yazar110

Yaşam boyunca ya bir şeye tutunuruz ya da o tutunacak şeyi ararız. Eğer varsa onun varlığını önce zihnimizde canlandırır ardından elle tutulur bir hale getirmeye çalışırız. Yoksa onu ararız. Her yerde onu bulmak isteriz. Çünkü hayatta bir şeye tutunmak isteriz. Tutunduğum dalın üzerine çıkmama çok var, en tepeye yetişmek için çabalıyorum. Her gün biraz daha istiyor, biraz daha yaklaşıyorum. Belki soluk soluk ama yapıyorum. Sıkı sıkı kollarımı sarıp tutunuyorum. Sürecini bilmediğim hayatımın ne zaman biteceğini bilmediğimden ona daha da sıkı sarılıyorum. Süreç bitmeden, bu yolu ben bitirmeliyim.