jechisie

gidenler fotoğraflarda kalır, fotoğraflarsa kalanlarda. 

userkamrann

Uşaqlar günün mübarək cıkkılı

userkamrann

@jechisie  seninki boy posdusa menimki direkdi yeqin
Reply

jechisie

Sevgili günlük. Artık sözlerimi tutamıyorum. Kendimi çukurdan çıkarmaya çalışmıyorum.  Gözlerimi kapatmıyorum uyumak için, bazen nefes almadığımı fark ediyorum. Kalbimin atışını da aramayı bıraktım. Nasılım biliyor musun? Saçlarım uzamıyor. Sesimde acı bile yok. Ölü bile değilim. Boşlukta savruluyorum, canım yanmıyor bile. Hissedemiyorum. Bitiyor, çocuk masalı değildi ki mutlu sonla bitsin zaten. Her şeyin bir ihtimali olduğunu söylerken belki de yalancıydım. Günlük, saçlarımı kesiyorum her gün, bileklerimi kesmemek için. Günlük, aynaları kapatıyorum , kendimle alakalı şeyleri düşünmemek için. Oysa düşünemiyorum onu bile. Çıkmazdayım. Günlük, ölemiyorum bile. 

jechisie

pinhani - peki madem. 
Reply

jechisie

kırgınlıklar var içimde bayım. siz bilemezsiniz bunu. kâbuslardan uyandım. ellerim üşüyordu. tozpembe düşlerimi simsiyaha boyadılar. ben, toparlayamadım ondan sonra...bilir misiniz, ben en çok papatyayı severim. onu da söküp alıyorlar. bu insanlar, çok acımasız bayım. narin kalpleri titrek eller koruyamaz, ben koruyamadım. sahi, benim kalbimde bir kış gecesi saklı bayım. o soğuğa rağmen, karlı yollardan dans ederek geçiyorum. dedim ya, üşüyorum...insanlar birbirlerini ben ise kendimi sarıyorum. mesela, dün gece bir ağlama krizinden sonra, kendime sarılıp saçlarımı okşadım. bu, iyi bir şey olmalı. benim en güzel papatyam sizsiniz bayım. güzel yapraklarınızı korumak için siper ettim kendimi acımasız yağmurlara. bir hayli yorgunum artık...bir camkırığı var şimdi elimde. bir süredir bakışıyoruz. bu sefer kendi ellerimin değil, onun tenimi okşamasını istiyorum. ben, sanırım sandığımdan da yorgunum...intihar eden insanlara hep yakınlık beslemişimdir. onlar bedenlerini öldürdüler ben ise ruhumu. defalarca yemin etmeme rağmen, hıçkıra hıçkıra ağlıyorum. gözyaşlarımı kendim siliyorum. güçlü kızlar gibi, değil mi bayım?
Reply

jechisie

Sevebilir misin beni, olduğum gibi? Hiçbir kurala, sınıra, beni bana hapsetmeden, değiştirmeye, benzeştirmeye, çözümlemeye çalışmadan, yargılamadan, sorgulamadan, tanımlamadan, başı sonu belli olmayan bir sonsuzluklar coğrafyasında, sevebilir misin beni, olduğum gibi. Anlam veremediğin hallerim, sözlerim, tavırlarımla, yersiz hüzünlerim, suskunluklarım, kıskançlıklarımla, sebepsiz duygusallıklarım, pişmanlıklarım, özlemlerimle, kabına sığmaz coşkularım, isyanlarım, en deli çılgınlıklarımla, kırılganlığım, inatçılığım, gururum ve arzularımla, sevebilir misin beni, olduğum gibi? Yanlışlarım, yetersizliklerim, güçsüzlüklerim var. Aştığım, aşamadığım, aşmaya çalıştığım sıra dağlar var önümde. Kırmaya çalıştığım zincirlerim var ruhumda, yüreğimi daraltan, nefessiz bırakan... Dipsiz kuyularım, göstermeye çekindiğim yaralarım, derinlere attığım korkularım var. Sevebilir misin beni, olduğum gibi? Hayallerim var benim; büyük, küçük, rengarenk. Umutlarım var; imkanlı, imkansız. Düşlerim var hadsiz hesapsız. İçimde bir çocuk var; saf ve alabildiğine günahsız. Bütün maskeleri çıkarıp, ruhumu özgür bırakabilecek miyim yanında. Sevebilir misin beni, bütün doğrularım ve yanlışlarımla? 
Reply