𝐌𝐞 𝐚𝐧𝐝...𝐦𝐲𝐬𝐞𝐥𝐟

𝐍𝐢𝐧𝐭𝐡 𝐜𝐡𝐚𝐩𝐭𝐞𝐫

"Τ-τι ? Γιατί εγώ ?" είπα

"Γιατί έτσι" απάντησε αυταρχικά και έδειχνε σαν να περιμένει

Τι περίμενε ?

Ξαφνικά βγαίνει ένας άλλος τύπος από μέσα στο δωμάτιο του και τον κοίταξε

Χαμογελάσανε και οι δύο

Σούφρωσα τα φρύδια μου από το παράξενο που μύριζε η ατμόσφαιρα

"Οπότε... εμείς, θα τα... ξαναπούμε" είπε το άλλο αγόρι κοιτάζοντας τον στη ψυχή και έσυρε το βλέμμα του σε εμένα

"Εσύ θα με πας σπίτι ?" μου είπε με ένα χαμόγελο

Δεν ήταν κακός

Μικρός σε ηλικία φαινόταν, σαν εμένα ρε παιδί μου όχι και 15 αλλά δεν απόπνευσε την ίδια αίσθηση που έχει αξία ο Jungkook

Δεν ήταν τόσο απότομος

Αλλά κάτι δεν κολλάει

"Εε ναι !" Τον κοίταξα

"Θα πάτε να ετοιμαστείτε για να φύγουμε ?" κοίταξα κάτω αποφεύγοντας την οπτική επαφή

Ήταν και αυτός με μια παρόμοια ρόμπα που φορούσε και ο Jungkook

«Έλα σύνελθε ρε Jimin !» είπε αυτή η φωνούλα μέσα μου ξανά

- Ναι .. μάλλον αυτό πρέπει να κάνω -

Η ως απάντηση

Πρέπει να έρθω στα συγκαλά μου

"Ει ! Πώς σε λένε ?" με ρώτησε ο τυπάκος

"A-α, εμένα ? Jimin Park..." απάντησα

"Ωραία, πάω να ετοιμαστώ περίμενε με"

Εγνεψα και κόλλησα τη πλάτη μου πίσω στο τοίχο δίπλα του στην ίδια στάση

Έβαλα τα χέρια στις τσέπες μου

Είμαι πολύ νευρικός και ανυπόμονος

Όχι για τον λεγάμενο φυσικά

Θέλω να κοιμηθώ

"Η ώρα είναι 4:27 για την ακρίβεια" μίλησε ο Jungkook

Αυτό το πανάκριβο, ασημένιο ρολόι που είχα στη κατοχή μου στην αρχή

Βρισκόταν στο χέρι του και φυσικά το κοίταξε για να μου πει την ώρα

Θα μου μείνει για πάντα αυτό

Ήταν η αρχή της καταστροφής

Αυτός ο ασημένιος δαίμονας

Αλλά έτσι και αλλιώς δεν θα άλλαζε κάτι