Siz: Çocuklara yapasım geldi.
Erdem Komutan: Ne?
Erdem Komutan: Saat gecenin biri, sen de çocuklar için kurabiye yapıyorsun?
Siz: Heyecanlandım dedim ya Erdem!
Erdem Komutan: Heyecanlandın, anlıyorum da biraz fazla değil mi?
Siz: Olabilir??
Siz: Ayrıca senin kurabiyelerin bitmiş diye duydum?
Erdem Komutan: Altay anlatıyor bunları, değil mi?
Erdem Komutan: Dolabımın kapısı yoktu. Fırsat bilip almışlar. Uyumamam gerekiyordu.
Siz: Olsun, bir şey olmaz.
Siz: Canları çekmiştir.
Erdem Komutan: Başlarım şimdi onların canlarına!
Erdem Komutan: Bana ne onların canından?
Erdem Komutan: Kurabiyelerim gitti!
Siz: Çocuk gibisin Komutan.
Erdem Komutan: Öyleyim Alev, mızıkçıyım.
Siz: Cidden üzüldün mü Erdem?
Erdem Komutan: Yok ya o kadar üzülmedim, afiyet olsun da ilk defa böyle bir sürprizle karşılaştım.
Erdem Komutan: Bizim açlar da hepsini tek oturuşta bitirince, üzülmedim değil.
Siz: Eğer sapasağlam gelirsen, birkaç sürprizim daha olur. :)
Erdem Komutan: Cidden mi?
Siz: Ciddeenn.
Erdem Komutan: :)
Erdem Komutan: Erken gelmeye çalışacağım.
Erdem Komutan: Ancak şimdi gitmem gerekiyor.
Erdem Komutan: Dikkat et kendine, ayrıca yarın okulun var. Uyumayı unutma. :)
Erdem Komutan: İyi geceler.
Siz: İyi geceler. :) (Gönderilemedi.)
-🩶-
Altay Aslan: Kurabiyeler harikaydı. :) (04.05)
Siz: Erdem çocuk gibi isyan ediyordu, kaç tane yediniz?
Altay Aslan: Hepsini?
Siz: Yuh Altay!
Siz: Erdem'i boş verdim, size yazık değil mi?
Altay Aslan: Ben askerim öğretmen, zorlu şartlarda kaldım.
Altay Aslan: Ayrıca bu bana hiçbir şey yapmaz. :)
Siz: İyi! Afiyet olsun o zaman sana, ne diyeyim.
Altay Aslan: Harikaydı, ellerine sağlık.
Siz: Beğenmene sevindim.
Siz: Erdem'in kurabiyelerini yemeyeceğine söz verirsen sana da yaparım.
Altay Aslan: Söz veremem öğretmen.
Altay Aslan: Ancak yine de kurabiyelerimi isterim.
Siz: Görevden döndüğünde bakarız.
Altay Aslan: Bakarız mı?
Altay Aslan: Kırıcısınız Alev Hanım.
Siz: Hiç de değilim Altay. :) (Görüldü.)
Altay Aslan: Neden uyumadın?
Siz: Öğrencilerime kurabiye yaptım.
Siz: İlk gün heyecanı vardı.
Altay Aslan: Kurabiye almayan tek kişi ben kaldım o zaman?
Altay Aslan: Hem neden bu kadar heyecanlandın? Sadece bir okul.
Siz: Öyle olmuyor işte Altay!
Siz: Sen ilk görevin için hiç heyecanlanmadın mı? (Görüldü.)
Altay Aslan: Heyecanlanmıştım.
Altay Aslan: Ancak ben her yeni görevde heyecanlanmıyorum. :)
Siz: Beni anlayamıyorsun Altay. Kendimi de anlatmaya çalışmayacağım.
Altay Aslan: Pekâlâ öğretmen, heyecanlanmana sevindim?
Altay Aslan: Ancak artık uyuman gerek.
Altay Aslan: Küçücük çocukların karşılarına zombi gibi çıkmak istemezsin.
Siz: Haklısın.
Altay Aslan: Korkunç değilsin öğretmen.
Siz: O nereden çıktı?
Altay Aslan: Demek istedim. İyi geceler.
Siz: İyi geceler. (Görüldü.)
BẠN ĐANG ĐỌC
Son Mesaj|Texting
Lãng mạnAlev Sönmez, 21 yaşındaki bir ilkokul öğretmenidir. Kuzenleriyle eğlenirken gelen can sıkıntısıyla tanımadığı bir adama yazar. Kuzenleri gittikten sonra engellemeyi planladığı adamı, içinden gelen sesten dolayı engelleyemez. Hatta yazmaya devam eder...
- 0.8 -
Bắt đầu từ đầu
