"ပုံတိုင္း မင္းဘာလို႔ခေလးဆန္ေနရတာလဲ
မင္းကအရင္က အဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူး"

"ကိုယ္အရင္ထဲက တဇြတ္ထိုးဆန္တယ္ ဖြင့္မျပခဲ့တာဘဲရွိတာ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ေနရာကိုလည္းၾကည့္ေလ ေဒါင့္ၾကတာမို႔
ကိုယ္တို႔ေတြ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနလို႔ရတယ္"

"မင္းသေဘာ မင္းသေဘာ "

လက္သာေလွ်ာ့လိုက္ေတာ့မည္ အခုပုံတိုင္းက ဆုံးျဖတ္ခ်က္အခိုင္အမာရွိေန၏
ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္စတဲ့ဇာတ္ဘဲ ကိုယ္နိုင္ေအာင္ က ရေတာ့မည္။

"ငါေရခ်ိဳးၿပီးၿပီ ဒါေပမယ့္ ဝတ္စရာမရွိဘူး"

"အက္အတြက္မပူနဲ႕ ကိုယ္ထုတ္ေပးထားတယ္"

တကယ္လဲၾကည့္လိုက္ေတာ့ စာေရးစာပြဲမွာ အကၤ်ီတစ္စုံ မီးပူတိုက္ထားတာထင္ပါရဲ႕သပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိေန၏
ကိုယ္ဝတ္တာက အေပအေတနိုင္သေလာက္သူ႕ဟာက မဝတ္ရဲ႕စရာ။

ကီးမကိုက္တဲ့‌ႏွစ္ေယာက္ကအတူတူေနၿပီးဘယ္လိုဆက္ျဖစ္ၾကမလဲ ။

"ပုံတိုင္းမင္းဘာေတြရွာေနတာ "

"အိပ္ယာေပၚလွဲေနလိုက္ ကိုယ္လာခဲ့မယ္"

"ဟင္.."

"ေဆးထည့္ေပးမလို႔ပါ "

"အာ ..."

ပုံတိုင္းက တကယ္အေနအထိုင္က မိန္းခေလးအတိုင္းဘဲ ျခင္ေထာင္အပန္းေရာင္ေလးလည္းေထာင္ၿပီး အေပၚမွာ ပင့္တင္ထားေသးတာ။

"မ်က္ႏွာမွာဘဲမလား ဒဏ္ရာေတြက "

"အင္းနည္းနည္းပါ ငါ့ဟာငါထည့္မယ္"

"ၿငိမ္ၿငိမ္ေန ရာခ်ီ "

"...."

အလိုက္သတိေလး စကားနာေထာင္ၿပီးၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေနေပးလိုက္တဲ့ ရာခ်ီေၾကာင့္ ၿပဳံးမိ၏
ႏူတ္ခမ္းနားနဲ႕ မ်က္ခမ္းနားမွာ အညိုေရာင္ပါသန္းေနေတာ့မည္။

အမွန္အတိုင္းေျပာရင္ သူ႕ရဲ႕ အနာကိုေဆးမထည့္ေပးခ်င္ပါ ျမင္လည္းမျမင္ခ်င္ဘူး
ဒါေတြဘယ္ေလာက္နာေနမလဲဆိုတာကို ခံစားဖူးတဲ့သူေတြဘဲ သိလိမ့္မည္။
အခုတူတူေနၿပီဆိုေတာ့ အတက္နိုင္ဆုံး လိမၼာေအာင္ ဆုံးမေပးခ်င္သည္။

သူကြီးသားကကျွန်တော့်အပိုင်[ပုံတိုင်းဆောင်](Completed)Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz