You Know I'm The One(Vkook)

Ep19-Herşey Yeniden

İki-buçuk Yıl Sonra

İki buçuk yıl geçmişti.Jeonguk öleli tam iki yıl olmuştu.Kalbimi yerinden söküp gideli tamı tamına iki yıl altı ay.

Haberlerde söylenenlere göre intihar etmişti.Nasıl kıymıştı canına?

Kendini düşünmemişti,ama ya beni?
Beni de mi hiç düşünmemişti? Benim de onunla birlikte öleceğimi bimiyor muydu.Tam iki yıldır bunları düşünüyor işin içinden çıkamıyordum.Ne olmuştu da işler bu raddeye gelmişti.

Kendini uçurumdan aşağı atıp,canına hiç acımadan,ruhunu sonsuzluğa nasıl teslim edebilmişti.Durmadan korkak diyordum onun için.Bütün okul ondan korkuyor o ise homoseksüel olduğunun bilinmesinden korkuyordu.Her ne kadar babası yüzünden korktuğunu bilsem de onu korkaklıkla suçluyordum.Onu son gördüğümde de böyle söylemiştim.

Şimdi söylediğim herşey için pişmandım.Onun yüzüne söylediğim herşey ve gözlerinden akıttığım tek yaş için ölesiye pişmandım.Onu herkesin içinde rezil etmiştim.En önemlisi ağlatmıştım.Hiç düşünmeden paramparça etmiştim kalbini.Amacım biraz olsun içimde yanan intikam alevine su serpmekti.Ağlayacağını nerden bilebilirdim?

Lanetler yağdırıyorum her gün kendime.Her gün ağlıyordum.İki yıl olmuştu.Ama içimdeki yangın hiç sönmemişti.

Bir mezarı bile yoktu güzel yüzlümün.Yalnızca,telefonu,
saati ve diğer kişisel eşyaları.Ölmeden önce kendisinden kalan kişisel eşyalarını bana bırakmıştı.Ona aldığım bilekliği de.Hepsini bir kutuya koyup üzerindeki nota şöyle yazmıştı;
"Yalnızca Kim Taehyung dokunabilir.Benden kalan tek bir saç teline bile gözü gibi bakacağını biliyorum"
Beni çok iyi tanıyordu.Ondan kalan tek bir çöpün bile benim için ne kadar değerli olduğunu biliyordu.Bir de mektup yazmıştı.

"Taehyung Sevgilim:

Bana ne kadar kızgın olduğunu biliyorum.Ancak inan bana hepimiz için de en doğrusu buydu.Tanrının ceza olarak verdiği o lanetli ailemden kurtulmanın başka yolu yoktu.Gitmeliydim...Tek çaremdi.Ya ölecektim ya da seni terkedip başka bir kadınla evlendirilecektim.Yapamazdım.Senden başkasına dokunamazdım güzelim.
Lütfen Affet beni meleğim.Seni hep sevdim.Sanma ki ölürsem sevmekten vazgeçeceğim.Ölsem bile ruhum seninle olacak.Seni hiç bırakmayacağım.Sakın korkma,hep seninle olacağım.Kendimi koruyamadım ama seni koruyacağım sevgilim.Senden istediğim tek şey hep mutlu olman meleğim.Söylediğin herşeyde haklıydın.Korkaktım,aşkımızı yaşamakan,savunmaktan korktum.Karşı gelmedim,dimdik duramadım senin gibi.Güçlü kalamadım.Dünyaları ayaklarının önüne sersem,gözlerinde zerre kadar değeri olmayan bir aileye sahiptim.Onları hiçbir zaman memnun edemedim.Seni de mutlu edemedim.Ama şimdi biliyorum ki emin ellerdesin.Onun sana iyi bakacağını bilmenin rahatlığıyla yumuyorum gözlerimi hayata.Aslında sayfalarca yazsam da sana olan aşkımı anlatmaya yetmeyeceğini biliyorum.O yüzden burda kesmek zorundayım.Çünkü ağlamaktan yazamıyorum güzelim.Satırlar da mahvoldu zaten.Bir şeyleri daha fazla mahvetmeden gitmeliyim.

Beni hatırlayıp hüzünlendiğinde elini kalbine koy,ben hep orda olacağım"

Seni seviyorum sevgilim.Elveda..."

O yazarken ağlamış,ben de her okuduğumda ağlıyordum.Boğazıma oturan yumru bir türlü geçmiyordu.Ölürken bile istediği tek şey mutlu olmamdı.

Ne yapıcaktım?Bana ne olacaktı?
Şimdi yine eski Taehyung olmuştum.Jeonguk,Seojoon ile mutlu olmamı istiyordu ancak olmamıştı.Jeonguk'u kaybetmişken başkasını sevmem mümkün değildi.Hepsiyle bağlantımı koparmıştım.Daha doğrusu benim kendime gelemeyeceğimi anladıklarında artık uğraşmayı bırakmışlardı.Seojoon'da okuluna İngiltere'de devam etmeye karar vermişti.Ondan ayrılmak istediğimde anlayışla karşılamış "Yalnızca denemek istemiştim.Bana ayırdığın her anın için teşekkür ederim" deyip vedalaşmıştı.Her zaman onun ne kadar naif ve anlayışlı olduğunu dile getiriyordum.Bu konuda bile anlayışlı davranmış ve kararlarıma saygı duyup birlikte olmak için ısrar etmemişti.O da biliyordu bizden sevgili olmayacağını.Benim Jeonguk'un yerine kimseyi alamayacağımı.