“ដេតឌី ជាប់គុក ជាប់ៗទៅ ឱ្យតែរ៉ូគិបានការ៉េមញាំ កូនអត់ខ្វល់ទេ..ហ៊ឺៗ!” ជុងហ្គុក ស្តាប់ចប់បើកភ្នែកធំៗ កាលបើឮសូរកូននិយាយអ៊ីចឹងហើយក្នុងចិត្តខ្លួនឯណេះក៏នឹកហួសចិត្ត ចង់តែចាប់ខោកអាល្អិតតូចមួយក្រញរទេតើស។
“អាជុង..មករកអីហ្អា?”
“អាចាង..ទើបនិងមកពីណា កូនយើងយំទារចង់ទិញការ៉េមយូរហើយ ឆាប់មកលក់ឱ្យកូនយើងភ្លាមមក!” កំលោះសង្ហាចាងស្រាប់តែសើចស្ញេញឡើងហួសចិត្ត លូកដៃទៅចាប់ពរអាល្អិតតូចនាំគេចូលទៅខាងក្នុងតូប រួចបើកធុងការ៉េមឱ្យ រ៉ូគិ រើសយកដោយខ្លួនឯង។
“រវល់ចូល Net លេងហ្នឹងណា ភ្លេចរឿងលក់ដូរ ឯងចាំបានទេកន្លែងយើងលេងចាស់ឥឡូវគេ Update ថ្មីគ្រឿងល្អជាងមុនឆ្ងាយណាស់!”
“ឯងនិយាយមែនអ្ហេស..ហើយចុះឥឡូវសល់តុទំនេរទេ?”
“សល់ច្រើន ព្រោះពួកអាក្មេងក្មាងទើបតែឈប់លេងមុននេះអស់ខ្លះទៅបន្តទេ?”
“មានអី តោះ!” ជុងហ្គុក ថាចប់បបួល ចាង ទៅលេងកន្លែងចាស់ថែមទាំងយកកូនទៅទៀត។
“ដេតឌីនាំកូនមកកន្លែងហ្នឹងធ្វើអី?” រ៉ូគិ ក្រឡេកទៅមើលជុំវិញក្លឹបហ្គេមមួយកន្លែងដែលនៅក្បែរផ្ទះអ្នកភូមិភាគច្រើនជាអ្នកលក់ដូររកស៊ីនេសាទត្រី។
“មកលេងហ្គេម កូនឯងចង់លេងអត់?”
“លេងអាហ្នឹងអស់លុយ ដេតឌីកុំលេង តោះទៅផ្ទះខ្លាចប៉ាប៉ាស្តីឱ្យកូន!”
“ដេតឌីលេងមួយវគ្គសិន ចាំបន្តិចទៀត ចាំទៅផ្ទះ ឯណាលុយឱ្យដេតឌីចាក់ហ្គេមមួយក្តារសិនមក!”
“ដេតឌី ប៉ុន្តែលុយនេះប៉ាប៉ាទុកឱ្យកូនទុកទិញនំញាំទេ!”
“ថាឱ្យសិនមក ចាំដេតឌីសងវិញ!” ជុងហ្គុក លូកដៃចូលទៅក្នុងហោប៉ៅ ដកយកលុយកូនមកបង់ថ្លៃលេងហ្គេមពីមួយទៅមួយវគ្គមិនចេះចប់ បើទោះបីជាកូនយំគគ្រូកទារចង់ទៅផ្ទះក៏មិនព្រមឈប់ដែរ។
“ដេតឌី..លេងប៉ុណ្ណឹងបានហើយ អស់លុយកូនហើយ!”
“លេងតែមួយវគ្គទៀតទេកូន!”
ភាគ៤៥៖អូននៅចង់ចិញ្ចឹមបងទៀតទេ?
Začít od začátku
