Günahlar ateşe dönüştü diye aşk özgürlükten vazgeçer miydi? O halde hangi bedende olduğunun ne önemi vardı? Lakin önemliydi işte. Derler ki:
Uçsuz bucaksız bu gökyüzünün altında her birimiz küçücük birer kum tanesiyiz. O kadar varız ve dah...
Ups! Tento obrázek porušuje naše pokyny k obsahu. Před publikováním ho, prosím, buď odstraň, nebo nahraď jiným.
Nefes nefese ona baktığında kolundan tutmuş sürükleyerek iki duvar arası bir kuytuya götürürken kendisinden oldukça kuvvetli olduğunu fark etmesi uzun sürmemişti. Arada kolunu kendine çektiğinde Alper, tam önüne gelip kendi kolunu başının yanına dayayarak onu kendisi ve duvar arasına sıkıştırdı Kaan. O anda gözlerini kocaman açıp ona bakmaya başladı Alper.
"Tarzını değiştirmişsin!"
"Kes sesini..." Derken nefes nefese yüzüne bakmaya başladı.
"Yakışmış." Dediğinde Kaan biran için yüzüne eğildi. "Lakin, ne kadar taktir etsem de Sarışın, bunlar boşuna çabalar. Benden kaçamazsın demedim mi sana? Durumu neden kedi fare oyununa çeviriyorsun?" Diye tehtit ettiğinde:
"Beni rahat bırak lanet olası serseri. Sapık gibi peşimde dolaşmaktan vazgeç. Yoksa senin sonun hiç iyi olmayacak." Diye öfkeyle karşılık verdi Alper ama onun dinlemediğine emindi. "Nasıl buldun beni?"
"Elektronik cihazlar bu konuda çok yardımcı olurlar. Senin gidip de benim bulamayacağım hiç bir şehir yok sarışın." Diye fısıldarken, korkuyla irkildi Alper ve hızla böğrüne bir tekme atıp şans eseri olduğu yerden çıkıp kaçmaya başladığında onun arkadan küfrederken inlediğini duyabilmişti. Aha şimdi sıçmıştı. Bugün değilse bile yarın kesin öldürecekti kendisini. Kesin deli gibi kızdırmıştı onu. Dalağı çatlayıncaya kadar koştu Alper, evden oldukça uzaklaşmış olduğunu fark ettiğinde cebinden telefonu çıkardı. Elektronik eşyalar mı? Doğru ya, telefonu atabildiği kadar uzağa fırlattı ve nefes nefese tekrar koşmaya başladığında olduğu mevkinin Eren'in evine oldukça yakın olduğunu fark etti. Deli gibi korkusu hala geçmemişti ve Eren'i görmek istiyordu. Hızla onun evine yöneldi ve işte buradaydı. Peki ya şimdi ne yapacaktı?
"İç bakalım." Dediğinde Eren biranda irkildi Alper ve gülümsemeye çalışırken elinin titrememesini umarak bardağa yöneldi. "Bu kadar daldığına göre önemli bir şey olmalı." Dedi meraklı gözlerle. Suyunu içtiğinde Alper ona baktı. "Şimdi daha iyi misin?" Dediğinde Eren o da başını salladı.
"Şey, ben teşekkür ederim."
"Evimi nasıl budun? Daha önce hiç gelmemiştin."
"Ah evet senle okul çıkışı dolaşırken bana bir kez göstermiştin. Sanırım öyle hatırladım." Dediğinde şaşırmıştı Eren:
"Oldukça uzaktan gösterdim."
"Görsel hafızam iyidir." Diye sırıttı.
"Hmm... Vay be kıskandım doğrusu." Diyerek bir bacağını kendine çekip tutarken o da sırıtmaya başladı. "Neredeydin?"
"bütün gün evdeydim. Şu çocuk olmasa..." Diye söylendi.
