သူေတာင္ တစ္ခါတရံေခ်ာေမာလွေသာ မိန္းကေလးအားျမင္လ်ွင္ ၾကည့္တတ္ေသးသည္ပဲ။ ေထြေထြထူးထူးစိတ္ထဲ ထားစရာမလိုေပ။ ရွက္ျခင္းလည္းလံုးဝမျဖစ္။
သို႔ေသာ္ အရာဂီစိုက္ၾကည့္ျခင္းခံရလ်ွင္ ကတ္နက္ေဖးသည္အတန္ငယ္ရွက္လာမိသည္။ သူ၏ တစ္ကိုယ္လံုးသည္ ဖိန္းရွိန္းလာတာ ေနရထိုင္ရခက္လာ၏။
စူးရွေသာ မ်က္ဝန္မ်ားအား သူအၾကာႀကီးမၾကည့္နိုင္ေပ။ အရာဂီ၏ မ်က္ဝန္းသည္အေတာ္ပင္စူးရွကာ ညိဳ႕ဓာတ္ျပင္းသည္။ၾသဇာအာဏာရွိသည္။ ရက္စက္သည္။ ေမာက္မာသည္။
ကတ္နက္ေဖးသည္ ေစာင္အျဖဴႀကီးအား ခါးေအာင္ပိုင္းနားအထိ ဆြဲကာၿခံဳလိုက္၏။ထို႔ေနာင္သူသည္ ေဘးနားမွ အရာဂီကိုပါ ေစာင္ၿခံဳေပးလုိက္သည္။
"ေစာင္ၿခံဳေနာ္ ၊ ရာသီဥတုက နည္းနည္းေအးခ်င္တယ္"
"အင္း"
အရာဂီသည္ သူ၏ စကားကိုနားေထာင္ၿပီးေစာင္အျဖဴႀကီးအားဆြဲၿခံဳသည္။ ကတ္နက္ေဖးသည္လည္း အရာဂီအားလွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘဲေက်ာခိုင္းကာ မ်က္လံုးမွိတ္ထားလိုက္သည္။
သူသည္ ေခါင္းအံုးနွင့္ေခါင္းထိလ်ွင္အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္သည့္လူမ်ိဳးမဟုတ္။ အိပ္ဖို႔ေတာ္ေတာ္ေလးအခ်ိန္ယူရသည္။
ဖုန္းမသံုးေတာ့ဘဲ ေစာင္ကိုခါးအထိၿခံဳထားရင္းၿငိမ္ေနလိုက္၏။ ကတ္နက္ေဖးသည္ အိပ္ေပ်ာ္ခါနီးဆဲဆဲတြင္ သူ၏ နားသယ္စသည္ တစ္စံုတစ္ခု၏ ထိကပ္ျခင္းကိုခံလိုက္ရသည္။
သူသည္ လံုးလံုးလ်ားလ်ားအိပ္မေပ်ာ္ေသးတာေၾကာင့္ ထိုခံစားမႈအားသိလိုက္ရသည္။ အသက္ပင္ေအာင့္ထားမိသည့္အထိ ၊ မ်က္လံုးျပဴးသြားတဲ့အထိပင္။
သူသည္ ေစာင္စကိုတင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားမိသည္။ ေအာက္နႈတ္ခမ္းအာဖိကိုက္ကာ မ်က္လံုးျပဴးရင္း လူေသပမာ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးျဖစ္ေနေလသည္။
အမွန္တကယ္ပင္ အရာဂီသည္နားသယ္စအား သူ၏ နွာေခါင္းျဖင့္ပြတ္ဆြဲသြားျခင္းပင္။ ကတ္နက္ေဖး၏ ရင္ထဲတြင္ ဝုန္းဒိုင္းႀကဲေနေလ၏။
သူသည္ ေတာ္ေတာ္ပင္ေနရခက္လာသည္။ ေနာက္ကိုလွည့္ၿပီး ခင္ဗ်ားဘာလုပ္တာလဲလို႔ေမးပစ္ခ်င္ေပမဲ့ လွည့္ေတာင္မၾကည့္ရဲ။
