Yani ezber yaptığım hafızamı kullanırsam, okuduğum kitaptan sebep sonuç ilişkisi yürüterek hiçbir şey anlayamayacağım. O tuhaf şarkıyı bir kez dinledim, bilmediğim bir dilin çağrışımları size ne kadar umut veriyor? Neyse işte, şimdi de pembe kalp bizim için bunlar! Hepimize aynı ödev verilmiş, biri sürekli benimkini anlatıyor... kısa süreli duygusal hafızamın içine sızmış olan bu sistematik kıskanacak bir şey yoktu. Uzun süreli hafızam ise çok zayıftı. Keşke baş ağrısını araştırsaydım son bir kez, dedi. Bunları kanıksayıp kek yanında sunanlara göre, bu açıdan bir sorun yoktu. Olan bize oluyordu... siz şımarık insan tanımamışsınız. Neden? Çünkü bir insan konuşurken herkese hitap ettiğini bilir... yazarken de ne tarz bir şey yazdığını kısaca belirtir. Yok aman kör kuyulara atın beni. Sizin için yazıyormuşum. Biz mi şimdi bunları kör kuyuya attık? Hiç bir şey anlamıyormuşum. Öyle de diyelim ki benim kalbim mühürlenmiş. Bu mu canım çalışan hafıza? Şarkılardan tünel kazmışlar ve bir fotoğrafı yetip de artanlar... İç sesim kulağıma aktarılıyor sanırım. O şarkıyı bir kez duydum! Şu an yanımda yok. Tek görsel eylemim göz yaşı döken bir fotoğraf. Fakat moralleri bozultuyor.
Bir şarkı için bu kadar ağlanılırmı? Bence evet hassas kalpli biri olarak tanıyabilir im kendimi, bilmiyorum ama değmicek kadar hassas diyorum. Belki bir melodi ile herşeye anlam verebilirim. O melodi'yi senden duymak istiyorum aklımda sonsuza kadar kalıcak bir melodi.
