.com:443":{"supports_spdy":true}},{"plus.go