Μια Συλλογή από αυτοτελή διηγήματα σε γκριζαρισμένη ατμόσφαιρα και θολή υφή.
Έρωτες, πάθη, αναμνήσεις, αισθησιασμός, εκδίκηση, αγάπη, μυστήριο, ρομαντισμός.
Βιώματα και καταστάσεις δοσμένες μέσα από διαφορετικούς χαρακτήρες και πλοκή.
Βραβείο TYS 20...
"Μου έδωσες την καύλα σου, το κορμί σου. Δεν λέω, καλοπέρασα! Δεν έχω παράπονο. Και όλα αυτά για να με πιάσει στα ...πράσα ο αντρούλης μου και να πάρει αναγκαστικά το ...διαζύγιο που δεν του έδινα. Θα είχε μπροστά του μια μοιχαλίδα πουτάνα, με μάρτυρες , εσύ θα τσέπωνες το χρήμα και τις επιταγές... αλήθεια σε τι τιμή κλείστηκε η συμφωνία;"
"Δάφνη, ναι, αυτό συμφώνησα" της είπα με σκυμμένο κεφάλι.
Άρχισε να γελάει. Την κοιτούσα σαν χαμένος. Δεν ήξερα αν έβλεπα όνειρο ή το ζούσα.
"Δάφνη ποιος σκότωσε τον άντρα σου; Ποιος πήγε να με παγιδέψει; Τι απέγινες μετά; Δεν θυμάμαι τίποτα. Τι έγινε;" της είπα και ένιωσα ο τόνος της φωνής μου να ανεβαίνει κατακόρυφα καθώς έγειρα μπροστά της.
"Θα μπορούσα και εγώ να σε ρωτήσω τα ίδια, γιατί το έκανες; Γιατί με έστησες; Τι ήξερες από μένα όταν είπες το ναι; Πόσο αφελής και ηλίθιος είσαι!" μου πέταξε στα μούτρα σαν πιστολιά.
"Τι;"
"Αυτό που είπα. Μπήκες σε μια υπόθεση που δεν ήξερες που θα σε βγάλει. Πόσο ηλίθιος μπορεί να είσαι..."
"Αυτός ο Τόνυ και ο άντρας σου..."
Σηκώθηκε με μιας όρθια. Με συγκρατημένη ένταση.
"Ο Τζώρτζης Δημάρατος δεν υπήρξε ποτέ άντρας μου!"
Το πάτωμα κάτω απ τα πόδια μου έγινε βάλτος. Ένιωθα να βουλιάζω αργά, να ζαλίζομαι.
"Τι είπες;"
"Αυτό που άκουσες! Δεν ήταν ποτέ άντρας μου!"
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
"Τότε τι ήταν;"
Και τότε άρχισε να λέει, να μιλάει. Και κάθε της λέξη έρχονταν να με κάνει να νιώσω ένα ασήμαντο σκουπίδι. Οι αποκαλύψεις έπεφταν στο κεφάλι μου σαν σφυριές.
"Όλα ξεκίνησαν πριν πέντε χρόνια. Ο Τζώρτζης. Όμορφος, γοητευτικός, σαν και σένα. Μα πλούσιος, δυνατός. Όμως βουτηγμένος στο σκοτάδι. Μου την έπεσε, μου γυάλισε, αφέθηκα. Λεφτά. Μεγάλη ζωή, λάμψη, γνωριμίες. Έγινε εραστής μου. Όπως πάντα κάθε αρχή ήταν και όμορφη. Περνούσαμε ζάχαρη. Ώσπου όλα άρχισαν να αλλάζουν γρήγορα. Ετσι είδα σύντομα και τη σκοτεινή του πλευρά. Αφεντικό σε όλα. Βίαιος, απότομος, κάποιες στιγμές κτήνος. Ξύλο, τρομοκρατία.."
