00.58
"KIZLAARR!"
Birden ayağa kalktım ve etrafıma baktım bu Yiğitin sesiydi onlar gelmişti ve bir çözüm yolu bulacaklardı sesimi düzeltim ve onlara
"Yiğittt siz nerdesiniz durun kapıyı açıyım"dedim ve eve doğru koştum Ahsen ve Tuana da arkamdan geldiler kapıyı açtığımda En başta Yiğit arkasında Ardahan ve Derin nefes nefese bize bakıyolardı Yiğit beni kendine çekti ve sımsıkı sarıldı elleri ile saçlarımı okşayarak
"Geçti güzelim birtanem..herşey geçti"dedi Ahsen Derine koşarak"çok korktum Derin Zeynep çukura düşünce çok korktum"dedi Derin ellerini Ahsenin saçları arasında gezdiriyor "tamam bebeğim şşş herşey geçti bak biz varız ben varım yanında" diyerek bir yandan Ahseni sakinleştiriyor bir yandan ona sarılıyordu Tuana ve Ardahan kalmıştı ayakta Tuana ağlıyordu sesizce şu sözleri söyledi..
"Herşey benim hatam bu evi seçmemeliydim..."
Ardahanın da gözleri dolmuştu Tuanaya yürüyerek
"Ah hayır güzelim bunların hiçbiri senin suçun değil gel buraya"dedi ve Tuanayı göğsüne yaslayıp ona sımsıkı sarıldi
~~~~
15 dakika sonra
Biraz toparlanmıştık mutfakta ki ada da hep beraber oturuyor ve düşünüyorduk Tuana hala donuktu olaydan çok etkilenmişti evet ama hepimiz etkilenmiştik Tuana da başka bişey olmalıydı birşey biliyordu ama neydi dedim içimden birden Tuana bana baktı ve
"Zeynep evet sizden bişey saklıyorum"dedi hepimiz şaşkınlıkla Tuanaya baktık Ardahan Tuanaya doğru eğilerek "Ne saklaması Tuana ne saklıyosun?"dedi Tuana burnunu çekti gözleri dolmuştu sesizce anlatmaya başladı
"Buraya gelmeden 2 hafta önce babamın şirketinde babamın yanında oturyordum bize bu evi satan adam Hasan Güler diye bir adam babamın ortağı yani bugün şirkete gelicek ve tapu işlerini halledecektik adam geldi 40 45 yaşlarında yakışıklı-Ardahan öksürür;))- yani yakışıklı dediysem yaşlı yakışıklı ama sinsi bakışlı bir adamdı elinde kağıtlarla geldi babamla tokalaştılar ve sonra aniden kapı çalındı ve sekreter içeri girdi
"Ahh Hasan bey burda mısınız G- pardon bir şirketten önemli bir mesaj geldi"dedi ve Hasan beye kırmızı bir zarfın içinden kağıt uzattı kâğıtta anlamadığım bir şekilde harfler vardı sonradan bunların Japonca olduğunu anladım neyse sonra bişiy oldu Hasan bey ve babam hava almaya çıktılar ve kağıdı da orda unuttular normalde böyle bişiy hiç yapmam ama o kağıt gelince babamın da yüzü asıldığı için tedirgin oldum çeviriyi açarak kağıtakileri çevirdim tam olmadı ama şunlar yazıyodu
"Orayı bize verin yoksa adamları göndereceğim"
Babamgil gelince aniden yerime oturdum ellerim titremeye başladı bu ne demek oluyordu dedim kendi kendime sesizce bizim ev olamaz olamaz dedim babam bana döndü ve "Prensesim iyi misin sen ah merak etme ev harika olucak"dedi ve ellerimi tuttu o an rahatlamıştım ama sadece bir saatliğine eve doğru giderken yine aklıma takıldı kim neden bu adama bu şekilde tehdit yağdırmıştı bir kaç gün evde sürekli bunu düşündüm sonra içimde ki bu kuruntuları yenmek için ınstagramdan hasangülerr55_ hesabına girdim ve bu çektiğim fotoğrafı ona göndererek altına bir açıklama istiyorum beyefendi bu benim satın aldığım ev ile ilgili değildir umarım yazdım ve gönderdim 1 saat sonra uzunca bir mesaj geldi hepsini anlatamam çünkü aklımda değil kısaca japonyayla bir antlaşma yaptığını bu anlaşma karşılığında yeni bir şirket kurmak için onlardan bir gökdelen aldığını ve daha parayı ödemediğini açıklıyordu bende tamam sağolun diyerek olayı kapattım ama şimdi büyük bir hata yaptığımı düşünüyorum.." hepimizde susuyorduk sadece Tuana elleri ile yüzünü siliyordu Ardahan ayağa kalktı ve "Çocuklar beni dinleyin Tuananın dediklerine hepimiz şaşırdık ve korktuk evet ama bu olay ve bu çukur olayı aynı şey olmayabilir lütfen Tuana...güzelim kendini suçlama..."dedi Derin ardından "hem bir kanıtda yok"diye ekledi Ardahan sinirle ona baktı Ve Tuanayı ayağa kaldırdı ona sımsıkı sarıldı ardından ekledi"bir kanıt olsa dahi Derin Tuananın bunda bir suçu yok" bende Ardahana hak vermiştim bende ayağa kalktım ve onların yanına gidip ikisine birden sarıldım ve
"Merak etmeyin amigolar beraber bir yola çıktık ve beraber bitiricez bu işi sizi seviyorum"dedim Yiğit Derin ve Ahsende yanımıza gelerek bize sarıldılar o an evimde gibi hissetim kendimi...
"Ev dediğin her zaman 4 duvar arasında olmaz..."
أنت تقرأ
Son Arzular
قصص المراهقين"Kırmızı kapıdan biri çıkmıştı o çıkınca etrafta kan kokuları çoğaldı.. yavaş ama kendinden emin adımlarla bize doğru yürüdü...benim önümde durdu ve kulağıma eğilerek "taş mı yoksa arkadaşların mı?"dedi...."
