Out of control

《deel 6》

Ik en Wynter liggen samen in de slaapzak. Ik voel haar heel erg rillen. Ik schuif bij haar vandaan, want ik ben namelijk heel koud. Ze blijft maar rillen. Ik word nu echt zenuwachtig. Ze wordt wakker. ‘H-h-h-hi R-R-R-Raav,’ zegt ze. ‘Gaat het wel goed?’ vraag ik. ‘Ja ik heb het alleen erg koud’. Ik zie Charlie nu ook wakker worden. ‘Oh help Wynter, je ziet helemaal blauw! Gaat het wel goed?’ vraagt Charlie. ‘Nou, ik krijg het nu wel echt heel erg koud.’ Ik voel haar hartslag sneller gaan, veel te snel. Ze rilt helemaal, haar handen, voeten, lippen, ze worden allemaal blauw. ‘We moeten iets doen!’ roept Charlie. ‘Wat?!’ roep ik terug. ‘Ik kan haar niet warm houden en we zijn dekens vergeten!’ Het gaat allemaal veel te snel. Ik voel haar hartslag nu afnemen. ‘Oh nee!’ roep ik uit. ‘Wat is er!’ roept Charlie. ‘Haar hartslag, het stopt!’ ‘Raav, i-i-ik hou v-v-v-v-van j-je,’ kan Wynter nog net fluisteren voor ze bewusteloos
raakt. ‘Help wat moeten we doen!’ roepen we allebei. We zijn allebei in paniek. ‘We moeten haar reanimeren!’ roep ik. ‘Kan jij dat dan?’ vraagt Charlie. ‘We moeten het toch proberen, anders gaat ze dood!’ Ik druk op haar borst, zo hard als ik maar kan. Ik voel iets kraken, oh nee haar ribben. ‘Nee Wynter alsjeblieft, laat me niet achter. Alsjeblieft! Nee! Nee!’ Ik huil. Ik doe maar wat. Na ongeveer 10 minuten daar gezeten te hebben, haalt Charlie me van Wynter af. ‘Ze is weg.’ zegt hij. ‘Nee! Nee! Dat kan niet! Dat is niet mogelijk!’ roep ik uit. Ik begin nog harder te huilen. Ik zie door mijn traanogen dat ook Charlie zachtjes huilt. ‘Ik kan het gewoon niet geloven.’ ‘Ze is echt weg’. We blijven de hele nacht bij haar zitten. Ik zie Charlie in slaap vallen. Ik kus Wynter nog een paar keer, op haar handen, voorhoofd, lippen, terwijl ik steeds harder begin te huilen. ‘Ze komt nooit meer terug.’

Damn, sorry not sorry.....

Nog 1 hoofdstukje hierna:)