BEŞ ERKEĞİN TEK DELİSİYİM

0.5

BARIŞ'TAN
Yaklaşık 6 saattir depodaydım. Milas'ın odasına giren piçin yanındaydım. Ona baktığımda yüzü de dahil heryeri kandı, hak etmişti. Üzerimdekileri değiştirmek için depodaki banyoya girdim. Üzerime rahat birşeyler geçirdikten sonra dışarı çıktım.

Depodan uzaklaştım cebimden bi tane sigara çıkarıp,yaktım. Dudaklarıma götürdüğüm de sebepsizce irkildim. Gözlerimi denize diktim,dalgaları sanki bir noktaya kadar gelebiliyormuş gibiydi..

Aklımda ki o sorular.

Milas.....benim herşeyimdi fakat onu kaybetmek istemiyorum. Çünkü biliyorum anne ve babamızın yaşadığını öğrense onu yeniden kaybedeceğiz ve ben bunu göze alamam. Milas benim herşeyim,o benim küçük kızım. Ama işte o bunu bilmiyor,bilmesinide çok isterdim fakat şuanlık değil,şuan hiçbir şey bilmesin sadece güvende olsun yeter.

Geçen gece yanağımdan öpüp odasına kaçar gibi gitmesi....Bir kez daha yaşadığıma şükür ettim. O günden sonra size yemin ediyorum yanağım uyuştu,hissetmiyorum. Milas benim herşeyim onun üzüldüğü,istemediği herşeyi yok edeceğim. O hep gülsün,hiç üzülmesin ya da ağlamasın hep mutlu olsun hep gülsün. Ben ve diğerleri onun yanında olamasakta o kendini koruyabilir. Ben buna inanıyorum çünkü o bir Çelik,onun kanında da Çelik kanı akıyor.

Bu düşüncelerimi korna sesi bozdu. O yöne baktığımda Mete'nin arabası olduğunu gördüm. Arabasından çıkıp yanıma adımladı "Hayırdır,ne oldu" dedim sırıttı.

Mal işte ne bekliyorsunuz ki.

"Abi ne yapıyorsun" dedi ben diyorum bu çocuk yanlışlıkla oldu ya da birşeyi eksik ama dinlemiyorlar ki.

"Ne var Mete" dedim öksürdü ve yüzüne ciddi bir hâle getirdi.

Valla inanır mısınız ben bile şaşırdım.

"Abi seninle ciddi birşey konuşmam gerek" dedi kaşlarım istem dışı çatıldı "Sen ve ciddilik" dedim hiç istifini bozmadan "Evet" dedi kafamı salladım ve kolundan hafifçe tutup deponun yan tarafına çektim "Anlat bakalım neymiş ciddi olan konu" dedim oturmasını dikleştirip "Milas çok alıştı bize" dedi ona baktım fakat bana bakmıyor,dümdüz karşıya bakıyordu, "Seni,beni,Deniz abimi, Barkın abimi ve Demir'i çok benimsedi, yani bize o kadar bağlandı ki" dedi ve gülümsedi "Bizim gibi, o da bizi bırakmak istemiyor aynı onu bırakmak istemediğimiz gibi ama" dedi ve durdu derin bir nefesle devam etti "Ama...sen böyle yaptıkça-" sözünü kestim "Farkındayım" dedim sonra Mete'nin bana baktığını fark edip kafamı öne eğdim. Çünkü biliyorum suçluyum ama ne yapabilirim ki, ben hiç kız abisi olmadım,o duyguyu hiç tatmadım ve şimdi böyle bir anda O gelince ne yapacağımı bilemedim. Ona bizim öküzler gibi davranamam ki. Kısacası ben ona nasıl davranacağımı bilmiyorum. Buda maalesef ki onu benden uzaklaştırıyor. Ve tabiki bildiklerimi saklamam da onlara ihanet ediyormuşum gibi hissettiriyor bana.

DENİZ'DEN
Odam da otururken bahçeden gelen gülme sesleriyle pencereye yöneldim. Bahçede Milas ve Demir koşuyordu. Birbirlerine hemen bağlandılar ve bu benim çok hoşuma gitti. Çünkü herkes bir yana, onların ayrılmasını istemiyorum. Gerçi artık Çelik ailesinden kimse ayrılmayacak ben buna eminim.

"Büyük konuşma, döner dolaşır o konuştuğun laf olur.."

MİLAS'DAN
Yarım saattir Demirle koşuyorduk. Sebebini bizde bilmiyoruz ama koşmak çok güzel. Nefes nefese kaldığım da aniden durdum ve kafamı yukarı kaldırdım. Deniz abim bize bakıyordu. Göz göze geldiğimizde utanıp kafamı öne eğdim ve Demir'in yanına gittim. Armut koltuklardan birinde oturuyordu yanında ki koltuğa da ben oturdum. Kafamı ona çevirdiğimde bana bakıyordu "Noldu" dedim gülümsedi "Hiç sadece yanımda olman bana güç veriyor enerji veriyor mesela şuan enerji patlaması yaşıyorum" dediğinde ikimizde güldük "Deli ya" dedim ayağa kalktı ve beni bir anda kucağına aldı "Sen daha benim deli halimi görmedin ikizcim" dedi ve ben daha ne olduğunu anlayamadan tenime değen soğuk suyla istemsizce nefesimi tuttum.