The Promise (A Ranz Kyle Fan-Fictional Story)

Chapter 40 - Ugok.

A/N: yie :') 51k reads na! Half way to 100k!! <3 Can't waaaait! :) kala ko kase, hanggang 20 chapters lang 'to, pero hindi pala. :3 feeling ko? Hangang 70? HAHAHA! Joke. :) Let's see.

Chapter 40.

Andito ako ngayon sa school library. I need to catch up things already. Yung iba, nilesson na sa US. Yung iba naman, napakagulo. Iba-iba yung formulas eh. Nakakainis at nakakalito tuloy.

Mag-isa lang ako dito, para todo concentration naman. Babawi nalang muna ako. Total, wala naman akong maggawa sa buhay hahahahaa joke.

"Miss, may nakaupo ba dito?"

"Ah wala. Sige." di ko tinignan yung lalake. Busy ako na nagsusulat sa mga lessons and lectures noh.

"Lani.." ayun. ayun yung boses na ayaw kong pakinggan. Napahinto ako, and for seconds bumalik ako sa pagsulat.

"Lani please. Mag-usap naman tayo oh." tinignan ko si Ranz. At hinila ako palabas.

Ang sakit ng pagkahila niya saken! Masakit. Parang ganun na nga yung ginawa niya sa pus ko. Habang hinahawakan niya, unti-unti naman niyang hawakan ng mahigpit hanggang sa masaktan! Oo ganun kasakit :(

"Ouch please let me go!!!!!" tapos binitawan niya ako. Andito kami sa likod ng school. Kung saan puro grass.

Ngayon ko lang siya natignan ng napakalapit... nagyon. As in this time. As-in this time. Lang. This time. Lang. This. This ngayong moment. Except sa.. nung kami.. Ang payat na niya. Namumutla na din siya. Anong problema niya?

"Let me explain everything. Kahit, once lang makinig ka sakin please lang.." iniwas ko ang tingin "Alam ko mali ang ginawa ko.. noon. Pinagsisihan ko na yun--"

"Paulit-ulit na excuse." sabi ko habang pinipigilan ang luha ko na tutulo na.

"Pakinggan mo na ako pwede?" di ako kumibo. Sign yun para magpatuloy siya. "Sorry.. alam kong paulit-ulit na 'to pero di parin akong magsasawang sabihin 'to sayo hanggang sa mapatawad mo ako."

"Pwede ba Ranz? Pagod na ako." sabay inalis ko yung kamay niya sakin.

Kahit sobrang nasasaktan ako, kaya ko naman sigurong umiwas diba. Ayaw ko munang harapin 'to. At dahil nga nasaktan ako, tumulo ang mabigat kong luha habang pabalik ako sa library.

"Wala ka ba talagang plano para patawarin siya, bes?" sabi ni Trisha habang pinapatahan ako.

"Aaminin ko Trish, nasasaktan ako. Pero, kaya ko namang lumayoo dba? Kaya ko namang umiwas diba?"

"Kahit na nasasaktan ka?" -____________-

"Trisha naman eh!!!" iyak parin ako ng iyak.

Andito kami ngayon sa garden ng school. Sa bench nakaupo, kumbaga. Bakit ganito? Naging iyakin na ako masyado. Diba ako yung Lani noon na palaban? Yung walang inintindi kundi ang lokong promise na yun!? Sana di ko nalang nakilala si Kyle.

Pinahidan ko ang luha ko. "Anyways, next week na ang Christmas! Next week na din ang birthday ko." napasmile naman ako at si Trisha.

"Lani, di bagay sayo mag fake smile." nagpout naman ako. "Pero yeah. Pasok na tayo!" hinila niya ako papasok.

**

It's Wednesday. Di ko parin feel ang Christmas spirit. Bakit? Ang dami kong aalahanin. Homeworks and projects. Dapat maipasa ko yun or else di ako makapag-Christmas break -___- nice ng school namin noh? HE HE -____-