Sabahın ilk ışıklarıyla uyanmıştım bir süre odamdaki pencereden dışarıyı izlemiş ve sonra kalmaya karar vermiştim.Elimi yüzümü yıkayıp paket içerisinden bir tane maske çıkarmış ve yüzüme yerleştirmiştim bu sırada arkadan tatlı tatlı bir müzik çalıyordu... Mutfağa gidip kendime bir kahve hazırladım ve salona geçtim masanın üstündeki laptobu açıp gelen mailleri okumaya başladım sonrasında sosyal medya hesaplarımı kontrol edip youtubeden gelişi güzel bir video açtım kahvemi içip kendime gelirken yüzümdeki maskenin cildime işlemesini bekliyordum 15 dk sonra oturduğum yerden kalkıp lavaboya geçtim maskeyi çıkarıp elimle yedirmeye başladım bu sırada odama doğru adımlıyordum... Gardırobumun önüne geçip ne giysem diye düşünmeye başladım ve önüme gelen kıyafetleri giymeye başladım
Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.
Aynanın önüne geçip şalımı yapmaya başladım sonrasında kiprik kıvırıcıyla kaldırdığım kipriklerimin üstünden rimelle iki kere geçtim dudaklarıma çok belli olmayacak bir kalem sürüp kalktım... Hastaneye doğru adımlarken günlerdir konuşmadığım kardeşim aklıma gelmişti bu saatte uyuyordur arayamazdım iş çıkışı armayı aklıma not edip hastanenin bahçesine girdim etraf olması gerekenden daha az sakindi dışarda kimsecikler yoktu adeta sessizliğe bürünmüştü ortalık... Kapıdan içeri girdiğimde gördüğüm görüntüyle kısa bir süre donup kalmıştım
Yaman... Buradaydı oturduğu koltukta dirseklerini dizlerine yaslamış ve elleriyle oynuyordu gözlerindeki umut ve kırıklık uzaktan kendini belli eder cinstendi kafasını bana doğru çevirdiğinde oda kısa bir süre donuk bir şekilde bakmıştı bu bakışmamızı bölen şey benim yanıma gelen yasemin anbiansı bozmuştu
-Çabuk bakmanız gereken bir hasta var
Onla beraber odama doğru seri ve sert adımlarla ilerlemeye başlamıştım odamın önündeki asker topluluğuna bakıp kaşlarımı çatmıştım anlamak için odamın kapısı kitliydi hasta bunlardan biri olmalıydı ama hepsinin suratındaki ifade endişeydi
-İçeri alabilirsin
Diyip anahtarla odanın kapısını açmıştım
-Şey nerde
Yaseminin çekingen sesi kulağıma geldiğinde odamdan içeri girip askılıkta olan önlüğü giymiştim içeri giren adama baktığımda ikinci bir anlamamazlık dalgası beni esir almıştı karşımdaki yamandı bozuntuya vermeyerek konuştum
-Buyrun oturun ayakta kalmayın
Burnundan gülüp kapıyı kapatmıştı ve bir sandalyeye geçip oturdu
-İyi olduğunuzu görmek güzel
Konuşmayıp suratıma baktı bende bir süre ona bakınca boğazını temizledi ama hala üstümden çekmediği bakışlarına inat bende ona bakmaya devam ettim
-Buraya zorla getirildim benim bir şeyim yok
-Psikolojik rahatsızlığı olan birinin ben kötü değilim demesi gayet normal... Anlatmak istermisin?
-Hayır
Sessizlik tüm odayı sarmıştı ayağını ritimle yere vururken çıkardığı ses dışında başka bir ses yoktu
-seni birine benzetiyorum
Ona anlamaz gözlerle baktım ama o beni çözmeye çalışıyormuş gibiydi
-Daha önce karşılaştığımızı düşünmüyorum
-Karşılaşmadık zaten
-O zaman nasıl benzetiyorsunuz??
-Anlattıkların ismin yaşantın onlar benziyor
-Daha açıklayıcı olabilirmisin?
-Bir yıl önce biri bana yanlışlıkla yazdı öyle kısa bir sohbetimiz oldu anlattıkların onun anlattıklarının aynısı komutanım
UUUuwuwuwu yeni bölüm attım ha
Aslında bu yoktu.. Öyle bir içimden geldi ...Anasını satayım içimden geldi jadslkhvgkla
Sınavlar bana onda on çaktığına göre ve performans ödevlerinin az buçuğunu bitirdiğime göre daha fazla bölüm atarım diye düşünmüyor değilim açıkcası
Bu bölümü sevdim sonda yamanın komutanım demesi gayet güzeldi nede olsa ben yazdım lkjsadhgkla
Sizleri seviyorum bölüm yazmamak gerçekten sıkmıştı ihtiyacım vardı bir şeyler yazmaya ve artık kendimi biraz olsun rahatlamış hissediyorum
