Kor Gibi

21. Bölüm

Dudaklarından asla ayrılmak istemiyordu.

__ Selen…

Tutkuyla dudaklarına fısıldayan o tatlı ses için o an ölebilirdi! Korhan’ın yönlendirmesiyle onunla beraber yavaşça yatağa uzanırken biraz evvel ki gibi biraz çekinmeli ya da korkmalıydı belki ama bu hislerin hepsi bir an da kaybolmuştu.

Korhan… O bu kadar nazik ve tatlıyken, sevgi doluyken korkmak nasıl mümkün olabilirdi ki? Öpmek… Sadece öpmek yetmiyordu!

Dudakları nefes almaya karşı çıkmış Korhan’ın içini titreten öpüşlerine büyük bir şevkle karşılık verirken Korhan’ın bir kolunun tamamen belini kavradığını hissediyordu. Vücudunun sıcak baskısı bayıltıcı bir his yaratıyordu.

Ama sonra… O yumuşacık dudakların yanağına kaymasıyla ürperdi bir an. Ona tüm benliğiyle sarılırken Korhan’ın dudakları küçük dokunuşlarla kulağını öpüyordu.

__ Çok seviyorum… Seni her şeyden çok seviyorum.

Selen gözleri kapalı hafifçe gülümserken Korhan üzerinde hafifçe doğrularak Selen’in yüzünü elleri arasına almıştı. Sesi boğuk ve iç gıdıklayıcı geliyordu kulağına…

__ Sen de sev beni… Çok iste, o kadar çok iste ki benden başka hiçbir şey umurunda olmasın!

Nefes nefese söylenen bu sözler Korhan’ın kalbinin derinliklerinden geliyordu, bunu hissetmişti. O yüzden yavaşça araladı gözlerini Selen… Yanan parmakları bir an Korhan’ın çenesinde dolaştıktan sonra bakışları o güzel mavilerde ki parıltıları bulmuştu.

__ Seni istiyorum, dedi Selen bu sözlerin gerçekliğiyle sarsılırken.

Hiçbir şeyi bu kadar isteme…

Cümlesini tamamlayamamıştı, o güzel dudaklar yeniden dudaklarına değerken…

 

Selen hızla açtı gözlerini, nefes nefeseydi! Bir an nerede olduğunu kavrayamadan baktı yanına. Sanki yalnız olmamalıydı ama… Tabii ki yalnızdı. Rüyaydı gördüğü, evet sadece bir rüyaydı! Zorla yutkunmaya çalışırken yatamayacağını fark ederek doğruldu hemen yatağında. Aynı an da yine bir ürperti gelip geçti içinden, dokunmuştu ona… Parmaklarını hissetmişti, dudaklarının o tatlı sıcaklığını, baştan çıkaran öpüşlerini gerçekten hissetmişti. Bu öylesine gerçekti ki Selen titremesini geçirmek istercesine kollarıyla sardı yavaşça kendini, gözlerini kapattı. Tek istediği rüyayla gerçeği ayırt edebilmekti ama o güzel, yakın bakışları öyle bir şekilde geldi ki gözlerinin önüne…

Nasıl ayağa kalktığını bilememişti bile! Hayır, rüya değildi bu. Bir anıydı, yaşamış olduğu bir hatırayı hatırlamıştı. Emindi bundan… Hayal edemezdi bunu.