Loving You But Not Having You (Haciendero Series 03)

Chapter 4

"A-anong g-ginagawa mo s-senyorito?" nauutal pang saad ni Claudia ng ilapit ni Rico ang mukha nito sa kanya. Halos gahibla na lang ang pagitan ng mga labi nila. Kung magsasalita siya ay lalapat ang labi niya sa labi ng binata. Kaya naman kahit gusto niya itong singhalan ay hindi niya magawa.

"Tama ka marunong nga akong mangabayo. Pero may alam din akong ibang paraan. Dito sa kwarto ko magkulong tayo. Pwede akong maging hinete tapos ikaw ang... Sisima!"

Hindi na tapos ni Rico ang sasabihin ng bigla na lang siyang mapasigaw at biglang nabitawan si Claudia. Halos mapaluhod pa siya sa sakit ng gitnang bahagi ng hita niya dahil sa pagtuhod sa kanya ni Claudia.

"Senyorito Agapito, kasalanan ninyo kasi. Magbibiro pa kayo, sa taong seryoso. Ano ba yan? Anong gagawin ko sa iyo?" nag-aalalang saad ni Claudia ng biglang pumasok sa kwarto ni Rico ang kanyang itay kasunod ng kanyang inay.

Ilang sandali pa ay kasunod na rin ang don dahil sa pag-aalala nito sa pagsigaw ng apo.

Halos mamilipit naman si Rico sa sakit dahil sa ginawa ni Claudia. Si Claudia naman ay halos mamutla sa nangyari.

Sa katotohanan ay wala naman siyang balak saktan ang maselang parte ng binatang amo. Ang orihinal na plano ay tapakan ang paa nito para mabitawan siya. Kaya lang hindi umayon sa kanya ang pagkakataon. Pagtaas ng tuhod niya ay sapol ang gitna nito. Hindi tuloy niya malaman ngayon kung maaawa siya o matatawa sa sinapit ni Rico. Napakapilyo kasi, ngayon sa kanya pa ang sisi.

"Anong nangyari?" gulat na tanong ni Sinandro habang inaalalayang makatayo si Rico at madala sa kama nito.

Nilapitan naman ni Clara ang anak at si Don Ponce naman ay sinundan ang apo hanggang sa maihiga ito ni Sinandro sa kama.

"Ano bang nangyari anak?" nag-aalalang tanong ni Clara habang pinagmamasdan ang binatang amo na sa tingin niya kahit papaano ay humupa na ang sakit na nararamdaman. Kahit hindi niya alam kung ano ang masakit sa binata.

"Lo, pakiusap palabasin ninyo ang babaeng iyan kung ayaw ninyong ako ang magpalayas sa kanya dito! Kasama ng pamilya niya!" sigaw ni Rico habang dinuduro si Claudia.

"Ako? Handa po akong umalis kung iyan ang gusto mo! Pero hindi ka naman magkakaganyan kung hindi dahil sa kapilyuan mo. Magbibiro ka lang ganoong biro pa. Probinsyana ako at hindi ako tulad ng mga babaeng nakakasalamuha mo sa bansang pinanggalingan mo!" sigaw ni Claudia.

Sa totoo lang ay nakaramdam ng takot si Claudia. Paano kung palayasin talaga sila ng don. Hindi niya alam kung paano kakayanin ng kanyang inay at itay ang malayo sa hacienda. Mula ng nagkaisip siya ay doon na sila nanirahan. May sarili silang bahay. Pero bigay din naman iyon ng don. Kung paaalisin sila ng hacienda wala na silang ibang matutuluyam at kasalanan niya iyon.

Halos maiyak si Claudia dahil sa biglang realisasyon sa maaaring sapitin ng pamilya niya dahil sa pabigla-bigla niyang pagganti sa apo ng don.

"Ipaliwanag ninyo ang nangyari!" maawtoridad na saad ni Don Ponce ng simulan ni Claudia ang nangyari sa kanila.

"Don't listen to her lo. Paano kung masira ang kinabukasan ng lahi natin ng dahil sa babaeng iyan!" inis na saad ni Rico habang hindi naman mapukaw si Claudia sa paghikbi.

Inaalo pa rin naman si Claudia ng kanyang inay habang ang kanyang itay ay hindi malaman kung ano ang dapat gawin. Babae ang kanyang anak at hindi naman dapat ginawa ni Rico ang sinabi ng anak. Kaya lang sa kanyang anak na rin nagmula biro lang ang pangyayari na iyon.

"Kung iyan ang inaalala mo apo ay walang problema. Sa loob ng isang buwan ay dapat makahanap ka ng mapapangasawa namagbibigay sayo ng anak. Kung hindi ay ako ang hahanap ng mapapangasawa mo."

"Wait lang lolo. Nasa plano mo ba ito?"

"Matanda ka na Rico. Ilang taon na lang kwarenta ka na. Kailan ka pa magbabalak magpakasal? Pag wala ka ng kakayahang magkaanak?"

"Lo, darating tayo sa sa pagkakataong iyon. Mag-aasawa din ako. Pero huwag naman pong biglaan."

"Pinal ang desisyon ko Rico. Sa loob ng isang buwan ay maaari kang magharap sa akin ng babaeng iyong mapapangasawa. Maraming kadalagahan dito sa hacienda. Kaya pwede kang maglibot at kilalanin ang bawat tao dito. Wala akong pakialam kung anak yan ng isa sa mga trabahador natin dito. Ang mahalaga sa akin ay maging masaya sa piling mo ang mapapangasawa mo at maging masaya ka rin."

"Nang ganoong kabilis? You're impossible lo," inis niyang saad.

"Walang Imposible apo, sa taong bukas ang puso at isipan."

Napabaling naman ang don sa mag-anak. "Kung iniiisp ninyo ay ang magagalit ako sa inyo dahil sa nangyari sa akin apo ay ipanatag ninyo ang inyong sarili. Masyado lang naging pilyo itong apo ko lalo na at sa ibang bansa na lumaki at tumatanda na rin. Halina kayo sa labas at iwan na natin si Rico dito ng makapag-isip-isip. Hija iyong ipinag-uutos ko. Kaya mo pa ba?"

Nauna ng lumabas ang mag-asawa. Si Claudia naman ay inalalayan ang don. Naging tahimik lang si Rico at hindi malaman kung ano ba ang tamang reaksyon sa sinabi ng lolo niya.

"Opo naman Don Ponce. Uunahin ko po ang sa sagingan lalo na po mas malayo iyon sa manggahan," sagot ni Claudia.

Napatingin pa siya kay Rico bago sila makarating ng don sa may pintuan. May kung anong kirot sa puso ni Claudia ng sabihin ng don na maghanap ito ng mapapangasawa na kahit anak ng trabahador.

"Bakit hahanap pa kung nandito naman ako," ani Claudia sa isipan ng hindi niya napansing 8nusal niya iyon. Nagulat pa siya ng magsalita ang don.

"Ikaw naman talaga ang gusto ko para sa aking apo," nakangiting saad ng don na hindi niya maintindihan.

Palabas na sila ng kwarto ni Rico kaya hindi rin narinig ng binata ang sinabi ng lolo nito.

"Ano po?" naguguluhang tanong ni Claudia lalo na at hindi malinaw ang narinig niyang sinabi ng don.

"May sinabi ka ba?"

"Wala po."

Napatango na lang si Don Ponce. "Sabi ko ay ikaw na ang bahalang magpasensya sa aking apo."

"Naiintindihan ko po. Pasensya na rin po Don Ponce. Sana ay hindi masira ang kinabukasan ng Senyorito Agapito sa nangyari."

"Huwag kang mag-alala hija. Kung masisira ang kinabukasan ng aking apo ay hindi na iyon makakapagsalita ng galit. Kita mo at galit na galit kaya wag kang mag-alala hindi iyon malala," natatawang saad ng don hanggang sa makarating silang muli sa may salas.

"Salamat po dahil hindi kayo galit. Akala ko po ay palalayasin na ninyo kaming mag-anak dahil sa kagagawan ko."

"Hindi iyon mangyayari hija. Hinding-hindi," makahulugang saad ni Don Ponce na hindi naman niya pinagtuunan ng gaanong pansin.

Natanawan na lang ni Claudia si Maximus na hawak ng isang matandang siyang namamahala sa mga kabayo. Pati na rin si Hercules.

"Aalis na po ako Don Ponce para po makabalik kaagad. Magpapadala po ako dito ng maraming hinog na saging at mangga," ani Claudia at iniwan na ang don.

"Ako na lang po ang aalis. Pakibalik na lang po sa kwadra si Hercules," rinig pa ni Don Ponce utos ni Claudia sa may hawak kay Hercules.

Napangiti na lang ang Don ng makasakay ng kabayo si Claudia. Kung pwede nga lang utusan ang kanyang apo na pakasalan na si Claudia ay ginawa na niya. Nasa tamang edad na rin naman ang dalaga. Kaya pwede na itong mag-asawa.

Hindi nga lang talaga pwede dahil daig pang aso at pusa ang dalawa. Pero kung ipag-aadya ng pagkakataon, masaya siyang maging tunay na apo ang dalaga.